شماره ٢٨٢: کعبه عشقم، بلا ريگ بيابان من است

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش دوم

افزودن به مورد علاقه ها
کعبه عشقم، بلا ريگ بيابان من است
زخم شمشير زبان خار مغيلان من است
جوش فرهادست از کهسار من سرچشمه اى
شور مجنون گردبادى از بيابان من است
مى کند در سينه گرمم قيامت، شور عشق
صبح محشر خنده چاک گريبان من است
دولت بيدار کوته ديدگان روزگار
بى گزند چشم بد، خواب پريشان من است
شور عشق من فلک ها را به چرخ آورده است
کشتى افلاک بى لنگر ز طوفان من است
نه کنار ابر مى خواهم، نه آغوش صدف
چون گهر گرد يتيمى آب حيوان من است
بر دل آيينه ام زنگ کدورت بار نيست
گوشه ابروى صيقل، طاق نسيان من است
نيست از تيغ زبان موج پروايى مرا
خامشى چون آب گوهر حرز طوفان من است
در شکرزار قناعت برده ام چون مور راه
سيرچشمى خاتم دست سليمان من است
مى فشانم نور خود بر تيره روزان بى دريغ
خرمن ماهم، پريشانى نگهبان من است
در سواد فقر از ملک سکندر فارغم
آب حيوان گريه شمع شبستان من است
کشت اميد مرا برق است باران کرم
دست خشک اين بخيلان ابر احسان من است
يوسف گمنام من از مکر اخوان فارغ است
سر به جيب خويش بردن چاه کنعان من است
با سيه رويى نيم نوميد از حسن قبول
عنبر درياى رحمت خال عصيان من است
آفتاب بى زوالى مى توانم ساختن
گر کنم گردآورى داغى که بر جان من است
فکر رنگين است صائب نعمت الوان من
در بهشت افتاده است آن کس که مهمان من است



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید