شماره ١٠٣: هوا چکيده نورست در شب مهتاب

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش دوم

افزودن به مورد علاقه ها
هوا چکيده نورست در شب مهتاب
ستاره خنده حورست در شب مهتاب
سپهر جام بلورى است پر مى روشن
زمين قلمرو نورست در شب مهتاب
صراحى مى گلرنگ، سرو سيمينى است
پياله غبغب حورست در شب مهتاب
زمين ز خنده لبريز مه، نمکدانى است
زمانه بر سر شورست در شب مهتاب
رسان به دامن صحراى بيخودى خود را
که خانه ديده مورست در شب مهتاب
مى شبانه کز او روز عقل شد تاريک
تمام نور حضورست در شب مهتاب
ز خويش پاک برون آ که مغز خشک زمين
تر از شراب طهورست در شب مهتاب
به غير باده روشن، نظر به هر چه کنى
غبار چشم شعورست در شب مهتاب
براق راهروان است روشنايى راه
سفر ز خويش ضرورست در شب مهتاب
به هر طرف که نظر باز مى کنم صائب
تجليات ظهورست در شب مهتاب



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید