شماره ٧٢: گر به ظاهر بادپيماييم ما همچون حباب

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش دوم

افزودن به مورد علاقه ها
گر به ظاهر بادپيماييم ما همچون حباب
از هواداران درياييم ما همچون حباب
گر چه هيچ و پوچ مى دانند ما را غافلان
در حقيقت عين درياييم ما همچون حباب
از شمار موجه اين بحر غافل نيستيم
پاى تا سر چشم بيناييم ما همچون حباب
سير و دور ما به جزر و مد دريا بسته است
گاه پنهان، گاه پيداييم ما همچون حباب
گشته ايم از جستجوى بحر سر تا پاى چشم
گر چه در آغوش درياييم ما همچون حباب
ديدن دزديده يادى از خيانت مى دهد
از نظربازان رسواييم ما همچون حباب
قلزمى را کز لطافت درنمى آيد به چشم
با هزاران چشم جوياييم ما همچون حباب
در تماشاگاه دريا رشک بر خود مى بريم
پرده چشم تماشاييم ما همچون حباب
نيست عقل مصلحت بين در سر بى مغز ما
مرکز پرگار سوداييم ما همچون حباب
پيش دريا مى کنيم از جهل اظهار حيات
يک نفس هر چند برپاييم ما همچون حباب
نيست ما را در جهان آب و گل ويرانه اى
خانه بردوشان درياييم ما همچون حباب
غير را در خلوت دربسته ما بار نيست
در ميان جمع تنهاييم ما همچون حباب
از گرانى بار بر دريا چو لنگر نيستيم
از سبکروحى سبکپاييم ما همچون حباب
رزق ما از بحر پر گوهر بود دست تهى
تا به حرف پوچ گوياييم ما همچون حباب
گر چه از سردرهوايانيم پيش ناقصان
پرده دار بحر يکتاييم ما همچون حباب
لاف يکتايى ز ما روشن ضميران دور نيست
زاده آن بحر يکتاييم ما همچون حباب
هيچ رازى بحر را صائب ز ما پوشيده نيست
از صفا آيينه سيماييم ما همچون حباب



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید