شماره ٤٤: به دوش توکل منه بار خود را
به دوش توکل منه بار خود را
ولى نعمت خويش کن کار خود را
گره زن به سر رشته طول امل را
بدل کن به تسبيح زنار خود را
مگير از لب خويش مهر خموشى
مکن رخنه ديوار گلزار خود را
مکن سر گرانى به ارباب حاجت
مکن بار افتادگان بار خود را
حساب خود اينجا کن، آسوده دل شو
ميفکن به روز جزا کار خود را
نگردد خجل از محک سيم خالص
مصفا کن از رزق، کردار خود را
تواضع بود پشتبان قصر تن را
به پستى نگه دار ديوار خود را
به درويش ده توشه آن جهان را
به منزل ببر بى تعب خود را
ز دندان ترا داده اند آسيايى
که سازى ملايم تو گفتار خود را
تو آن روز صائب ز ارباب حالى
که سازى چو گفتار، کردار خود را
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده