شماره ٦٤٩: چون سبو تا ما ز دست خويش بالين کرده ايم

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش هفتم

افزودن به مورد علاقه ها
چون سبو تا ما ز دست خويش بالين کرده ايم
خانه خود از شراب لعل رنگين کرده ايم
در خطر گاهى که دامن بر کمر بسته است کوه
بستر و بالين خود ما خواب سنگين کرده ايم
تکيه بر سنگين دلى پيش فغان ما مکن
ما به فريادى سبک صد کوه تمکين کرده ايم
از مروت نيست کردن حق ما را پايمال
ما به خون دست ترا اول نگارين کرده ايم
محضر آماده اى خواهد به خون ما شدن
اين پرو بالى که چون طاوس رنگين کرده ايم
بيدلان از مرگ مى ترسند و ما چون کبک مست
خنده خود را دليل راه شاهين کرده ايم
چشم آسايش ز منزل داشتن فکرى است پوچ
ما ز غفلت خواب خود در خانه زين کرده ايم
بيغمان گر طره دستار زرين کرده اند
ما ز درد عشق روى خويش زرين کرده ايم
نغمه پردازان گلشن را به شور آورده ايم
مصرعى چون شاخ گل هرگاه رنگين کرده ايم
چون کنيم استادگى در دادن سر همچو گل؟
ما که خواب امن در دامان گلچين کرده ايم
نيست صائب ناله ما را اثر در بيغمان
ورنه خون مرده را احيا به تلقين کرده ايم



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید