شماره ٤٣٣: چون قفس پر رخنه شد ديوار باغ از جوش گل

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش هفتم

افزودن به مورد علاقه ها
چون قفس پر رخنه شد ديوار باغ از جوش گل
بال مرغان غنچه گشت از تنگى آغوش گل
جلوه گاه يار هم ديوانگى مى آورد
نيست ممکن در خزان آيد به خود مدهوش گل
رخنه منقار بلبل زود مى آيد بهم
هست اگر اين چاشنى باخنده چون نوش گل
دوش کان سروروان مستانه از گلشن گذشت
باغ تنگى کرد بر خميازه آغوش گل
من که چشم پاک شبنم را شمارم چشم شور
چون توانم ديد صائب خار را همدوش گل



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید