شماره ٨٥: چون بود گلچهره ساقى باده رنگين گو مباش

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش هفتم

افزودن به مورد علاقه ها
چون بود گلچهره ساقى باده رنگين گو مباش
ساعد سيمين چو باشد جام سيمين گو مباش
دست رنگين مى کند کار شراب لعل فام
باده گلرنگ در دست نگارين گو مباش
هر سفالى رافروغ مى بلورين مى کند
باده چون روشن بود جام بلورين گو مباش
داغ ما خون رابه همت مى تواند مشک کرد
کاکل عنبرفشان و زلف مشکين گو مباش
صحبت دلدار، ما را فارغ از دل کرده است
چون سوارازماست هرگز خانه زين گو مباش
خامه صائب معطر مى کند آفاق را
در بيابان ختا آهوى مشکين گو مباش



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید