شماره ١٠: باشد ز زلف آن رخ چون لاله بى نياز

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش هفتم

افزودن به مورد علاقه ها
باشد ز زلف آن رخ چون لاله بى نياز
از دامن است شعله جواله بى نياز
ماه تمام رابه معرف چه حاجت است ؟
آن حسن کامل است ز دلاله بى نياز
از خط گزير نيست رخ همچو ماه را
ماه تمام اگر شود از هاله بى نياز
دانسته ام عيار دل سخت يار را
مستغنيم ز گريه و از ناله بى نياز
حاجت به خلق، سوخته جانان نمى برند
از مرهم است داغ دل لاله بى نياز
اين شکر چون کنم که لب تشنه مرا
از آب کرد ساغر تبخاله بى نياز؟
کام کسى که شهد قناعت چشيده است
باشد ز ناز شکر بنگاله بى نياز
منت مکش ز سرمه که آن چشم خوش نگاه
در بردن دل است ز دنباله بى نياز
بر رهنورد شوق گران است برگ گل
اشک روان ماست ز پرگاله بى نياز
صائب ز غم منال که يک ديدن رخش
دل را کند ز شادى صد ساله بى نياز



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید