چشم بينائى که بر او اوفتد
سرنهد در پاش بر رو اوفتد
هر که بر خاک درش افتد چو ما
مسکن او جاى نيکو اوفتد
آفتاب است او و عالم سايه بان
نور او بر ما و بر تو اوفتد
دل به دريا داده ايم و مى رويم
آخر اين کار تا چو اوفتد
رنگ و بوى اوست رنگ و بوى ما
گر سخن با رنگ و با بو اوفتد
بر سر کوى خرابات مغان
گر رسد مستى به پهلو اوفتد
نعمت الله ساقى سرمست ماست
برنخيزد هر که با او اوفتد