مرغ صحرائى به صحرا مايل است
مرغ آبى هم به دريا مايل است
ما ز دريائيم و دريا عين ما
هرکه او از ماست با ما مايل است
ترک را همت به ترکستان کشد
خاطر هند وبمأوا مايل است
نفس خواجه خواجه را آرد به زير
گرچه روح او ببالا مايل است
گر سنائى سوى غزنى مى رود
بوعلى سينا به سينا مايل است
رند اگر مى مى خورد عيبش مکن
کو به اصل خويش گويا مايل است
نعمت الله عاشقانه روز و شب
با جناب حق تعالى مايل است