رباعی شماره ۱۲۸
خورشید به گل نهفت می‌نتوانم
و اسراز زمانه گفت می‌نتوانم
از بحر تفکرم برآورد خرد
دری که ز بیم سفت می‌نتوانم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- من بی می ناب زیستن نتوانم
- این بحر وجود آمده بیرون ز نهفت
- از هر چه بجر می است کوتاهی به
- اکنون که گل سعادتت پربار است
- با سرو قدی تازه‌تر از خرمن گل
نظرات نوشته شده