شماره ٦٠٥: کسى که خرده خود صرف باده مى سازد
کسى که خرده خود صرف باده مى سازد
ز زنگ آينه خويش ساده مى سازد
حضور روى زمين فرش آستان کسى است
که لوح خويش چو آيينه ساده مى سازد
عنان به دست قضا ده که موج را دريا
به يک تپانچه کف بى اراده مى سازد
ز چوب منع چه پرواست خيره چشمان را؟
که برق ره به نيستان گشاده مى سازد
شکوه حسن تو خورشيد را ز توسن چرخ
به يک اشاره ابرو پياده مى سازد
دل پرى است مرا از جهان که سايه من
اگر به سيل فتد ايستاده مى سازد
به آه گرم تواند کسى که زور آورد
کمان سخت فلک را کباده مى سازد
به برق و باد نيايد ز شوق همراهى
کجا سوار به پاى پياده مى سازد؟
به قسمت ازلى هرکه خواهد افزايد
به کاوش آب گهر را زياده مى سازد
عنان نفس به دست هوا مده کاين سگ
نگشته هرزه مرس با قلاده مى سازد
دل گرفته ما را ز همرهان صائب
که غير ناله و افغان گشاده مى سازد؟
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده