شماره ٣٩٥: باده در شيشه و پيمانه من سنگ شود
باده در شيشه و پيمانه من سنگ شود
سبزى بخت بر آيينه من زنگ شود
تا فشاندم به جهان دست سبکبار شدم
شود آسوده فلاخن چو سبک سنگ شود
بر زمين مى زندش سنگدليهاى فلک
ساز هرکس که درين دايره آهنگ شود
کوه تمکين تو در پله نازست تمام
اين نه سنگى است که محتاج به پاسنگ شود
بوى گل در گره غنچه کند خود را جمع
غم محال است که بيرون ز دل تنگ شود
عمر را کوه غم و درد سبک جولان کرد
مى رود تند چو سيلاب گرانسنگ شود
هرکه را تنگ شود خلق ز سودا صائب
چرخ و انجم به نظر دامن پرسنگ شود
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده