شماره ٦٦٩: يارب! اين انديشه جانان ز جانم چون رود
يارب! اين انديشه جانان ز جانم چون رود
چون کنم از سينه اين آه و فغانم چون رود
نقش خوبان را گرفتم خود برون رانم ز چشم
آنکه اندر سينه دارم جاى آنم چون رود
در غمم خلقى که آن افتاده در ره خاک شد
من درين حيرت که او بر استخوانم چون رود
هان و هان، اى کبک کهسارى که مى نازى به گام
گو يکى بنما که آن سرو روانم چون رود
کشتنم بر ديگران مى بندد آن را کو بود
اى مسلمانان، به ديگر کس گمانم چون رود
مردمان گويند، ازو دعوى خون خود بکن
حاش لله، اين حکايت بر زبانم چون رود
اى که پندم مى دهى آخر نياموزى مرا
کز دل شوريده شکل آن جوانم چون رود
دى جفا کار ستمگر خواندمش، وه کاين سخن
از دل آن کافر نامهربانم چون رود
گر چه از خسرو رود جان و جهان هر چه هست
آرزوى آن دل و جان و جهانم چون رود
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده