غزلستان :: صائب تبریزی

• شماره ١: گر به ظاهر جسم را روشن گهر مى پرورد
• شماره ٢: غير را در بزم خاص آن سيمتن مى پرورد
• شماره ٣: مست ما امروز نقش تازه اى بر آب زد
• شماره ٤: از عرق آتش به جانم آن گل سيراب زد
• شماره ٥: هر که پشت پاى چون شبنم به آب و رنگ زد
• شماره ٦: هر که بر دار فنا مردانه پشت پا نزد
• شماره ٧: خاطر آزرده را سير گلستان مى گزد
• شماره ٨: من کيم تا يار بى پروا به فريادم رسد؟
• شماره ٩: بى علايق چون شود سالک به منزل مى رسد
• شماره ١٠: بيشتر دست سبکباران به منزل مى رسد
• شماره ١١: از حريص افزون به قانع فيض احسان مى رسد
• شماره ١٢: بس که در زلف تو دلهاى اسيران آب شد
• شماره ١٣: از گرفتارى دلم فارغ زپيچ و تاب شد
• شماره ١٤: دل ز پيکان در تن من بيضه فولاد شد
• شماره ١٥: تا تو رفتى عالم روشن به چشمم تار شد
• شماره ١٦: بر من از روشندلى وضع جهان هموار شد
• شماره ١٧: از ملامت عاقبت مجنون بيابان گير شد
• شماره ١٨: جذبه شوق تو هر کس را گريبان گير شد
• شماره ١٩: حسن خط با حسن خلق و مردمى انباز شد
• شماره ٢٠: يار ساقى گشت و مطرب هم نوا پرداز شد
• شماره ٢١: از خط شبرنگ حسن يار عالمسوز شد
• شماره ٢٢: بس که دل افسرده زين درياى پرنيرنگ شد
• شماره ٢٣: از خط شبرنگ حسن سرکش او رام شد
• شماره ٢٤: تا به تسليم و رضا قانع دل خودکام شد
• شماره ٢٥: جان به تنگ آمد زکلفت غمگساران را چه شد؟
• شماره ٢٦: تا به خط از زلف کار دل فتاد آسوده شد
• شماره ٢٧: خط عيان شد تا بساط زلف او برچيده شد
• شماره ٢٨: بس که از سرگرمى فکرم نفس تفسيده شد
• شماره ٢٩: دل پريشان از پريشان گردى نظاره شد
• شماره ٣٠: از وصال يار داغ حسرت من تازه شد
• شماره ٣١: هر سخنسازى به آن آيينه رو همخانه شد
• شماره ٣٢: آشناى حق شد آن کس کز جهان بيگانه شد
• شماره ٣٣: از سياهى دل به تقصيرات خود بينا نشد
• شماره ٣٤: درد من خاطر نشان يار بى پروا نشد
• شماره ٣٥: ماند دلتنگ آن که باغ دلگشاى خود نشد
• شماره ٣٦: از تماشايى صفاى روى جانان کم نشد
• شماره ٣٧: روى يوسف تا کبود از سيلى اخوان نشد
• شماره ٣٨: هرگز از شاخ گلى آغوش من رنگين نشد
• شماره ٣٩: عشق دلهاى به خاک افتاده را در بر کشد
• شماره ٤٠: زلف چون قلاب او آب از دل آهن کشد
• شماره ٤١: نقطه خال لبت خط بر سويدا مى کشد
• شماره ٤٢: منعم از دلبستگى آزار دنيا مى کشد
• شماره ٤٣: عشق يکسان ناز درويش و توانگر مى کشد
• شماره ٤٤: هر که را از خانه بيرون جذبه دل مى کشد
• شماره ٤٥: زخم گل آب از نواى آبدارم مى کشد
• شماره ٤٦: غافلى کز دل نفس بى ياد يزدان مى کشد
• شماره ٤٧: بر زمين از ناز زلف او چو دامان مى کشد
• شماره ٤٨: کى سر از تيغ شهادت جان روشن مى کشد؟
• شماره ٤٩: تيرگى از مد احسان جان روشن مى کشد
• شماره ٥٠: گرچه عمرى شد صبا مشق رياحين مى کشد
• شماره ٥١: سر و بالاى تو فرياد از لب جو مى کشد
• شماره ٥٢: از سر پر آرزو دل زردرويى مى کشد
• شماره ٥٣: آن رخ گلرنگ مى بايد زصهبا بشکفد
• شماره ٥٤: حسرت از منقار خون آلود بلبل مى چکد
• شماره ٥٥: نه همين از حرف دردآلود من خون مى چکد
• شماره ٥٦: از سر خاک شهيدان سبزه گلگون مى دمد
• شماره ٥٧: شمع روشن شد چو اشک از ديده بينا فشاند
• شماره ٥٨: دست چون عيسى زدنيا پاک مى بايد فشاند
• شماره ٥٩: عمر رفت و خار خارش در دل بيتاب ماند
• شماره ٦٠: هر که در زنجير آن مشکين سلاسل ماند ماند
• شماره ٦١: از حجاب عشق دل از وصل او نوميد ماند
• شماره ٦٢: عاقبت در سينه ام دل از تپيدن بازماند
• شماره ٦٣: مال رفت از دست و چشم خواجه در دنبال ماند
• شماره ٦٤: از غبار خط دهان تنگ او پوشيده ماند
• شماره ٦٥: بدعت برگرد سرگشتن گر از پروانه ماند
• شماره ٦٦: از هجوم اشک دل در چشم خونپالا نماند
• شماره ٦٧: از ديار مردمى ديار در عالم نماند
• شماره ٦٨: حيف کز آيينه رويان پاکدامانى نماند
• شماره ٦٩: آبها آيينه سرو خرامان تواند
• شماره ٧٠: اهل همت بحر را از خار و خس پل بسته اند
• شماره ٧١: خاکسارانى که همت بر تحمل بسته اند
• شماره ٧٢: از سر زانوى خود آيينه دارت داده اند
• شماره ٧٣: بهر قطع گفتگو تيغ زبانت داده اند
• شماره ٧٤: ناله اى گيراتر از چنگ عقابم داده اند
• شماره ٧٥: عشق بالا دست وجان بيقرارم داده اند
• شماره ٧٦: منت ايزد را که طبع بى نيازم داده اند
• شماره ٧٧: ساده لوحانى که درد خود به درمان داده اند
• شماره ٧٨: از سپهر نيلگون خاکستر ما کرده اند
• شماره ٧٩: حسن را پوشيده در خط چون عنبر کرده اند
• شماره ٨٠: خنده ات را چاشنى از شير و شکر کرده اند
• شماره ٨١: گوشه گيرانى که رو در خلوت دل کرده اند
• شماره ٨٢: خشم را روشندلان در حلم پنهان کرده اند
• شماره ٨٣: گلرخان از خون ما رخساره گلگون کرده اند
• شماره ٨٤: وقت جمعى خوش که دفتر را در آب افکنده اند
• شماره ٨٥: از لبش آنها که خود را در شراب افکنده اند
• شماره ٨٦: شوخ چشمان درد بيش و کم به دل افزوده اند
• شماره ٨٧: دوربينانى که در پرداز دل کوشيده اند
• شماره ٨٨: تن پرستانى که در تضييع آب و دانه اند
• شماره ٨٩: از مروت نيست منع صوفى از ذکر بلند
• شماره ٩٠: تا برون آمد به سير ماه آن مشکين کمند
• شماره ٩١: پاى رفتن از حريم او کجا دارد سپند؟
• شماره ٩٢: از دل سنگين ليلى کعبه جان ساختند
• شماره ٩٣: در سر پرشور ما تا رنگ سودا ريختند
• شماره ٩٤: خانه آرايان ز تعمير درون غافل شدند
• شماره ٩٥: لاله ها از پرتو رخسار او گلگون شدند
• شماره ٩٦: اهل همت جنس خوارى را به عزت مى خرند
• شماره ٩٧: هر که بر دار فنا مردانه پشت پا زند
• شماره ٩٨: در دل شب هر که جامى از مى احمر زند
• شماره ٩٩: ناله ممکن نيست از دلهاى پرخون سرزند
• شماره ١٠٠: جام خالى غوطه در خم بى محابا مى زند
• شماره ١٠١: نه همين بر قلب ايمان يا دل ما مى زند
• شماره ١٠٢: در گلستانى که بلبل جوش غيرت مى زند
• شماره ١٠٣: با دهان خشک هر کس خنده تر مى زند
• شماره ١٠٤: هر که دامن بر ميان در چيدن گل مى زند
• شماره ١٠٥: با لب خاموش هر کس غوطه در خون مى زند
• شماره ١٠٦: چون زتاب مى رخت بر لاله پهلو مى زند
• شماره ١٠٧: شانه چون بر زلف خود آن عنبرين مو مى زند
• شماره ١٠٨: دامن آنها کز گرانجانان دنيا مى کشند
• شماره ١٠٩: مى پرستان در بهشت نقد ساغر مى کشند
• شماره ١١٠: پرده پوشى عشق عالمسوز را پيدا کند
• شماره ١١١: عشق شورانگيز اگر جا در دل خارا کند
• شماره ١١٢: هر که بال و پر چو سرو از همت والا کند
• شماره ١١٣: مى به جرأت در قدح در پاى خم مينا کند
• شماره ١١٤: پيش ابر نوبهاران چون صدف لب وا کند
• شماره ١١٥: آه ازان روزى که عاشق شکوه را سروا کند
• شماره ١١٦: هر که چين منع از ابروى دربان وا کند
• شماره ١١٧: زلف مشکينت دهان شانه پر عنبر کند
• شماره ١١٨: عشق خوش سودا کف بى مغز را عنبر کند
• شماره ١١٩: رخنه سيل اشک من در سد اسکندر کند
• شماره ١٢٠: چون به ياد آشيان مرغم صفيرى سر کند
• شماره ١٢١: جلوه اى سرکن که خون از چشم بلبل سر کند
• شماره ١٢٢: هر که قطع راه مطلب در رکاب دل کند
• شماره ١٢٣: باطلان را گفتگوى حق اثر در دل کند
• شماره ١٢٤: خط مگر با آن لب ميگون مرا همدم کند
• شماره ١٢٥: آسمان از برق آهم دست و پا را گم کند
• شماره ١٢٦: تا به کى گرد کدورت زير ديوارم کند؟
• شماره ١٢٧: نيستم آتش که هر خارى به زنجيرم کند
• شماره ١٢٨: مطربى خواهم که مست از نغمه سازم کند
• شماره ١٢٩: صحبت روشن ضميران جسمها را جان کند
• شماره ١٣٠: ديده پرخون من گر اين چنين طوفان کند
• شماره ١٣١: زلف مشکينت که خون در ساغر ايمان کند
• شماره ١٣٢: چون کسى در دل خيال آن کمر پنهان کند؟
• شماره ١٣٣: کى زليخا را منور بوى پيراهن کند؟
• شماره ١٣٤: بوى پيراهن زليخا را کجا روشن کند؟
• شماره ١٣٥: ناله آتش عنانم رخنه در گردون کند
• شماره ١٣٦: کى گره باز از دل من باده گلگون کند؟
• شماره ١٣٧: ترک ياران کرده اى اى بيوفا، يار اين کند؟
• شماره ١٣٨: گرنه دل را زلف مشکينش نگهدارى کند
• شماره ١٣٩: هر که اوقات گرامى صرف خودسازى کند
• شماره ١٤٠: زلف دلها را به دور خط نگهبانى کند
• شماره ١٤١: با خيال دوست هر کس مجلس آرايى کند
• شماره ١٤٢: جذبه عاشق اثر در سنگ خارا مى کند
• شماره ١٤٣: سيل اشکم گوهر راز آشکار مى کند
• شماره ١٤٤: هر که آن لبهاى ميگون را تماشا مى کند
• شماره ١٤٥: عشق جا در سينه هاى تنگ پيدا مى کند
• شماره ١٤٦: دل در آن زلف زره سان جاى خود وا مى کند
• شماره ١٤٧: سير چشمى خاک در چشم سخاوت مى کند
• شماره ١٤٨: آن که از اوضاع خود دايم شکايت مى کند
• شماره ١٤٩: مست ناز من زساغر تا لبى تر مى کند
• شماره ١٥٠: تشنه جانان را کجا سيراب ساغر مى کند؟
• شماره ١٥١: سيرچشمى تنگدستان را توانگر مى کند
• شماره ١٥٢: محو جانان خويش را جانان تصور مى کند
• شماره ١٥٣: خال موزونت سويدا را زدل حک مى کند
• شماره ١٥٤: گرچنين آن چشم جادو رخنه در دل مى کند
• شماره ١٥٥: شوق را آتش عنان دورى منزل مى کند
• شماره ١٥٦: خصم غالب را زبون صبر و تحمل مى کند
• شماره ١٥٧: گر جلا آيينه هاى تيره را نم مى کند
• شماره ١٥٨: فکر جمعيت عبث دل را پريشان مى کند
• شماره ١٥٩: عمر را کوته نفسهاى پريشان مى کند
• شماره ١٦٠: نفس را مطلق عنان رزق فراوان مى کند
• شماره ١٦١: ديده ها را چهره گلرنگ گلشن مى کند
• شماره ١٦٢: گر به ظاهر حسن ميل آرميدن مى کند
• شماره ١٦٣: ساغر پر مى علاج جان محزون مى کند
• شماره ١٦٤: گر چنين نشو و نما آن نخل موزون مى کند
• شماره ١٦٥: خط غزال چشم را آهوى مشکين مى کند
• شماره ١٦٦: تيشه را از خون خود فرهاد رنگين مى کند
• شماره ١٦٧: غارت صبر از دلم آن آتشين رو مى کند
• شماره ١٦٨: شرم حسن شوخ را کى پرده سازى مى کند؟
• شماره ١٦٩: عشق او جا در دل ديوانه خالى مى کند
• شماره ١٧٠: تا خدنگ غمزه بال و پر فشانى مى کند
• شماره ١٧١: دخل ناقص بر سخن سنجان گرانى مى کند
• شماره ١٧٢: ديده ما سير چشمان شان دنيا بشکند
• شماره ١٧٣: هر که خار آرزو در ديده دل بشکند
• شماره ١٧٤: از نزاکت رنگ اگر بر چهره گل بشکند
• شماره ١٧٥: سايه تا بر گلستان آن قامت رعنا فکند
• شماره ١٧٦: گر نمک در باده آن کان ملاحت افکند
• شماره ١٧٧: کو نواسنجى که در مغز جهان شور افکند؟
• شماره ١٧٨: سايه بر هر کس که آن سرو خرامان افکند
• شماره ١٧٩: گريه من آب در جوى سحر مى افکند
• شماره ١٨٠: محو شد نور خرد تا شد مرا سودا بلند
• شماره ١٨١: آه افسوس از دل خونگرم ما گردد بلند
• شماره ١٨٢: برق ما نگذاشت دود از خار و خس گردد بلند
• شماره ١٨٣: خنده چون زان غنچه مستور مى گردد بلند
• شماره ١٨٤: حرف آن زلف از دل ديوانه ما شد بلند
• شماره ١٨٥: نور شمع طور کى گردد زهر محفل بلند؟
• شماره ١٨٦: گوشه گيران در سخاوت بى نظير عالمند
• شماره ١٨٧: هر کجا باشند رنگين فطرتان در گلشنند
• شماره ١٨٨: خام دستانى که پشت پا به دنيا مى زنند
• شماره ١٨٩: با کمند زلف، خوبان بر صف دل مى زنند
• شماره ١٩٠: هر که خود را بشکند در ديده هايش جا کنند
• شماره ١٩١: با دهان تلخ، ناکامى که خرسندش کنند
• شماره ١٩٢: نقش پردازان ميسر نيست تصويرش کنند
• شماره ١٩٣: کى به هر چشمى نظربازان تماشايش کنند؟
• شماره ١٩٤: من نه آن درياى پرشورم که خس پوشم کنند
• شماره ١٩٥: کو جنون تا خاک بازيگاه طفلانم کنند
• شماره ١٩٦: غنچه خسبانى که از زانوى خود بالين کنند
• شماره ١٩٧: هر کجا خوبان چراغ دلبرى بر مى کنند
• شماره ١٩٨: نيستم غمگين که خالى چون کدويم مى کنند
• شماره ١٩٩: سالکان خودنما قطع بيابان مى کنند
• شماره ٢٠٠: رهنوردانى که چون خورشيد تنها مى روند
• شماره ٢٠١: گوشه گيران کامياب از عالم بالا شوند
• شماره ٢٠٢: بى زبان جمعى که از حيرت چو ماهى مى شوند
• شماره ٢٠٣: کى به کوشش عاقلان را نشأه سودا دهند؟
• شماره ٢٠٤: در گذر از گفتگو تا ساغر هوشت دهند
• شماره ٢٠٥: کى به ارباب تجرد مال دنيا مى دهند؟
• شماره ٢٠٦: گر چنين خوبان صلاى جام الفت مى دهند
• شماره ٢٠٧: داغ ناسور مرا گر بر دل صحرا نهند
• شماره ٢٠٨: منکران چون ديده شرم و حيا بر هم نهند
• شماره ٢٠٩: اهل همت خرده خود پيش درويشان نهند
• شماره ٢١٠: بر دل بى آرزو زندان تن صحرا بود
• شماره ٢١١: دم زخواهش چون مصفا شد دم عيسى بود
• شماره ٢١٢: رزق هر کس چون صدف از عالم بالا بود
• شماره ٢١٣: آسمان تا بود، با ما بر سر بيداد بود
• شماره ٢١٤: اى خط بيرحم ازان عارض دميدن زود بود
• شماره ٢١٥: از سعادت در دماغش بيضه پندار بود
• شماره ٢١٦: يوسف ما در دل چه بر سر بازار بود
• شماره ٢١٧: جان مشتاقان غبار جسم را صرصر بود
• شماره ٢١٨: تا خيال آن بهشتى رو مرا منظور بود
• شماره ٢١٩: ياد ايامى که بزم عيش ما معمور بود
• شماره ٢٢٠: ذوق خاموشى مرا روزى که دامنگير بود
• شماره ٢٢١: در کنار دايه حسن او جهان افروز بود
• شماره ٢٢٢: ريزش اشک ندامت غافلان را بس بود
• شماره ٢٢٣: دوش بزم از شور ما يک سينه پرجوش بود
• شماره ٢٢٤: شب که دامان سر زلف توام در چنگ بود
• شماره ٢٢٥: تا عنان اختيار ناقصم در چنگ بود
• شماره ٢٢٦: از قبول نقش، دل دايم پريشان حال بود
• شماره ٢٢٧: آبروى کعبه گر از چشمه زمزم بود
• شماره ٢٢٨: خنده سوفار با دلگيرى پيکان بود
• شماره ٢٢٩: پايه نظم بلند از علم کمتر چون بود؟
• شماره ٢٣٠: شب نه آه سرد را دل عرش پيما کرده بود
• شماره ٢٣١: دوش بر من سايه آن سرو روان افکنده بود
• شماره ٢٣٢: شب که سرو قامت او شمع اين کاشانه بود
• شماره ٢٣٣: پيش ازين روى دو عالم در دل ديوانه بود
• شماره ٢٣٤: روح را در تنگناى جسم کى شادى بود؟
• شماره ٢٣٥: اهل دل را خواب تلخ مرگ بيدارى بود
• شماره ٢٣٦: چند دستم شانه زلف پريشانى بود؟
• شماره ٢٣٧: ياد ايامى که گلچين در گلستانت نبود
• شماره ٢٣٨: پيش ازين حسن مجرد تشنه زيور نبود
• شماره ٢٣٩: هر دلى را طره جانان نمى گيرد به خود
• شماره ٢٤٠: حسرت اوقات غفلت چون زدل بيرون رود؟
• شماره ٢٤١: صورت شيرين اگر از لوح خارا مى رود
• شماره ٢٤٢: کى ز سيل گرمرو بر روى صحرا مى رود؟
• شماره ٢٤٣: چون خرامان از نظر آن سرو قامت مى رود
• شماره ٢٤٤: مى کند يادش دل بيتاب و از خود مى رود
• شماره ٢٤٥: مفلس از بزم شراب ما توانگر مى رود
• شماره ٢٤٦: از نظر يک دم که آن شکل و شمايل مى رود
• شماره ٢٤٧: چون رخ از مى بر فروزى آب گلشن مى رود
• شماره ٢٤٨: در چمن چون حرف آن بالاى موزون مى رود
• شماره ٢٤٩: در بيابان خار اگر در پاى مجنون مى رود
• شماره ٢٥٠: دل ز بى برگى جگردارانه در خون مى رود
• شماره ٢٥١: هر کجا حرف شراب ارغوانى مى رود
• شماره ٢٥٢: شورش عشقم ز تدبير نصيحتگر فزود
• شماره ٢٥٣: دستگاه شور من از دامن هامون فزود
• شماره ٢٥٤: چون اثر نگذاشت ازمن غم ز غمخوارى چه سود؟
• شماره ٢٥٥: در سخن گفتن خطاى جاهلان پيدا شود
• شماره ٢٥٦: در دل هرکس که ذوق جستجو پيدا شود
• شماره ٢٥٧: هر که پيوندد به اهل دل، به جان بينا شود
• شماره ٢٥٨: دل ز قيد جسم چون آزاد گردد وا شود
• شماره ٢٥٩: سرکشى ازطاق ابروى بتان پيدا شود
• شماره ٢٦٠: عشق راهى نيست کان را منزلى پيدا شود
• شماره ٢٦١: کى دل غمگين به زور آه و افغان وا شود؟
• شماره ٢٦٢: در جهان بى نياز خاک سيم و زر شود
• شماره ٢٦٣: بر سبکروحان چو عيسى سوزنى لنگر شود
• شماره ٢٦٤: هر دلى کز عشق گوهر آب شد، گوهر شود
• شماره ٢٦٥: چون صنوبر بادپيما گر سراپا دل شود
• شماره ٢٦٦: هر که در راه طلب صادق بود واصل شود
• شماره ٢٦٧: هر سبک مغزى که غافل شد ز دل باطل شود
• شماره ٢٦٨: جزرخش کز وى زمين و آسمان پر گل شود
• شماره ٢٦٩: ساغر مى دور از آن لبها اگر يک دم شود
• شماره ٢٧٠: کى به وصل از سينه عاشق تمنا کم شود؟
• شماره ٢٧١: نيست ممکن هر که تنها شد حضورش کم شود
• شماره ٢٧٢: حاش لله از ملامت شوق جانان کم شود
• شماره ٢٧٣: گفتگو از عقد دندان گوهر غلطان شود
• شماره ٢٧٤: حسن چو بى پرده شد دلها به خون غلطان شود
• شماره ٢٧٥: حرف زن تا بر لب عيسى نفس سوزن شود
• شماره ٢٧٦: خاک نتواند حجاب ديده روشن شود
• شماره ٢٧٧: چند قرب يار از غفلت حجاب من شود؟
• شماره ٢٧٨: از حريصان تشنه چشمى حرص را افزون شود
• شماره ٢٧٩: حق طلب آسوده در دنياى باطل کى شود؟
• شماره ٢٨٠: يار ما از کشتن عشاق درهم کى شود؟
• شماره ٢٨١: تا نگردد محو انجم مهر تابان کى شود؟
• شماره ٢٨٢: عيب پاکان زود بر مردم هويدا مى شود
• شماره ٢٨٣: با وجود مرگ، کى هستى گوارا مى شود؟
• شماره ٢٨٤: دل به دشمن چون ملايم شد مصفا مى شود
• شماره ٢٨٥: خانه اى کز نور حسن او مصفا مى شود
• شماره ٢٨٦: هر که مى گردد ز اهل ذکر، دانا مى شود
• شماره ٢٨٧: گر به اين دستور قد يار رعنا مى شود
• شماره ٢٨٨: آن لب رنگين سخن بى خواست گويا مى شود
• شماره ٢٨٩: عشقبازان را طرف بسيار پيدا مى شود
• شماره ٢٩٠: کى به ناخن از دل غمگين گره وا مى شود؟
• شماره ٢٩١: محنت امروز، فردا جمله راحت مى شود
• شماره ٢٩٢: زر و بال منعمان روز قيامت مى شود
• شماره ٢٩٣: هر که را غمخوار گردى غمگسارت مى شود
• شماره ٢٩٤: بعد عمرى گر وصال او ميسر مى شود
• شماره ٢٩٥: زان رخ گلگون عرق ياقوت احمر مى شود
• شماره ٢٩٦: زان رخ گلگون عرق ياقوت احمر مى شود
• شماره ٢٩٧: سبزه زنگار در تيغ تو جوهر مى شود
• شماره ٢٩٨: گر شکر در جام ريزم زهر قاتل مى شود
• شماره ٢٩٩: جان بى مغزان به خاک تيره واصل مى شود
• شماره ٣٠٠: دل به تن يکرنگ چون گرديد باطل مى شود
• شماره ٣٠١: دل خراب از خنده پنهان آن گل مى شود
• شماره ٣٠٢: گلشن حسن از بهار عشق خرم مى شود
• شماره ٣٠٣: مى شود عارف خجل نادان چو ملزم مى شود
• شماره ٣٠٤: هر چه در دل نقش بندد آدمى آن مى شود
• شماره ٣٠٥: از گلستانى که بلبل روى گردان مى شود
• شماره ٣٠٦: هستى ظاهر حجاب قرب يزدان مى شود
• شماره ٣٠٧: جان زترک جسم چون گوهر فروزان مى شود
• شماره ٣٠٨: زودتر دل جمع گردد چون پريشان مى شود
• شماره ٣٠٩: گر ز ريحان خواب بيدردان به سامان مى شود
• شماره ٣١٠: عاقبت کار نظربازان به سامان مى شود
• شماره ٣١١: کار ما از ساغر پرمى به سامان مى شود
• شماره ٣١٢: در زمستان باغ اگر از برگ عريان مى شود
• شماره ٣١٣: دل نظرگاه خدا از ترک عصيان مى شود
• شماره ٣١٤: روح چون تن پرور افتد عاقبت تن مى شود
• شماره ٣١٥: سينه ام از درد و داغ عشق روشن مى شود
• شماره ٣١٦: در چراغ ديده من آب روغن مى شود
• شماره ٣١٧: دل ز احياى شب ديجور روشن مى شود
• شماره ٣١٨: خانه مردم اگر از ماه روشن مى شود
• شماره ٣١٩: از تجرد نور حکمت در دل افزون مى شود
• شماره ٣٢٠: از نظربازان کمال حسن افزون مى شود
• شماره ٣٢١: گر چنين چشم ترم ميراب هامون مى شود
• شماره ٣٢٢: غفلت دل از شراب ناب افزون مى شود
• شماره ٣٢٣: اضطراب دل ز چشم روشن افزون مى شود
• شماره ٣٢٤: آب و رنگ حسن بيش از خانه زين مى شود
• شماره ٣٢٥: بى کمندانداز چين آن زلف مشکين مى شود
• شماره ٣٢٦: نفس سرکش بى رياضت رهنما کى مى شود؟
• شماره ٣٢٧: يک دل روشن نگهبان جهانى مى شود
• شماره ٣٢٨: مخزن گوهر صدف از ته گزينى مى شود
• شماره ٣٢٩: ديده روشن از فروغ آشنايى مى شود
• شماره ٣٣٠: زير تيغ از جبهه چين مردان مى بايد گشود
• شماره ٣٣١: عشق فارغبالم از انديشه دنيا نمود
• شماره ٣٣٢: گوش شو هر جا سخن را ساز نتوانى نمود
• شماره ٣٣٣: جذبه توفيق هرکس را دل بينا دهد
• شماره ٣٣٤: کى به عاشق بوسه آن لعل لب ميگون دهد؟
• شماره ٣٣٥: دل ز پهلوى جنون داد فراغت مى دهد
• شماره ٣٣٦: بى غرض چون شد سخن تأثير ديگر مى دهد
• شماره ٣٣٧: غنچه اين باغ بوى پاره دل مى دهد
• شماره ٣٣٨: شاخ گل از دست و چوگان تو يادم مى دهد
• شماره ٣٣٩: گر دو روزى خاکمال آن گلعذارم مى دهد
• شماره ٣٤٠: عارفان را نکهت سيب ذقن جان مى دهد
• شماره ٣٤١: راز ما را ناله شبگير بيرون مى دهد
• شماره ٣٤٢: چشم او تعليم رم کردن به آهو مى دهد
• شماره ٣٤٣: صيقل دل فيض آه صبحگاهى مى دهد
• شماره ٣٤٤: چشم فتانت که داد دلبريايى مى دهد
• شماره ٣٤٥: خط ز روى آتشين دلستان آمد پديد
• شماره ٣٤٦: برگرفتى پرده از رخ گلستان آمد پديد
• شماره ٣٤٧: يوسف زندانى ما راحت از دنيا نديد
• شماره ٣٤٨: ذوق حيرانى به داد چشم خونپالا رسيد
• شماره ٣٤٩: باده منصور در جام و سبوى من رسيد
• شماره ٣٥٠: دل به دارالامن حيرت نه به آسانى رسيد
• شماره ٣٥١: وقت مجنون خوش که پا در دامن صحرا کشيد
• شماره ٣٥٢: وقت مجنون خوش که پا در دامن صحرا کشيد
• شماره ٣٥٣: مست شد نقاش تا آن چشم جادو را کشيد
• شماره ٣٥٤: پاى در دامان تسليم و رضا بايد کشيد
• شماره ٣٥٥: شوخى ميخانه از محراب مى بايد کشيد
• شماره ٣٥٦: در سر پل باده چون سيلاب مى بايد کشيد
• شماره ٣٥٧: خوارى از اغيار بهر يار مى بايد کشيد
• شماره ٣٥٨: مى به روى لاله رنگ يار مى بايد کشيد
• شماره ٣٥٩: مشق هجران در کنار بحر مى بايد کشيد
• شماره ٣٦٠: مى به رغم عالم پرشور مى بايد کشيد
• شماره ٣٦١: جوش گل شد باده سرجوش مى بايد کشيد
• شماره ٣٦٢: جوش گل شد، باده گلرنگ مى بايد کشيد
• شماره ٣٦٣: سرکشى از زلف آن خودکام مى بايد کشيد
• شماره ٣٦٤: چون صراحى رخت در ميخانه مى بايد کشيد
• شماره ٣٦٥: درد را چون صاف در ميخانه مى بايد کشيد
• شماره ٣٦٦: تا خط مشکين لب لعل ترا در بر کشيد
• شماره ٣٦٧: دل چه تلخيهاى رنگارنگ ازان دلبر کشيد
• شماره ٣٦٨: هر که جام مى به روى دلستان بر سر کشيد
• شماره ٣٦٩: از سرم چون شمع آخر سوز پنهان سر کشيد
• شماره ٣٧٠: با زمين گيرى کمان آسمان نتوان کشيد
• شماره ٣٧١: تا ازين ويرانه آن خورشيد رو دامن کشيد
• شماره ٣٧٢: زلف او موى سفيد نافه را در خون کشيد
• شماره ٣٧٣: از گرانان هر که چون عنقا گرانجانى کشيد
• شماره ٣٧٤: از گداز جسم، جان پاک گوهر شد سفيد
• شماره ٣٧٥: تا نکرد از گريه چشم خويش را خاور سفيد
• شماره ٣٧٦: دل نياسود از تردد تا نشد منزل سفيد
• شماره ٣٧٧: نيست از خورشيد و ماه اين گنبد گردان سفيد
• شماره ٣٧٨: مرگ را آماده شو هرگاه گردد مو سفيد
• شماره ٣٧٩: چشم ما را پرده غفلت شد ابروى سفيد
• شماره ٣٨٠: از صبورى در گشاد کارها بگزين کليد
• شماره ٣٨١: بوسه از کنج دهان دلربا دارد اميد
• شماره ٣٨٢: چند بتوان بانگ ناى و قلقل مينا شنيد؟
• شماره ٣٨٣: وصف شکر تا به چند از طوطيان بايد شنيد؟
• شماره ٣٨٤: سوختم از شوق، ياران راه حرفى وا کنيد
• شماره ٣٨٥: گردش سال است، مى در ساغر عشرت کنيد
• شماره ٣٨٦: ديده از عيب کسان در خواب چون مخمل کنيد
• شماره ٣٨٧: خوش بهارى مى رسد ميخانه ها سامان کنيد
• شماره ٣٨٨: بر زبانها وصف قد دلستان خواهد دويد
• شماره ٣٨٩: غنى فيض از دل شب چون فقيران در نمى يابد
• شماره ٣٩٠: مرا آه سحر گرد از دل ديوانه مى روبد
• شماره ٣٩١: نه از روى بصيرت سايه بال هما افتد
• شماره ٣٩٢: مبادا بر سر من سايه بال هما افتد
• شماره ٣٩٣: دل از اميد وصلش هر زمان در پيچ و تاب افتد
• شماره ٣٩٤: به زهر چشم بتوان کشت دشمن را چوکار افتد
• شماره ٣٩٥: زعکسش لرزه بر آيينه گوهرنگار افتد
• شماره ٣٩٦: زخط پشت لب آن طاق ابرو از نظر افتد
• شماره ٣٩٧: در آن مجلس که از مستى رخت طاقت گداز افتد
• شماره ٣٩٨: به اميد چه دنبال زبان کس چون جرس افتد؟
• شماره ٣٩٩: شود خون عاقبت هر دل که زلفش را به چنگ افتد
• شماره ٤٠٠: مبادا کافر از طاق دل پير مغان افتد!
• شماره ٤٠١: نمى خواهم نقاب از صورت احوال من افتد
• شماره ٤٠٢: زجوش مغز هر دم از سرم دستار مى افتد
• شماره ٤٠٣: مگو عاقل کجا در محنت ايام مى افتد
• شماره ٤٠٤: به زخم کهنه شور از زخمهاى تازه مى افتد
• شماره ٤٠٥: به فکر عاقبت عاشق نه از غفلت نمى افتد
• شماره ٤٠٦: سرشک تلخ من در گنبد خضرا نمى گنجد
• شماره ٤٠٧: کسى تا کى به دامان شب و آه سحر پيچد؟
• شماره ٤٠٨: دل آزاده از طول امل بسيار مى پيچد
• شماره ٤٠٩: خط از بيباکى آن حسن عالمگير مى پيچد
• شماره ٤١٠: ز بار درد من کوه گران بر خويش مى پيچد
• شماره ٤١١: شکر لعل لبش در تلخى دشنام مى پيچد
• شماره ٤١٢: مرا آه از خموشى در دل ديوانه مى پيچد
• شماره ٤١٣: خوشا چشمى که با آن طاق ابرو آشنا گردد
• شماره ٤١٤: دو بالا مى شود طول امل چون قد دو تا گردد
• شماره ٤١٥: به هر آب تنک کى همت من آشنا گردد؟
• شماره ٤١٦: بهار از روى گلرنگ تو با برگ و نوا گردد
• شماره ٤١٧: زدندان ريختن عقد سخن زير و زبرگردد
• شماره ٤١٨: مباد از باده آن لبهاى خون آشام تر گردد
• شماره ٤١٩: فروغ روى آتشناک از خط بيشتر گردد
• شماره ٤٢٠: در ايام تهيدستى فغان صاحب اثر گردد
• شماره ٤٢١: مبادا دولت دنيا نصيب بد گهر گردد
• شماره ٤٢٢: نمى بندد کمر هر کس کز او زنار برگردد
• شماره ٤٢٣: نسيم صبحگاه از غنچه ام دلگير برگردد
• شماره ٤٢٤: زفيض عشق دلهاى مخالف مهربان گردد
• شماره ٤٢٥: اگر از پرده زلف سيه رويش عيان گردد
• شماره ٤٢٦: سبکروحى که چون پروانه بر گرد سخن گردد
• شماره ٤٢٧: بغير از خامه کز بيطاقتى گرد سخن گردد
• شماره ٤٢٨: کسى تا چند مغلوب شراب لاله گون گردد؟
• شماره ٤٢٩: چنين از خون اگر دامان آن گل لاله گون گردد
• شماره ٤٣٠: به افسون پير و طول امل هشيار کى گردد؟
• شماره ٤٣١: سيه مست غرور از گفتگو هشيار کى گردد؟
• شماره ٤٣٢: دل سنگ از شکست دانه من آب مى گردد
• شماره ٤٣٣: زدامان ترم ريگ روان سيراب مى گردد
• شماره ٤٣٤: ز آهم بيستون سرچشمه سيماب مى گردد
• شماره ٤٣٥: مبين گستاخ در رويش چو مشک اندود مى گردد
• شماره ٤٣٦: به خدمت بنده از آزادمردان زود مى گردد
• شماره ٤٣٧: ازان از سير صحرا خاطرم خشنود مى گردد
• شماره ٤٣٨: زخشکى در دهانم آب گردآلود مى گردد
• شماره ٤٣٩: نسيم نوبهاران بر دماغم بار مى گردد
• شماره ٤٤٠: سخن سنجى سرآمد در فن گفتار مى گردد
• شماره ٤٤١: ز خط آيينه روى که جوهردار مى گردد؟
• شماره ٤٤٢: سر هر کس که گرم از باده منصور مى گردد
• شماره ٤٤٣: ز خط هشيار کى آن نرگس مخمور مى گردد؟
• شماره ٤٤٤: عمل چون خالص افتد دل از ان پرنور مى گردد
• شماره ٤٤٥: به اندک فرصتى روشندل از جان سير مى گردد
• شماره ٤٤٦: به نوميدى گره از کار سالک باز مى گردد
• شماره ٤٤٧: زگل تنها کجا بزم گلستان ساز مى گردد؟
• شماره ٤٤٨: دل من بيقرار از شعله آواز مى گردد
• شماره ٤٤٩: زآب ديده من بيد مجنون سبز مى گردد
• شماره ٤٥٠: گرانى مى کند بر تن چو سربى جوش مى گردد
• شماره ٤٥١: خوش آن رهرو که دايم چون فلک بر خويش مى گردد
• شماره ٤٥٢: شود چون بيش نعمت، مايه تشويش مى گردد
• شماره ٤٥٣: زخاموشى دل آگاه روشن بيش مى گردد
• شماره ٤٥٤: به قتل هر که مايل آن دل بيباک مى گردد
• شماره ٤٥٥: کجا ديوانه را دل از ملامت تنگ مى گردد؟
• شماره ٤٥٦: مرا از حرفهاى قالبى دل تنگ مى گردد
• شماره ٤٥٧: زدست تنگ بر بى برگ دنيا تنگ مى گردد
• شماره ٤٥٨: از ان در خلوت معشوق بر من حال مى گردد
• شماره ٤٥٩: دل از گفتار ناسنجيده بى آرام مى گردد
• شماره ٤٦٠: دل صد پاره زان گرد مى گلفام مى گردد
• شماره ٤٦١: نشان يوسف گم گشته پيدا از تو مى گردد
• شماره ٤٦٢: نگردد اشک در چشمى که حيران تو مى گردد
• شماره ٤٦٣: زانفاس گرامى آنچه صرف آه مى گردد
• شماره ٤٦٤: به احسان خانه از سيل حوادث رسته مى گردد
• شماره ٤٦٥: زباليدن ترا هر دم لباسى تازه مى گردد
• شماره ٤٦٦: مگر قسمت مرا زان تيغ زخمى تازه مى گردد؟
• شماره ٤٦٧: زشکر خنده پنهان او دل تازه مى گردد
• شماره ٤٦٨: نگاه آشنا در چشم او بيگانه مى گردد
• شماره ٤٦٩: دل آسوده در زير فلک پيدا نمى گردد
• شماره ٤٧٠: سفيدى پرده دار چشم خونپالا نمى گردد
• شماره ٤٧١: دل چرخ بداختر نرم از يارب نمى گردد
• شماره ٤٧٢: دل عاشق به جور از يار ديرين برنمى گردد
• شماره ٤٧٣: خط از خون مانع آن غمزه کافر نمى گردد
• شماره ٤٧٤: برون آمد زلب چون حرف، ديگر برنمى گردد
• شماره ٤٧٥: دل ديوانه من از سپاهى بر نمى گردد
• شماره ٤٧٦: معانى اهل صورت را به گرد دل نمى گردد
• شماره ٤٧٧: نه از رحم است اگر نخجير من بسمل نمى گردد
• شماره ٤٧٨: به الزام پياپى مدعى ملزم نمى گردد
• شماره ٤٧٩: شود خرج زمين هر سر که سودايى نمى گردد
• شماره ٤٨٠: به زنجير تعلق خلق را دست قضا بندد
• شماره ٤٨١: بجز چشمش که چشم از ديدن من از حيا بندد
• شماره ٤٨٢: چو احرام تماشاى چمن آن سيمبر بندد
• شماره ٤٨٣: چمن پيرا نه گل را دسته در گلزار مى بندد
• شماره ٤٨٤: دل سرگشته ما چرخ را بر کار مى بندد
• شماره ٤٨٥: کدام آيينه رو احرام اين ميخانه مى بندد؟
• شماره ٤٨٦: زحسن شوخ طرفى ديده هاى تر نمى بندد
• شماره ٤٨٧: نه تنها از نشاط مى لب جانانه مى خندد
• شماره ٤٨٨: عجب دارم که يار اين نابسامان را به ياد آرد
• شماره ٤٨٩: خط مشکين او سوداى عنبر را به جوش آرد
• شماره ٤٩٠: تو چون نوخط شوى طاوس جنت پر برون آرد
• شماره ٤٩١: زگردون عاقبت جان مصفا سر برون آرد
• شماره ٤٩٢: گه از خم، گه زساغر، گه زمينا سر برون آرد
• شماره ٤٩٣: چه خوش باشد خط از رخسار جانان سر برون آرد
• شماره ٤٩٤: خردکى رخت بتواند زموج مى برون آرد؟
• شماره ٤٩٥: سر منصور بار آن تيغ بى زنهار مى آرد
• شماره ٤٩٦: تماشاى بتان از چشم خون بسيار مى آرد
• شماره ٤٩٧: زخاطر ريشه غم دور ساغر بر نمى آرد
• شماره ٤٩٨: زدام عشق عاشق را سفر بيرون نمى آرد
• شماره ٤٩٩: قبول خاطر از نظاره منظور مى بارد
• شماره ٥٠٠: سخن از لب فزون زان چشم چون بادام مى بارد
• شماره ٥٠١: زمژگان که ناخن در فضاى سينه مى بارد؟
• شماره ٥٠٢: کسى تاب خدنگ غمزه آن دلربا دارد
• شماره ٥٠٣: مغيلان پاى نازک طينتان را در حنا دارد
• شماره ٥٠٤: کجا رخسار او تاب نگاه آشنا دارد؟
• شماره ٥٠٥: توانگر در دل از سامان خود آزارها دارد
• شماره ٥٠٦: از ان سرو از درختان سرفرازى بيشتر دارد
• شماره ٥٠٧: مجو آسايش از دل تا مرادى در نظر دارد
• شماره ٥٠٨: خوشا چشمى که بر روى عرقناکى نظر دارد
• شماره ٥٠٩: اگرچه نطق در هر نکته صد تنگ شکر دارد
• شماره ٥١٠: اگرچه دست بر تاراج دل هر خوش کمر دارد
• شماره ٥١١: مرا زنگ ملال از دل شراب ناب بردارد
• شماره ٥١٢: دل عاشق کى از زلف معنبر دست بردارد؟
• شماره ٥١٣: سر عاشق زتن کى هر مى کم زور بردارد؟
• شماره ٥١٤: مرا از خاک کى آن قامت چالاک بردارد؟
• شماره ٥١٥: نظر چون موشکاف از زلف عنبر فام بردارد؟
• شماره ٥١٦: دل پرخون کجا از جسم پا در گل خبر دارد؟
• شماره ٥١٧: نظربازى که چشم پرخمارى در نظر دارد
• شماره ٥١٨: اگرچه هر گلى زين گلستان جاى دگر دارد
• شماره ٥١٩: ز گلهاى چمن هر کس وفادارى طمع دارد
• شماره ٥٢٠: مرا خرسندى از سامان دنيا محتشم دارد
• شماره ٥٢١: لب خوش بوسه اى در تنگناى حيرتم دارد
• شماره ٥٢٢: به ذوقى تکيه بر شمشير جسم لاغرم دارد
• شماره ٥٢٣: مرا از لاف نه عجز سخن کوته زبان دارد
• شماره ٥٢٤: چه غم ديوانه ما از گزند آسمان دارد؟
• شماره ٥٢٥: من و حسنى که نيل چشم زخم از آسمان دارد
• شماره ٥٢٦: مرا نازک نهالى قصد جان ناتوان دارد
• شماره ٥٢٧: مرا فکر غريب آواره دايم از وطن دارد
• شماره ٥٢٨: مه ناشسته رو کى رتبه دلدار من دارد؟
• شماره ٥٢٩: اگرچه لاله من ريشه در خاک چمن دارد
• شماره ٥٣٠: لباس عاريت پيش از طلب انداختن دارد
• شماره ٥٣١: خضر چشم حيات از آب حيوان سخن دارد
• شماره ٥٣٢: نفس يک پا درون خانه، يک پا در برون دارد
• شماره ٥٣٣: کجا پرواى ما سرگشتگان آن مه جبين دارد؟
• شماره ٥٣٤: دل رنگين لباسان تيرگى را در کمين دارد
• شماره ٥٣٥: سر شوريده من هر نفس صد آرزو دارد
• شماره ٥٣٦: سمندر داغها از آتش رخسار او دارد
• شماره ٥٣٧: زچشم بد خدا آن پاک دامن را نگه دارد
• شماره ٥٣٨: چسان مژگان خونين گريه ما را نگه دارد؟
• شماره ٥٣٩: دل بى دست و پا چون آه سوزان را نگه دارد؟
• شماره ٥٤٠: گريبان دلم را نعره مستانه اى دارد
• شماره ٥٤١: دلى کز زلف او شيرازه جمعيتى دارد
• شماره ٥٤٢: دگر هر ذره خاکم هواى کشورى دارد
• شماره ٥٤٣: دل بى طالع ما دلرباى غافلى دارد
• شماره ٥٤٤: مرا پاس ادب زان آستان مهجور مى دارد
• شماره ٥٤٥: چه پروا داغ من از ديده هاى شور مى دارد؟
• شماره ٥٤٦: چه باک از عاشق بى باک آن طناز مى دارد؟
• شماره ٥٤٧: لب نانى که از دامان سايل باز مى دارد
• شماره ٥٤٨: به قامت سرو را از قد کشيدن باز مى دارد
• شماره ٥٤٩: کجا از تيغ سرگرم محبت باک مى دارد؟
• شماره ٥٥٠: خيال تيغ سيرابش مرا جان تازه مى دارد
• شماره ٥٥١: دل بى غم نصيب از نقطه سودا نمى دارد
• شماره ٥٥٢: هنرور را هنر گرد غم از دل برنمى دارد
• شماره ٥٥٣: زآه عاشقان انديشه اى اختر نمى دارد
• شماره ٥٥٤: تمناى فروغ آن ماه سيما برنمى دارد
• شماره ٥٥٥: دل بيمار من ناز مداوا برنمى دارد
• شماره ٥٥٦: عرق رخسار آن خورشيد طلعت بر نمى دارد
• شماره ٥٥٧: نظر عاشق به خط زان روى انور برنمى دارد
• شماره ٥٥٨: شکوه عشق را گردون گردان برنمى دارد
• شماره ٥٥٩: دو روزى بيش جان سنگينى تن بر نمى دارد
• شماره ٥٦٠: دل حق جو نظر بر عالم باطل نمى دارد
• شماره ٥٦١: بجز تشويش خاطر عالم فانى نمى دارد
• شماره ٥٦٢: فروغ دل مرا از نور مهر و مه غنى دارد
• شماره ٥٦٣: دل رم کرده ناخوش آستين افشاندنى دارد
• شماره ٥٦٤: به ذوق آشتى از دوستان رنجيدنى دارد
• شماره ٥٦٥: بدن را در زمين هرگز روان پاک نگذارد
• شماره ٥٦٦: به هر محفل بهشتى روى من منزل کجا گيرد؟
• شماره ٥٦٧: مکن بر نفس رحمت با تو چون راه جفا گيرد
• شماره ٥٦٨: سبکسير توکل کى پى هر رهنما گيرد؟
• شماره ٥٦٩: زديدار تو از يوسف زليخا مهر برگيرد
• شماره ٥٧٠: به حسن نقش از ان نقاش هر کس چشم برگيرد
• شماره ٥٧١: زبيتابان کجا آن مست بى پروا خبر گيرد؟
• شماره ٥٧٢: زبى مغزى هواجويى که دنبال هوس گيرد
• شماره ٥٧٣: دل عاشق چه لذت از بهشت جاودان گيرد؟
• شماره ٥٧٤: زدلسوزان که را دارم که جا در انجمن گيرد؟
• شماره ٥٧٥: حديث تلخ را جاهل شراب ناب مى گيرد
• شماره ٥٧٦: به خواب آن چشم دل از عاشق ناشاد مى گيرد
• شماره ٥٧٧: سخن رنگ اثر از سينه افگار مى گيرد
• شماره ٥٧٨: چو شاهين بر سر دست آن شکار انداز مى گيرد
• شماره ٥٧٩: دل از عاشق به شرم آن نرگس غماز مى گيرد
• شماره ٥٨٠: شعور از زاهد خشک آن لب مى نوش مى گيرد
• شماره ٥٨١: زخون خويش تيغ دشمن من رنگ مى گيرد
• شماره ٥٨٢: نه از خط زنگ آن رخساره گلرنگ مى گيرد
• شماره ٥٨٣: به ابرام آن که از دنياپرستان کام مى گيرد
• شماره ٥٨٤: غبارى از بيابان جنون بالا نمى گيرد
• شماره ٥٨٥: علايق دامن آزاده ما را نمى گيرد
• شماره ٥٨٦: تن آسانى عنان زندگانى را نمى گيرد
• شماره ٥٨٧: زآه و دود عاشق حسن را کلفت نمى گيرد
• شماره ٥٨٨: فسون صبر در دلهاى پرخون در نمى گيرد
• شماره ٥٨٩: کسى از زلف پريشان خونبهاى دل نمى گيرد
• شماره ٥٩٠: دل آزاده را هرگز غم عالم نمى گيرد
• شماره ٥٩١: زخونم رنگ آن رخساره گلگون نمى گيرد
• شماره ٥٩٢: چه دارد عالم فانى که استغنا توانم زد؟
• شماره ٥٩٣: اگرچه خاکسارم بر جهان پا مى توانم زد
• شماره ٥٩٤: به خلوت هر که رخت از حلقه جمعيت اندازد
• شماره ٥٩٥: جنونى کو که آتش در دل پرشورم اندازد؟
• شماره ٥٩٦: شکر در آب گوهر لعل خندان تو اندازد
• شماره ٥٩٧: زپا عشاق را آن نرگس مستانه اندازد
• شماره ٥٩٨: شکوه عقل را بسيارى گفتار کم سازد
• شماره ٥٩٩: زخود هر کس که بيرون رفت کى با همرهان سازد؟
• شماره ٦٠٠: به رغبت با خم زلفش دل بيتاب مى سازد
• شماره ٦٠١: مرا پيمانه کى سير از شراب ناب مى سازد؟
• شماره ٦٠٢: محبت حسن را سرگرم در بيداد مى سازد
• شماره ٦٠٣: محبت سنگ خارا را ز اهل درد مى سازد
• شماره ٦٠٤: شود آسوده هر کس در جوانى کار مى سازد
• شماره ٦٠٥: جمالت ديده ها را مطلع انوار مى سازد
• شماره ٦٠٦: چراغ حسن را دامان خط مستور مى سازد
• شماره ٦٠٧: نمک داغ مرا چون مرهم کافور مى سازد
• شماره ٦٠٨: براى رزق من گردون عبث تدبير مى سازد
• شماره ٦٠٩: دل خام مرا رخسار آتشناک مى سازد
• شماره ٦١٠: غم من عالم بيدرد را غمخواره مى سازد
• شماره ٦١١: زشکر خنده لعل او روان را تازه مى سازد
• شماره ٦١٢: لبش از خنده دندان نما جان تازه مى سازد
• شماره ٦١٣: فرنگى طلعتى کز دين مرا بيگانه مى سازد
• شماره ٦١٤: به داغى عشق کار مردم ديوانه مى سازد
• شماره ٦١٥: خمار باده مهر دوستان را کينه مى سازد
• شماره ٦١٦: سرشک گرم با مژگان و چشم تر نمى سازد
• شماره ٦١٧: زشوق عالم بالا روان با تن نمى سازد
• شماره ٦١٨: دماغ خشک ما را باده رنگين نمى سازد
• شماره ٦١٩: مکن کارى که از جورت دل اندوهگين لرزد
• شماره ٦٢٠: قدح لبريز چون شد از شراب ناب مى لرزد
• شماره ٦٢١: به مقدار بصيرت خاطر آگاه مى لرزد
• شماره ٦٢٢: مرا چون دل تپد در بر، دل جانانه مى لرزد
• شماره ٦٢٣: دل ما بر سيه روزان فقر از خود فزون سوزد
• شماره ٦٢٤: سرشک گرم در چشم تر من خواب مى سوزد
• شماره ٦٢٥: اگرچه شمع کافورى خرد در خانه مى سوزد
• شماره ٦٢٦: خمار مى مرا در گوشه ميخانه مى سوزد
• شماره ٦٢٧: کدامين روز بر حالم دل خارا نمى سوزد؟
• شماره ٦٢٨: مرا صد آه يکبار از دل صد چاک مى خيزد
• شماره ٦٢٩: غبار تيره بختى از دهان شکوه مى خيزد
• شماره ٦٣٠: ز ماتمخانه ما نغمه عشرت کجا خيزد؟
• شماره ٦٣١: ز اشک ديده بيدرد زنگ از دل کجا خيزد؟
• شماره ٦٣٢: به مستى آه خون آلود از دل بيشتر خيزد
• شماره ٦٣٣: زرفتارت امان از عالم ايجاد برخيزد
• شماره ٦٣٤: زدين ناقصم از سبحه استغفار برخيزد
• شماره ٦٣٥: مسيحا از سر بالين من رنجور برخيزد
• شماره ٦٣٦: خوشا افتاده اى کز خاک ره چالاک برخيزد
• شماره ٦٣٧: مرا آن روز از آيينه دل زنگ برخيزد
• شماره ٦٣٨: به عزم رقص چون سرو قباپوش تو برخيزد
• شماره ٦٣٩: نشد از دل غبار از شيشه و پيمانه برخيزد
• شماره ٦٤٠: کجا تدبير پيران کهنسال از جوان خيزد؟
• شماره ٦٤١: کجا بى باده زنگ از خاطر اندوهگين خيزد؟
• شماره ٦٤٢: زرخسار تو رنگ از گلشن ايجاد مى خيزد
• شماره ٦٤٣: مرا از دل زقرب خط دلبر دود مى خيزد
• شماره ٦٤٤: زسوز دل مرا از چشم گريان دود مى خيزد
• شماره ٦٤٥: مرا اسباب عشرت از دل ديوانه مى خيزد
• شماره ٦٤٦: دل هر کس به تعظيم سخن از جا نمى خيزد
• شماره ٦٤٧: زدل زنگ ملال از باده احمر نمى خيزد
• شماره ٦٤٨: غبار غم به مى از جان غم پرور نمى خيزد
• شماره ٦٤٩: که مى نالد که آه از جان شيدا برنمى خيزد؟
• شماره ٦٥٠: سياهى از دل چون گلخن ما برنمى خيزد
• شماره ٦٥١: غبار من زسيل نوبهاران برنمى خيزد
• شماره ٦٥٢: به کشت خشمگينان آتش از ابر بلا ريزد
• شماره ٦٥٣: ترا از ساده لوحى هر که گل در پيرهن ريزد
• شماره ٦٥٤: گل اندامى که در پيراهن من خار مى ريزد
• شماره ٦٥٥: به مستى بى طلب بوس از دهان يار مى ريزد
• شماره ٦٥٦: مسلسل حرف از ان مژگان خوش تقرير مى ريزد
• شماره ٦٥٧: کجا خون مرا آن ساقى طناز مى ريزد؟
• شماره ٦٥٨: غمى هر دم به دل از سينه صد چاک مى ريزد
• شماره ٦٥٩: زياد آن ستمگر از رخ من رنگ مى ريزد
• شماره ٦٦٠: اگر در دام او اشکى دل ديوانه مى ريزد
• شماره ٦٦١: به دلهاى فگار آن لعل روشن گوهر آويزد
• شماره ٦٦٢: هلال عيد از گردون زنگارى هويدا شد
• شماره ٦٦٣: زپيرى حرص دنيا نفس طامع را دو بالا شد
• شماره ٦٦٤: فروغ حسن يار از چهره گلزار پيدا شد
• شماره ٦٦٥: زروى لاله رنگت آب رونق از چمنها شد
• شماره ٦٦٦: اگر ناقص به روشن گوهرى واصل تواند شد
• شماره ٦٦٧: حجاب آسمان کى مانع ما مى تواند شد؟
• شماره ٦٦٨: که ساکن در دل ويرانه ما مى تواند شد؟
• شماره ٦٦٩: ز اکسير قناعت خاک شکر مى تواند شد
• شماره ٦٧٠: که با قد دو تا از مرگ غافل مى تواند شد؟
• شماره ٦٧١: چنين گر آتشين از باده آن رخسار خواهد شد
• شماره ٦٧٢: به اين عنوان اگر روى تو آتشناک خواهد شد
• شماره ٦٧٣: گل از نشو و نماگر اين چنين برجسته خواهد شد
• شماره ٦٧٤: نصيب از نعمت بسيار ديگرگون نخواهد شد
• شماره ٦٧٥: زنور عارضش هر ذره اى خورشيد منظر شد
• شماره ٦٧٦: به دل باشد گران چشمى که بى اشک دمادم شد
• شماره ٦٧٧: نگار نوخطى رام نگاه صيد بندم شد
• شماره ٦٧٨: رگ جانها به هم پيوسته شد زلف پريشان شد
• شماره ٦٧٩: ز خط رويش چراغ ديده شب زنده داران شد
• شماره ٦٨٠: دل تاريک من روشن زفيض صبحگاهى شد
• شماره ٦٨١: زدل طرفى نبستى در جهان گل چه خواهى شد؟
• شماره ٦٨٢: بهار نوجوانى رفت، کى ديوانه خواهى شد؟
• شماره ٦٨٣: اگر از خال لب مهر دهان من نخواهى شد
• شماره ٦٨٤: گريبان چاکى عشاق از ذوق فنا باشد
• شماره ٦٨٥: بهشت و دوزخ ما هجر و وصل آن پسر باشد
• شماره ٦٨٦: غرور نوخطان افزون زخوبان دگر باشد
• شماره ٦٨٧: به مقدار تمنا داغ در دل جلوه گر باشد
• شماره ٦٨٨: دل آزاد طبعان فارغ از قيد هوس باشد
• شماره ٦٨٩: لب نو خط جانان دور باش بوالهوس باشد
• شماره ٦٩٠: مرا پيغام لطفى از زبان خامه بس باشد
• شماره ٦٩١: اگر جان دربهاى مى دهى بر مى ستم باشد
• شماره ٦٩٢: دمى کز روى آگاهى بود تيغ دودم باشد
• شماره ٦٩٣: خوشا دردى که از چشم بدانديشان نهان باشد
• شماره ٦٩٤: مرا دورى به جاى خويش با آن سيمتن باشد
• شماره ٦٩٥: چه اميد برومندى مرا زان سيمتن باشد؟
• شماره ٦٩٦: اگر فتح جگرداران به تيغ افراختن باشد
• شماره ٦٩٧: دمى چون صبح مى خواهم درين عالم زمن باشد
• شماره ٦٩٨: کيم من تا سليمان ميهمان خوان من باشد؟
• شماره ٦٩٩: در آغاز محبت خاطر عاشق غمين باشد
• شماره ٧٠٠: ز ابروى تو دل گردد زره، گر آهنين باشد
• شماره ٧٠١: به خاک و خون کشيدى ز انتظارم، اين چنين باشد!
• شماره ٧٠٢: خوشا رندى که در ميخانه اش آن آبرو باشد
• شماره ٧٠٣: من ناکس کيم تا در سرشتم آرزو باشد؟
• شماره ٧٠٤: نهان در ابر دايم آفتاب زندگى باشد
• شماره ٧٠٥: ز فرمان قضا گردنکشى ديوانگى باشد
• شماره ٧٠٦: به مستى از ته دل آدمى خشنود مى باشد
• شماره ٧٠٧: دو شب از ماه نو سالى به عيد اميد مى باشد
• شماره ٧٠٨: نگاه نرگس نيلوفرى خونخوار مى باشد
• شماره ٧٠٩: پرستارى دل افگار را دشوار مى باشد
• شماره ٧١٠: طلبکار خدا را درد دل بسيار مى باشد
• شماره ٧١١: تو پندارى دل خوش در جهان بسيار مى باشد
• شماره ٧١٢: حضور قلب کى در سينه پرشور مى باشد؟
• شماره ٧١٣: گل بى خار را شبنم زچشم شور مى باشد
• شماره ٧١٤: بهار زندگانى با خزان همدوش مى باشد
• شماره ٧١٥: دل بى آرزو آسوده از تشويش مى باشد
• شماره ٧١٦: صفا دارد جهان تا دل زکلفت پاک مى باشد
• شماره ٧١٧: گرفتارى به قدر رشته آمال مى باشد
• شماره ٧١٨: زسالک شکوه پردازى نه شرط راه مى باشد
• شماره ٧١٩: زدورى بيش وصل دلبران جانکاه مى باشد
• شماره ٧٢٠: خرابيهاى ظاهر حافظ ديوانه مى باشد
• شماره ٧٢١: دل يکرنگ در غمخانه دنيا نمى باشد
• شماره ٧٢٢: بهشتى بى دماغان را به از خلوت نمى باشد
• شماره ٧٢٣: دل پر آرزو خالى زشور و شر نمى باشد
• شماره ٧٢٤: شراب بيخودى در شيشه و ساغر نمى باشد
• شماره ٧٢٥: اثر آه و فغان را در دل خرم نمى باشد
• شماره ٧٢٦: گلستان ارم جز عارض جانان نمى باشد
• شماره ٧٢٧: نظرگاهى مرا غير از دل روشن نمى باشد
• شماره ٧٢٨: حصارى آدمى را به زهموارى نمى باشد
• شماره ٧٢٩: سخن را از خموشى پرده بر رو گر دهن پوشد
• شماره ٧٣٠: دل ظالم از آب چشم مظلومان نينديشد
• شماره ٧٣١: زجوش مغز مستان را به سردستار مى رقصد
• شماره ٧٣٢: سبک مغزى کز اسباب جهان بر خويش مى بالد
• شماره ٧٣٣: خط شبرنگ از ان لعل لب گلرنگ مى بالد
• شماره ٧٣٤: نسيم مصر با صد کاروان يوسف لقا آمد
• شماره ٧٣٥: به ناز افراختى قامت فلکها در سجود آمد
• شماره ٧٣٦: نماند بر زمين هر کس به طينت خاکسار آمد
• شماره ٧٣٧: بده ساقى مى گلگون که ايام بهار آمد
• شماره ٧٣٨: در و ديوار در وجد از نسيم نوبهار آمد
• شماره ٧٣٩: زمين و آسمان از ناله من در خروش آمد
• شماره ٧٤٠: شدم آسوده تا از ديده اشک لاله رنگ آمد
• شماره ٧٤١: زدلسوزان مرا بر سر همين داغ جنون آمد
• شماره ٧٤٢: خرد از سر زجوش شعله سودا برون آمد
• شماره ٧٤٣: به عنوانى از ان لب خط جان پرور برون آمد
• شماره ٧٤٤: به دور خط زشرم آن لعل جان پرور برون آمد
• شماره ٧٤٥: به طوف خاک من گر آن سراپا ناز مى آمد
• شماره ٧٤٦: چنين ساقى اگر دور شراب ناب گرداند
• شماره ٧٤٧: نه آن مرغم که گرد عالمم پرواز گرداند
• شماره ٧٤٨: نه از رحم است اگر رخسار جانان رنگ گرداند
• شماره ٧٤٩: نه هر پيمانه اى از حال خود ما را بگرداند
• شماره ٧٥٠: زخود بيگانگى را آشنايى عشق مى داند
• شماره ٧٥١: زمين را وحشى رم کرده يک کف خاک مى داند
• شماره ٧٥٢: کجا داغ جنون را قدر هر فرزانه مى داند؟
• شماره ٧٥٣: زبى پروايى آن بيدرد قدر ما نمى داند
• شماره ٧٥٤: چه شد قدر مرا گر چرخ دون پرور نمى داند؟
• شماره ٧٥٥: بهار عارض او را به سامان کس نمى داند
• شماره ٧٥٦: چه شد گر خصم بداختر بهاى من نمى داند؟
• شماره ٧٥٧: دل ديوانه من دوست از دشمن نمى داند
• شماره ٧٥٨: زنقش آرزو دل پاک گرديدن نمى داند
• شماره ٧٥٩: زگرمى خون من جوهر به تيغ او بسوزاند
• شماره ٧٦٠: اگر ته جرعه خود يار بر خاک من افشاند
• شماره ٧٦١: که در عيش و طرب پيوسته در دار فنا ماند؟
• شماره ٧٦٢: در آن دل از هلاک عشقبازان غم کجا ماند؟
• شماره ٧٦٣: ز اسباب جهان حسرت به دنيادار مى ماند
• شماره ٧٦٤: زخون خوردن اثرهاى نمايان باز مى ماند
• شماره ٧٦٥: نصيب خويش هر کس يافت در دنيا نمى ماند
• شماره ٧٦٦: دل از غش صاف چون گرديد در دنيا نمى ماند
• شماره ٧٦٧: زدوزخ گرمى هنگامه صحبت نمى ماند
• شماره ٧٦٨: زدل در سينه غير از آه غم پرور نمى ماند
• شماره ٧٦٩: سخن پوشيده در لعل لب جانان نمى ماند
• شماره ٧٧٠: به دل مژگان آن ناآشنا پنهان نمى ماند
• شماره ٧٧١: دهان تنگ آن شيرين پسر پنهان نمى ماند
• شماره ٧٧٢: سر شوريده را فکر سرانجامى نمى ماند
• شماره ٧٧٣: زآتش گل به اعجاز رخ نيکو بروياند
• شماره ٧٧٤: حباب و موج را هر کس که از دريا جدا بيند
• شماره ٧٧٥: رخ بهبود کار خويش آن غافل چسان بيند؟
• شماره ٧٧٦: همين سرگشتگى چشم حريص از مال مى بيند
• شماره ٧٧٧: کسى کز عقل وحشى شد چون مجنون بد نمى بيند
• شماره ٧٧٨: زحيرت عاشق از نظاره اغيار گل چيند
• شماره ٧٧٩: زسنگ کودکان از پا دل ديوانه ننشيند
• شماره ٧٨٠: زخون دل شراب، از پاره دل کن کباب خود
• شماره ٧٨١: تو از نام بلند اى نوجوان بردار کام خود
• شماره ٧٨٢: کسى تا کى خورد چون شمع رزق از استخوان خود؟
• شماره ٧٨٣: به بى برگى قناعت مى کنم تا نوبهار آيد
• شماره ٧٨٤: به همت کشتى تن را شکستم تا چه پيش آيد
• شماره ٧٨٥: نه چندان است شوق من که از دل بر زبان آيد
• شماره ٧٨٦: کجا از هر مقلد کار ارباب بيان آيد؟
• شماره ٧٨٧: به مهر و مه کجا از مغز ما سودا برون آيد؟
• شماره ٧٨٨: کجا آسان زقيد جسم پاى دل برون آيد؟
• شماره ٧٨٩: به اميد چه از تن غافلان را جان برون آيد؟
• شماره ٧٩٠: زقيد جسم جانهاى عزيز آسان برون آيد
• شماره ٧٩١: اگر طوفان زچشم خونفشان من برون آيد
• شماره ٧٩٢: گر از نظاره خورشيد در چشم آب مى آيد
• شماره ٧٩٣: مرا از غفلت خود بر سر اين بيداد مى آيد
• شماره ٧٩٤: به گوشم ناله اغيار دردآلود مى آيد
• شماره ٧٩٥: غم عالم به دل از ديده خونبار مى آيد
• شماره ٧٩٦: دل از مژگان خواب آلود در زنهار مى آيد
• شماره ٧٩٧: درين صحرا که يارب از پى نخجير مى آيد؟
• شماره ٧٩٨: به قتل من چنان بيتاب آن شمشير مى آيد
• شماره ٧٩٩: به آيين تمام از خم شراب صاف مى آيد
• شماره ٨٠٠: شود پاک از گنه هر کس به کوى عشق مى آيد

---