غزلستان :: صائب تبریزی

• شماره ١: اگر نه مد بسم الله بودى تاج عنوان ها
• شماره ٢: آنچنان کز رفتن گل، خار مى ماند به جا
• شماره ٣: نغمه آرام از من ديوانه مى سازد جدا
• شماره ٤: جان روشندل ز جسم مختصر باشد جدا
• شماره ٥: شد به دشوارى دل از لعل لب دلبر جدا
• شماره ٦: خط نمى سازد مرا زان لعل جان پرور جدا
• شماره ٧: با خودى هرگز نگردد دل ز درد و غم جدا
• شماره ٨: گر چه باشند آن دو زلف مشکبار از هم جدا
• شماره ٩: مى شوند از سرد مهرى دوستان از هم جدا
• شماره ١٠: گر چه جان ما به ظاهر هست از جانان جدا
• شماره ١١: مى رسد هر دم مرا از چرخ آزارى جدا
• شماره ١٢: نيست از زخم زبان پروا دل بى تاب را
• شماره ١٣: چشم روشن مى دهد از کف دل بى تاب را
• شماره ١٤: مى توان در زلف او ديدن دل بى تاب را
• شماره ١٥: نم به دل نگذاشت خونم خنجر قصاب را
• شماره ١٦: غوطه در دريا دهد آتش عنانى آب را
• شماره ١٧: بوى پيراهن دليل راه شد يعقوب را
• شماره ١٨: من ملايم کردم از آه آسمان سخت را
• شماره ١٩: تا توان کردن ز خون ما نگارين دست را
• شماره ٢٠: از جهان تا رشته تابى دسترس باشد ترا
• شماره ٢١: يک نظر بازست نرگس چشم بيمار ترا
• شماره ٢٢: رتبه بال پرى باشد پر تير ترا
• شماره ٢٣: نيست چون بال و پرى تا گرد سر گردم ترا
• شماره ٢٤: سخت مى خواهم که در آغوش تنگ آرم ترا
• شماره ٢٥: نيست سنگ کم اگر در پله ميزان ترا
• شماره ٢٦: تشنه خون کرد مستى چشم فتان ترا
• شماره ٢٧: مى کند گلگل نگه رخسار خندان ترا
• شماره ٢٨: خار ناسازست بوى گل به پيراهن ترا
• شماره ٢٩: خواب ناز از حسن روزافزون نشد سنگين ترا
• شماره ٣٠: جنت در بسته سازد مهر خاموشى ترا
• شماره ٣١: نيست ممکن رام کردن چشم جادوى ترا
• شماره ٣٢: صوفيان بردند از ره چشم جادوى ترا
• شماره ٣٣: گر چه محجوب از نظر کرده است بى جايى ترا
• شماره ٣٤: حسن بى پروا به فرمان هوس باشد چرا؟
• شماره ٣٥: جان عرشي، فرش در زندان تن باشد چرا؟
• شماره ٣٦: چشم مى پوشى ازان رخسار جان پرور چرا؟
• شماره ٣٧: غير حق را مى دهى ره در حريم دل چرا؟
• شماره ٣٨: در هواى کام دنيا مى فشانى جان چرا؟
• شماره ٣٩: در طلب سستى چو ارباب هوس کردن چرا؟
• شماره ٤٠: آه عالمسوز را در سينه دزديدن چرا؟
• شماره ٤١: نيستى طفل، اينقدر بر خاک غلطيدن چرا؟
• شماره ٤٢: مد احسان است بسم الله ديوان صبح را
• شماره ٤٣: گريه مستانه مى سازم شراب تلخ را
• شماره ٤٤: غمزه اش افزود در ايام خط بيداد را
• شماره ٤٥: ره مده در خط مشکين، شانه شمشاد را
• شماره ٤٦: ره مده در خط مشکين، شانه شمشاد را
• شماره ٤٧: مى گدازد خون گرمم نشتر فصاد را
• شماره ٤٨: از شکست ماست گردش، چرخ بى بنياد را
• شماره ٤٩: چشم حيران ساخت رويش خط مشک اندود را
• شماره ٥٠: دل چسان پيچد عنان آه دردآلود را؟
• شماره ٥١: نيست حاجت ديده بان حسن عتاب آلود را
• شماره ٥٢: از عذار او بپوشان ديده اميد را
• شماره ٥٣: ناله من مى زند ناخن به دل ناهيد را
• شماره ٥٤: تنگدستى راست سازد نفس کج رفتار را
• شماره ٥٥: کجروى بال و پر سيرست بد کردار را
• شماره ٥٦: آه مى باشد مسلسل خاطر افگار را
• شماره ٥٧: کم نسازد جام مى زنگ دل افگار را
• شماره ٥٨: نيست غير از آه، دلسوزى دل افگار را
• شماره ٥٩: داد سيل گريه من غوطه در گل بحر را
• شماره ٦٠: عشق کو تا گرم سازد اين دل رنجور را
• شماره ٦١: نيست از سنگ ملامت غم سر پر شور را
• شماره ٦٢: خط نسازد بى صفا آن عارض پر نور را
• شماره ٦٣: چون ز مى افروختى آن عارض پر نور را
• شماره ٦٤: سهل مشمر همت پيران با تدبير را
• شماره ٦٥: سر به گردون مى دهم اين آه پر تأثير را
• شماره ٦٦: وصف زلف يار عاجز مى کند تقرير را
• شماره ٦٧: مهر خاموشى کند کوته زبان تقرير را
• شماره ٦٨: خوب دارد زاهد شياد، داروگير را
• شماره ٦٩: چرب نرمى مى کند کوته زبان شمشير را
• شماره ٧٠: شد غرور حسن از خط بيش آن طناز را
• شماره ٧١: از فغان شد سر گرانى بيش آن طناز را
• شماره ٧٢: هر خسى قيمت نداند ناله شبخيز را
• شماره ٧٣: نعل در آتش گذارد روى گرمت بوس را
• شماره ٧٤: نيست از راز نهان من خبر جاسوس را
• شماره ٧٥: ننگ کفر من به فرياد آورد ناقوس را
• شماره ٧٦: عشق کو تا چاک سازم جامه ناموس را
• شماره ٧٧: پرده دار حرف دعوى کن لب خاموش را
• شماره ٧٨: بر جگر تا خورده ام نيش خمار نوش را
• شماره ٧٩: چند بتوان خاک زد در چشم، عقل و هوش را؟
• شماره ٨٠: نوش اين غمخانه در دنبال دارد نيش را
• شماره ٨١: از صفاى دل نباشد حاصلى درويش را
• شماره ٨٢: صرف بيکارى مگردان روزگار خويش را
• شماره ٨٣: غوطه دادم در دل الماس داغ خويش را
• شماره ٨٤: تر به اشک تلخ مى سازم دماغ خويش را
• شماره ٨٥: من گرفتم ساختى پوشيده سال خويش را
• شماره ٨٦: من که خواهم محو از عالم نشان خويش را
• شماره ٨٧: غنچه سان پر گل اگر خواهى دهان خويش را
• شماره ٨٨: حسن چون آرد به جنگ دل سپاه خويش را
• شماره ٨٩: ساختم از قتل نادم دلرباى خويش را
• شماره ٩٠: روح پاک من کند پاکيزه گوهر تيغ را
• شماره ٩١: چون کند آن غمزه خونريز عريان تيغ را
• شماره ٩٢: کى نيام پوچ مى سازد به تمکين تيغ را؟
• شماره ٩٣: آه باشد به ز زلف عنبرين عشاق را
• شماره ٩٤: از سيه بختى نگردد ديده گريان برق را
• شماره ٩٥: ساقى محجوب مى بايد شراب عشق را
• شماره ٩٦: بر نمى آيد مراد از کعبه گل عشق را
• شماره ٩٧: مرکز خاک است گردون آسمان عشق را
• شماره ٩٨: نيست ماه و آفتابى آسمان عشق را
• شماره ٩٩: نيست در دوران من ميخانه حاجت خلق را
• شماره ١٠٠: با زمين گيرى به منزل مى رسانم خلق را
• شماره ١٠١: ريخت چون دندان، شود افزون غم نان خلق را
• شماره ١٠٢: غم ز خاطر مى برد غمخانه من خلق را
• شماره ١٠٣: نيست از زخم زبان غم عاشق بى باک را
• شماره ١٠٤: هر تنک ظرفى ننوشد خون گرم تاک را
• شماره ١٠٥: از بلندى مانع گردش شود افلاک را
• شماره ١٠٦: بسته گردد راه جولان گردش افلاک را
• شماره ١٠٧: خلق خوش چون صلح مى سازد گوارا جنگ را
• شماره ١٠٨: نعل در آتش نهد ديوانه من سنگ را
• شماره ١٠٩: جذبه مجنون سبک سازد ز تمکين سنگ را
• شماره ١١٠: بى کسى کى خوار سازد زاده اقبال را؟
• شماره ١١١: دامن درياى خونخوارست بالين سيل را
• شماره ١١٢: گل نزد آبى بر آتش بلبل خودکام را
• شماره ١١٣: نيست از روى زمين سيرى دل خود کام را
• شماره ١١٤: نيست فرق از تن دل افسرده خودکام را
• شماره ١١٥: کرده ام بر خود گوارا تلخى دشنام را
• شماره ١١٦: نيست دلگيرى ز دنيا بنده تسليم را
• شماره ١١٧: نيست از درد غريبى چون گهر پروا مرا
• شماره ١١٨: غوطه در گل داده بود انديشه دنيا مرا
• شماره ١١٩: از نظر يک لحظه دورى نيست محبوب مرا
• شماره ١٢٠: عشق خونگرم از محبت کرده ايجاد مرا
• شماره ١٢١: خلق خوش در نوبهار عافيت دارد مرا
• شماره ١٢٢: گر چه جا در ديده آن نور نظر دارد مرا
• شماره ١٢٣: خواب وقت فيض در محراب مى گيرد مرا
• شماره ١٢٤: التفات زاهدان خشک، تر سازد مرا
• شماره ١٢٥: شور عشقى کو، که رسواى جهان سازد مرا؟
• شماره ١٢٦: چشم او چندان که مست خواب مى سازد مرا
• شماره ١٢٧: تر زبانى معدن زنگار مى سازد مرا
• شماره ١٢٨: تنگ ظرفم، باده کم زور مى سازد مرا
• شماره ١٢٩: ديدن لعل لبش خاموش مى سازد مرا
• شماره ١٣٠: تن پرستى زير دست خاک مى سازد مرا
• شماره ١٣١: نيست ممکن قرب آتش بال و پر سوزد مرا
• شماره ١٣٢: برگ عيش آماده از فقر و قناعت شد مرا
• شماره ١٣٣: از سر زلف تو بر دل کار مشکل شد مرا
• شماره ١٣٤: سنگ طفلان از جنون رطل گرانى شد مرا
• شماره ١٣٥: عشق پنهان باعث روشن روانى شد مرا
• شماره ١٣٦: سر به جيب خويش دزديدم، کلاهى شد مرا
• شماره ١٣٧: تا به کى بند گرانجانى به پا باشد مرا
• شماره ١٣٨: نيستم بلبل که بر گلشن نظر باشد مرا
• شماره ١٣٩: چون ز دنيا نعمت الوان هوس باشد مرا؟
• شماره ١٤٠: بلبل خوش نغمه ام، با گل سخن باشد مرا
• شماره ١٤١: پرده دار و حاجب و دربان نمى باشد مرا
• شماره ١٤٢: داغ عشق از سينه روشن به دست آمد مرا
• شماره ١٤٣: بشکفد پروانه چون در انجمن بيند مرا
• شماره ١٤٤: چون به خاطر آن دو لعل آبدار آيد مرا
• شماره ١٤٥: صبح از جان هاى روشن ياد مى آيد مرا
• شماره ١٤٦: شد مسلسل بوى گل، زنجير مى بايد مرا
• شماره ١٤٧: زلف را نبود سرانجامى که مى بايد مرا
• شماره ١٤٨: نيست تاب درد غربت جان افگار مرا
• شماره ١٤٩: گر چه سيماى خزان دارد رخ چون زر مرا
• شماره ١٥٠: شد يکى صد شورش عشق از نصيحتگر مرا
• شماره ١٥١: مى کشد خاطر به جا و منزل ديگر مرا
• شماره ١٥٢: داغ رسوايى خدادادست منصور مرا
• شماره ١٥٣: نيست ظرف باده توحيد، مخمور مرا
• شماره ١٥٤: بى زبانى پرده دارى مى کند راز مرا
• شماره ١٥٥: مى برد از هوش پيش از آمدن بويش مرا
• شماره ١٥٦: نيست ممکن بر گرفتن ديده از رويش مرا
• شماره ١٥٧: شد گرفتارى فزون در روزگار خط مرا
• شماره ١٥٨: از بهار افزود شور عشق چون بلبل مرا
• شماره ١٥٩: مى کشد هر دم ز بى تابى به جايى دل مرا
• شماره ١٦٠: کى سبکبارى ز همراهان کند غافل مرا؟
• شماره ١٦١: نيست بر ابر بهاران، ديده پر نم مرا
• شماره ١٦٢: چهره شد نيلوفرى از سيلى اخوان مرا
• شماره ١٦٣: پرده ظلمت نپوشد چشم حيران مرا
• شماره ١٦٤: چشم بر خورشيد تابان نيست ويران مرا
• شماره ١٦٥: برگ کاهى نيست کشت نابسامان مرا
• شماره ١٦٦: پيش تيغ و تير ناچارست استادن مرا
• شماره ١٦٧: مى پرد امشب ز شادى ديده روزن مرا
• شماره ١٦٨: نيست از دشمن محابا يک سر سوزن مرا
• شماره ١٦٩: مشکل است از کوى او قطع نظر کردن مرا
• شماره ١٧٠: سبز مى گردد روان چون آب از ماندن مرا
• شماره ١٧١: يارب از دل مشرق نور هدايت کن مرا
• شماره ١٧٢: ساقى از رطل گرانسنگى سبکدل کن مرا
• شماره ١٧٣: در بهشت افکند آن رخسار گندم گون مرا
• شماره ١٧٤: کو مى گرمى که در جوش آورد خون مرا؟
• شماره ١٧٥: نان به خون دل شد از تيغ زبان رنگين مرا
• شماره ١٧٦: خواب غفلت گر به اين عنوان شود سنگين مرا
• شماره ١٧٧: شيشه اي، مى بود اگر چون شمع بر بالين مرا
• شماره ١٧٨: چشم شوخش مى برد آرام و تسکين مرا
• شماره ١٧٩: طاق کرد از هر دو عالم طاق آن ابرو مرا
• شماره ١٨٠: برگ عيشى نيست چشم از نوبهار او مرا
• شماره ١٨١: باعث آزار شد ترک دل آزارى مرا
• شماره ١٨٢: جلوه برقى است در ميخانه هشيارى مرا
• شماره ١٨٣: تر نسازد گريه هاى ابر نيسانى مرا
• شماره ١٨٤: نيست بر خاطر غبارى از پريشانى مرا
• شماره ١٨٥: خواب غفلت شد گران از بس ز خودبينى مرا
• شماره ١٨٦: چشم مستش از نگاهى کرد سودايى مرا
• شماره ١٨٧: در دل هر قطره آماده است دريايى مرا
• شماره ١٨٨: مى کشد در خاک و خون مژگان دلجويى مرا
• شماره ١٨٩: خط مشکين، تبتى شد ميهمان حسن را
• شماره ١٩٠: جامه آزادگى چالاک باشد سرو را
• شماره ١٩١: دردمندى سر به گردون مى رساند آه را
• شماره ١٩٢: ناتوانى از اجابت نيست مانع آه را
• شماره ١٩٣: هست در نقصان تمامى ها دل آگاه را
• شماره ١٩٤: کاسه زانوست جام جم دل آگاه را
• شماره ١٩٥: دلفريبى چون به جولان آورد آن ماه را
• شماره ١٩٦: نيست پرواى فناى خود دل وارسته را
• شماره ١٩٧: گو نباشد شمع بر خاک اين به خون آغشته را
• شماره ١٩٨: از مروت نيست چيدن غنچه نشکفته را
• شماره ١٩٩: بال و پر شد شوق من سنگ نشان خفته را
• شماره ٢٠٠: جا به عرش دوش خود دادم سبوى باده را
• شماره ٢٠١: نيست يک جو غم ز بى برگى دل آزاده را
• شماره ٢٠٢: دل شود شاد از شکست آرزو آزاده را
• شماره ٢٠٣: عمر در تلخى سرآيد در شراب افتاده را
• شماره ٢٠٤: پوست زندان است بر تن زاهد افسرده را
• شماره ٢٠٥: مى کنم از سينه بيرون اين دل افسرده را
• شماره ٢٠٦: دل سيه سازد در و ديوار، سودا کرده را
• شماره ٢٠٧: مى کند پامال، تن آخر دل آسوده را
• شماره ٢٠٨: کرد بى تابى فزون زنگ دل غم ديده را
• شماره ٢٠٩: از غبار خط فزون شد روشنايى ديده را
• شماره ٢١٠: از خسيسان چاره نبود مردم بگزيده را
• شماره ٢١١: از هوا گيرد سر ديوانه سنگ خاره را
• شماره ٢١٢: در شکايت ريختى دندان نعمت خواره را
• شماره ٢١٣: مى کنم از سينه بيرون اين دل غمخواره را
• شماره ٢١٤: مى کنم از سينه بيرون اين دل غمخواره را
• شماره ٢١٥: طى به ماهى سازد از کندي، ره يک روزه را
• شماره ٢١٦: چون دهد پيغام تسکين بى قرار بوسه را؟
• شماره ٢١٧: نيست از داغ جنون پروا دل غم پيشه را
• شماره ٢١٨: هر که ديد از باده لعلى به سامان شيشه را
• شماره ٢١٩: ديد تا در آتش تعجيل، نعل لاله را
• شماره ٢٢٠: سخت دشوارست پيچيدن عنان ناله را
• شماره ٢٢١: نيست در طالع قدوم ميهمان اين خانه را
• شماره ٢٢٢: مى کند عشق گران تمکين، سبک جانانه را
• شماره ٢٢٣: سنگ طفلان موميايى شد دل ديوانه را
• شماره ٢٢٤: از خرابى چون نگه دارم دل ديوانه را؟
• شماره ٢٢٥: کرد سودا آسمان سير اين دل ديوانه را
• شماره ٢٢٦: بيش شد از چوب گل سودا من ديوانه را
• شماره ٢٢٧: از سر و سامان چه مى پرسى من ديوانه را؟
• شماره ٢٢٨: شمع چندانى که سوزد بال و پر پروانه را
• شماره ٢٢٩: کوکب سعدى بود از هر شرر پروانه را
• شماره ٢٣٠: از نظرها چون کند وحشت نهان ديوانه را
• شماره ٢٣١: آه از زنگ کدورت پاک سازد سينه را
• شماره ٢٣٢: صاف کن اى سنگدل با دردمندان سينه را
• شماره ٢٣٣: هست يک نسبت به نيک و بد دل بى کينه را
• شماره ٢٣٤: از غبارى خانه گردد بى صفا آيينه را
• شماره ٢٣٥: چهره ات خورشيد سيما مى کند آيينه را
• شماره ٢٣٦: چهره ات بال سمندر مى کند آيينه را
• شماره ٢٣٧: چهره ات گل در گريبان مى کند آيينه را
• شماره ٢٣٨: يک نفس گر دور سازى از کنار آيينه را
• شماره ٢٣٩: شوق ديدار تو مى بخشد نظر آيينه را
• شماره ٢٤٠: گر زند آتش به جان رويش چنين آيينه را
• شماره ٢٤١: از سرشک تلخ خود باشد شراب ناب ما
• شماره ٢٤٢: چون ندارد حرف ره در خلوت محجوب ما
• شماره ٢٤٣: داغ برگ عيش گردد در دل ناشاد ما
• شماره ٢٤٤: از کمر بيرون نيامد تيشه فرهاد ما
• شماره ٢٤٥: صبح بر خورشيد مى لرزد ز آه سرد ما
• شماره ٢٤٦: در گذر اى آسمان از وادى آزار ما
• شماره ٢٤٧: از ته دل نيست در ميخانه استغفار ما
• شماره ٢٤٨: از ملامتگر نينديشد دل افگار ما
• شماره ٢٤٩: مى نمايد پايکوبان دار را منصور ما
• شماره ٢٥٠: حاجت دام و کمندى نيست در تسخير ما
• شماره ٢٥١: تن به بيمارى دهد چشمش پى تسخير ما
• شماره ٢٥٢: در نظر واکردنى گرديد طى پرواز ما
• شماره ٢٥٣: پنبه دامن مى کشد از داغ مرهم سوز ما
• شماره ٢٥٤: گر نظربازى به بال خود کند طاوس ما
• شماره ٢٥٥: تا خرام قامت او برد از سر هوش ما
• شماره ٢٥٦: شد چو گل از روى خندان، خرده زر رزق ما
• شماره ٢٥٧: آهوان را در کمند آورد چشم پاک ما
• شماره ٢٥٨: قرعه و تسبيح را محرم نداند حال ما
• شماره ٢٥٩: از نصيحت خامتر گردد دل خودکام ما
• شماره ٢٦٠: مهر خاموشى که گيرد از دهان زخم ما؟
• شماره ٢٦١: چون حباب از يکدلان باده نابيم ما
• شماره ٢٦٢: با طلب مطلوب را همخانه مى يابيم ما
• شماره ٢٦٣: راز دل ها را ز لوح سينه مى يابيم ما
• شماره ٢٦٤: نه ز خامى نقش ها را خام مى بنديم ما
• شماره ٢٦٥: ياد ايامى که با هم آشنا بوديم ما
• شماره ٢٦٦: نااميدى بردهد اشکى که مى باريم ما
• شماره ٢٦٧: با زمين گيرى سپهر گرم رفتاريم ما
• شماره ٢٦٨: در نظرها گر چه بيکاريم در کاريم ما
• شماره ٢٦٩: ديده سير و دل بى مدعا داريم ما
• شماره ٢٧٠: از غبار کاروان چون چشم برداريم ما؟
• شماره ٢٧١: شيوه هاى چشم او را در نظر داريم ما
• شماره ٢٧٢: از حيات بى وفا يارى طمع داريم ما
• شماره ٢٧٣: ياد رخسار ترا در دل نهان داريم ما
• شماره ٢٧٤: پيش آن آيينه رو راه سخن داريم ما
• شماره ٢٧٥: پيش خرمن دست کى چون خوشه چين داريم ما؟
• شماره ٢٧٦: از تحمل خصم را هموار مى سازيم ما
• شماره ٢٧٧: اشک پيش مردم فرزانه مى ريزيم ما
• شماره ٢٧٨: خار در پيراهن فرزانه مى ريزيم ما
• شماره ٢٧٩: گر به ظاهر چون لب پيمانه خاموشيم ما
• شماره ٢٨٠: چشم مست يار شد مخمور و مدهوشيم ما
• شماره ٢٨١: جان به لب داريم و همچون صبح خندانيم ما
• شماره ٢٨٢: بى کسى را کعبه مقصود مى دانيم ما
• شماره ٢٨٣: آسمان را خانه زنبور مى دانيم ما
• شماره ٢٨٤: خون دل را باده گلفام مى دانيم ما
• شماره ٢٨٥: گر چه از عقل گران لنگر فلاطونيم ما
• شماره ٢٨٦: نور معنى در جبين تاک مى بينيم ما
• شماره ٢٨٧: زير شمشير حوادث پاى بر جاييم ما
• شماره ٢٨٨: صبر و طاقت از دل بى تاب مى جوييم ما
• شماره ٢٨٩: تا شد از صدق طلب چون صبح، روشن جان ما
• شماره ٢٩٠: فارغ است از سير گل مجنون سرگردان ما
• شماره ٢٩١: سرخ رو مى گردد از ريزش کف احسان ما
• شماره ٢٩٢: خنده ها بر شمع دارد ديده گريان ما
• شماره ٢٩٣: دلبر محجوب مى خواهد دل پر خون ما
• شماره ٢٩٤: نيست بر سبزان گلشن، ديده پر خون ما
• شماره ٢٩٥: درنمى آيد به چشم از لاغرى مجنون ما
• شماره ٢٩٦: راز دل را مى توان دريافت از سيماى ما
• شماره ٢٩٧: مى کشد هر لحظه بزم تازه اى بر روى ما
• شماره ٢٩٨: زخم پنهانم اگر بيرون دهد خونابها
• شماره ٢٩٩: اى دل بيدار را از چشم مستت خوابها
• شماره ٣٠٠: اى ز مژگان تو در چشم گلستان خارها
• شماره ٣٠١: اى زبون در حلقه زنجير زلفت شيرها
• شماره ٣٠٢: اى ترا در سينه هر ذره پنهان رازها
• شماره ٣٠٣: اى ره خوابيده را از نقش پايت بالها
• شماره ٣٠٤: تا ز چشم شوخ او در گردش آمد جام ها
• شماره ٣٠٥: پخته مى گردند از سوداى زلفش خام ها
• شماره ٣٠٦: اى در آتش از گل روى تو نعل لاله ها
• شماره ٣٠٧: سر نمى پيچند از تيغ اجل ديوانه ها
• شماره ٣٠٨: متصل گردد فلک را بر يک آيين آسيا
• شماره ٣٠٩: در بهاران از چمن اى باغبان بيرون ميا
• شماره ٣١٠: مشو از نفس ايمن تا توانى آرميد آنجا
• شماره ٣١١: به قدر رم ازين عالم، توانى آرميد آنجا
• شماره ٣١٢: مرو چون غافلان اى طالب منزل به خواب اينجا
• شماره ٣١٣: نه هر کس سر برون با تيغ و خنجر مى برد اينجا
• شماره ٣١٤: کدامين برق جولان گوشه ابرو نمود اينجا؟
• شماره ٣١٥: چه گرديدى گره، تخمى پى فردا بکار اينجا
• شماره ٣١٦: گهر نشمرده مى ريزند بر کوته زبان اينجا
• شماره ٣١٧: منال از نقش کم گر شد قمارت بدنشين اينجا
• شماره ٣١٨: فقيرى پيشه کن، از اغنيا حاجت مخواه اينجا
• شماره ٣١٩: دگر با نوخطى دارد دل من در ميان سودا
• شماره ٣٢٠: ز سختى هاى دوران ديده بينا شود پيدا
• شماره ٣٢١: مرا آن روز راه حرف با دلبر شود پيدا
• شماره ٣٢٢: که را مى گشت در دل کز زمين انسان شود پيدا؟
• شماره ٣٢٣: ز زلف آه آخر روى جانان مى شود پيدا
• شماره ٣٢٤: در آن زلف سيه دلهاى خونين مى شود پيدا
• شماره ٣٢٥: هزاران همچو بلبل هر بهارى مى شود پيدا
• شماره ٣٢٦: اگر در دل ز سوز عشق داغى مى شود پيدا
• شماره ٣٢٧: عتاب و لطف مى گردد ز ابروى بتان پيدا
• شماره ٣٢٨: به عريانى نگردد از لطافت آن بدن پيدا
• شماره ٣٢٩: ز سيما مى شود روشندلان را مهر و کين پيدا
• شماره ٣٣٠: سپند از مردم چشم است حسن عالم آرا را
• شماره ٣٣١: ز سرسبزى حيات جاودان بخشد تماشا را
• شماره ٣٣٢: به هر نوعى که مى خواهد دلت بشکن دل ما را
• شماره ٣٣٣: چه مى آرى به گردش هر نفس آن چشم شهلا را؟
• شماره ٣٣٤: نمى گردد کف بى مغز مانع سير دريا را
• شماره ٣٣٥: به خاموشى محيط معرفت کن جان گويا را
• شماره ٣٣٦: چنان دانسته مى بايد درين دنيا نهى پا را
• شماره ٣٣٧: نه بوى گل، نه رنگ لاله از جا مى برد ما را
• شماره ٣٣٨: اگر غفلت نهان در سنگ خارا مى کند ما را
• شماره ٣٣٩: اگر چه نيست غير از کوه غم فريادرس ما را
• شماره ٣٤٠: نگرديد آتشين رخساره اى فريادرس ما را
• شماره ٣٤١: ندارد بحر و کان سرمايه دست و دل ما را
• شماره ٣٤٢: خدايا درپذير اين نعره مستانه ما را
• شماره ٣٤٣: نمى باشد ز بى برگى چراغى خانه ما را
• شماره ٣٤٤: ز بت چون پاک سازد بت شکن بتخانه ما را؟
• شماره ٣٤٥: دهن بستن ز آفت ها نگهبان است دل ها را
• شماره ٣٤٦: زبان برگ بود از ذکر خامش بوستانها را
• شماره ٣٤٧: سبک جولان کند شوق سبکروحش گرانها را
• شماره ٣٤٨: که دارد اين چنين سرگشته و بى تاب دريا را؟
• شماره ٣٤٩: اگر چه گريه سرشار من، تر کرد دريا را
• شماره ٣٥٠: چه پروا از غبار خط مشکين است آن لب را؟
• شماره ٣٥١: بزرگانى که مانع مى شوند ارباب حاجت را
• شماره ٣٥٢: اگر از اهل ايمانى مهيا باش آفت را
• شماره ٣٥٣: به دست خود کند بيدادگر بنياد دولت را
• شماره ٣٥٤: نهان کرده است رويت در نقاب حشر جنت را
• شماره ٣٥٥: مهيا شو دلا در عشق انواع ملامت را
• شماره ٣٥٦: ز چشم خلق پنهان دار کنج عزلت خود را
• شماره ٣٥٧: نهان در زنگ ازان چون تيغ دارم جوهر خود را
• شماره ٣٥٨: سبک از حرف بى مغزان نسازم گوهر خود را
• شماره ٣٥٩: مزن بر سنگ پيش سخت رويان گوهر خود را
• شماره ٣٦٠: ازان چون شمع مى کاهم درين محفل تن خود را
• شماره ٣٦١: خوشا روزى که بينم دلبر بگزيده خود را
• شماره ٣٦٢: فرو خوردم ز غيرت گريه مستانه خود را
• شماره ٣٦٣: برآتش مى گذارم خرقه پشمينه خود را
• شماره ٣٦٤: به زور خود شدى مغرور تا انداختى خود را
• شماره ٣٦٥: خط از سنگين دلى گفتم برآرد لعل دلبر را
• شماره ٣٦٦: نسوزد دل به آه گرم من چرخ بد اختر را
• شماره ٣٦٧: لب ياقوت او تا داد از خط عرض لشکر را
• شماره ٣٦٨: زبان کوتاه باشد آشناى بحر گوهر را
• شماره ٣٦٩: ز آه سرد پروا نيست عشاق بلاکش را
• شماره ٣٧٠: بلند آوازه سازد شور عاشق عشق سرکش را
• شماره ٣٧١: ز خط عنبرين زيبد نقاب آن روى دلکش را
• شماره ٣٧٢: گل اندامى که مى دادم به خون ديده آبش را
• شماره ٣٧٣: ز روى آتشينش حيرتى رو داد آتش را
• شماره ٣٧٤: به مژگان خارخار از سينه مى روياند آتش را
• شماره ٣٧٥: به ساغر احتياجى نيست حسن نيم مستش را
• شماره ٣٧٦: به عزم صيد چين سازد چو زلف صيدبندش را
• شماره ٣٧٧: چمن پيرا اگر مى ديد روى چون بهارش را
• شماره ٣٧٨: ز دست يکدگر شکرلبان گيرند سنگش را
• شماره ٣٧٩: چه خوش باشد در آغوش آورم سرو روانش را
• شماره ٣٨٠: به زلف عنبرين روبند خوبان جلوه گاهش را
• شماره ٣٨١: کنم نظاره چون بى پرده رخسار نکويش را؟
• شماره ٣٨٢: نگاه عجز باشد گر زبانى هست عاشق را
• شماره ٣٨٣: نه از گل مى گشايد دل، نه از گلزار عاشق را
• شماره ٣٨٤: غبار خط جانان لنگر آرام شد دل را
• شماره ٣٨٥: معلم نيست حاجت در تپيدن کشته دل را
• شماره ٣٨٦: سفيدى هاى مو بيدار کى سازد سيه دل را؟
• شماره ٣٨٧: به دنياى دنى بگذار جسم پاى در گل را
• شماره ٣٨٨: مهيا در دل تنگ است برگ عيش بلبل را
• شماره ٣٨٩: نکرد از ناله شبخيز با خود گرمخون گل را
• شماره ٣٩٠: اگر آزاده اى بگذار اسباب تجمل را
• شماره ٣٩١: به دنيا ساختم مشغول چشم روشن دل را
• شماره ٣٩٢: درين گلشن نباشد نعل در آتش چسان گل را؟
• شماره ٣٩٣: ز ارباب تجرد نيست بر دل بار عالم را
• شماره ٣٩٤: نه آسان است بر گردن گرفتن کار عالم را
• شماره ٣٩٥: به جوش آورد باد نوبهاران خون عالم را
• شماره ٣٩٦: مسوز اى سنگدل از انتظار مى کبابم را
• شماره ٣٩٧: مکن يارب گران در منتهاى عمر گوشم را
• شماره ٣٩٨: به وحدت مى توان کردن سبک غم هاى عالم را
• شماره ٣٩٩: مکن بى بهره يارب از قبول دل بيانم را
• شماره ٤٠٠: نظر کن در ترازو دارى آن خورشيد تابان را
• شماره ٤٠١: به هم پيچد خط مشکين بساط حسن خوبان را
• شماره ٤٠٢: ز باران جمع گردد خاطر آشفته مستان را
• شماره ٤٠٣: ز روى لاله گون متراش خط عنبرافشان را
• شماره ٤٠٤: مکن کوتاه در ايام خط زلف پريشان را
• شماره ٤٠٥: چه داند آن ستمگر قدر دل هاى پريشان را؟
• شماره ٤٠٦: مسخر کرد خط عنبرين رخسار جانان را
• شماره ٤٠٧: فروغ حسن از خط بيش گردد لاله رويان را
• شماره ٤٠٨: ز سرو و گل چمن مينا و جام آورد مستان را
• شماره ٤٠٩: ز منع افزون شود شوق گرستن بى قراران را
• شماره ٤١٠: ز خلوت نيست بر خاطر غمى وحدت شعاران را
• شماره ٤١١: فروغ مهر باشد ديده اخترشماران را
• شماره ٤١٢: نمى خواهيم روى تلخ ابر نوبهاران را
• شماره ٤١٣: نسازد رويگردان کثرت لشکر دليران را
• شماره ٤١٤: نباشد الفتى با جسم، جان سينه ريشان را
• شماره ٤١٥: زبان لاف رسوا مى کند ناقص کمالان را
• شماره ٤١٦: محابا نيست از برق حوادث خوشه چينان را
• شماره ٤١٧: ز رنجش نيست خوشتر هيچ خلقى تندخويان را
• شماره ٤١٨: گزيرى از علايق نيست زير چرخ يک تن را
• شماره ٤١٩: متاب از کشتن ما اى غزال شوخ گردن را
• شماره ٤٢٠: بدل زان با تپيدن هاى دل کردم دويدن را
• شماره ٤٢١: ز مهر و ماه سازد سير، رويت چشم روزن را
• شماره ٤٢٢: به چشم کم مبين اى کج نظر دلهاى پر خون را
• شماره ٤٢٣: نبردم زير خاک از عجز با خود دعوى خون را
• شماره ٤٢٤: نگه دار از لب پيمانه آن لبهاى ميگون را
• شماره ٤٢٥: شکوه حسن ليلى آنچنان پر کرد هامون را
• شماره ٤٢٦: ز بس انديشه ليلى به هم پيچيد مجنون را
• شماره ٤٢٧: خموشى مهر خاموشى زند بر لب سخن چين را
• شماره ٤٢٨: طلايى شد چمن ساقى بگردان جام زرين را
• شماره ٤٢٩: اگر چه رنگ آن گل مى برد از کار گلچين را
• شماره ٤٣٠: چه پروا از عتاب و ناز عشاق بلاجو را
• شماره ٤٣١: به هر تردامنى منماى آن آيينه رو را
• شماره ٤٣٢: تهى چشمان چه مى دانند قدر روى نيکو را؟
• شماره ٤٣٣: صفاى ساعدت نيلى شمارد دست موسى را
• شماره ٤٣٤: سمندر کرد اشک گرم من مرغان آبى را
• شماره ٤٣٥: هوا ابرست، پر کن از شراب ناب کشتى را
• شماره ٤٣٦: دلم خاک مراد خويش داند نامرادى را
• شماره ٤٣٧: مده در جوش گل چون لاله از کف ميگسارى را
• شماره ٤٣٨: خوش آن آزاده کز مردم نهان دارد فقيرى را
• شماره ٤٣٩: ز اسرار حقيقت بهره ور کن عشقبازى را
• شماره ٤٤٠: گر آن شيرين سخن تلقين کند گفتار طوطى را
• شماره ٤٤١: تکلف نيست در گفتار رند لاابالى را
• شماره ٤٤٢: به عصيان مگذران زنهار ايام جوانى را
• شماره ٤٤٣: مده از دست در پيرى شراب ارغوانى را
• شماره ٤٤٤: به آهى مى توان از خود برآوردن جهانى را
• شماره ٤٤٥: نه هر چشمى سزاوارست رخسار معانى را
• شماره ٤٤٦: کسوفى هست دايم آفتاب زندگانى را
• شماره ٤٤٧: غنيمت دان درين وحشت سرا خلوت گزينى را
• شماره ٤٤٨: زر و سيم جهان در پرده دارد عمر کاهى را
• شماره ٤٤٩: رسانيده است حسن او به جايى بى وفايى را
• شماره ٤٥٠: خرابى باعث تعمير باشد بينوايى را
• شماره ٤٥١: کند ليلى چنين گر جلوه مستانه در صحرا
• شماره ٤٥٢: به دل هاى پر از خون حرف آن زلف دو تا بگشا
• شماره ٤٥٣: ندارد حاجت مشاطه روى گلعذار ما
• شماره ٤٥٤: ز خط سبز شد فيروزه اى لعل نگار ما
• شماره ٤٥٥: نباشد چون تن آسانان ز خورد و خواب عيش ما
• شماره ٤٥٦: فلک پرواز سازد آه را درد گران ما
• شماره ٤٥٧: ندارد زآفتاب تربيت طالع بيان ما
• شماره ٤٥٨: ز تأثير دل بيدار، چشم تر شود بينا
• شماره ٤٥٩: مى جان بخش اگر چه جام زر مى گيرد از مينا
• شماره ٤٦٠: اگر اين بار مى آيد به دستم گردن مينا
• شماره ٤٦١: مدار از دامن شب دست وقت عرض مطلب ها
• شماره ٤٦٢: ندارد خواب چشم عاشق ديوانه در شبها
• شماره ٤٦٣: ز سختى هاى عالم قانعان را هست لذت ها
• شماره ٤٦٤: زهى ز انديشه لعل تو پر خون جام فکرت ها
• شماره ٤٦٥: مدار از منزل آرايان طمع معمارى دلها
• شماره ٤٦٦: به يک پيمانه مي، کرد ساقى حل مشکل ها
• شماره ٤٦٧: اگر مردى مرو در پرده ناموس چون زنها
• شماره ٤٦٨: زهى از غيرت رويت گريبان چاک گلشن ها
• شماره ٤٦٩: مباش اى رهنورد عشق نوميد از تپيدن ها
• شماره ٤٧٠: ز خرمن صلح کن با دانه اى از دوربينى ها
• شماره ٤٧١: ترا پر چون صدف شد گوش از سيماب در دريا
• شماره ٤٧٢: به هر شورش مده چون موج از کف دامن دريا
• شماره ٤٧٣: نماند از نارسايى مدى از احسان درين دريا
• شماره ٤٧٤: چسان گردد تهى از عقد گوهر سينه دريا؟
• شماره ٤٧٥: محمل شوق کجا، کعبه اميد کجا
• شماره ٤٧٦: من و مصرى که شکرخيز بود خاک آنجا
• شماره ٤٧٧: صاف گشتن ز خودى باده ناب است اينجا
• شماره ٤٧٨: هر که هست، از مى ديدار تو مست است اينجا
• شماره ٤٧٩: سخن از صلح مگو، عالم جنگ است اينجا
• شماره ٤٨٠: مستى و بى خبرى رتبه عام است اينجا
• شماره ٤٨١: همه کس طالب آن سرو روان است اينجا
• شماره ٤٨٢: فتنه روز جزا خانه نشين است اينجا
• شماره ٤٨٣: دل چسان گردد ازان زلف گرهگير جدا؟
• شماره ٤٨٤: نيست در ديده ما منزلتى دنيا را
• شماره ٤٨٥: آرزو چند به هر سوى کشاند ما را؟
• شماره ٤٨٦: مى شود راز دل از جبهه نمايان ما را
• شماره ٤٨٧: گريه سوختگان اشک کباب است ترا
• شماره ٤٨٨: دست شستن ز بقا آب حيات است ترا
• شماره ٤٨٩: چه غم از کشتن عشاق فگارست ترا؟
• شماره ٤٩٠: خون ما گر سبب چهره آل است ترا
• شماره ٤٩١: اى که از عالم معنى خبرى نيست ترا
• شماره ٤٩٢: حسن اگر جلوه دهد بر سر بازار ترا
• شماره ٤٩٣: کيست گردن ننهد دام جهانگير ترا؟
• شماره ٤٩٤: طالعى کو، که کشم مست در آغوش ترا؟
• شماره ٤٩٥: نه به چشم و دل تنها نگرانيم ترا
• شماره ٤٩٦: باغبان در نگشوده است گلستان ترا
• شماره ٤٩٧: گر نبينيم به خلوت رخ چون ماه ترا
• شماره ٤٩٨: نمک خال بود داغ تمناى ترا
• شماره ٤٩٩: گل ازان زود به بازار رساند خود را
• شماره ٥٠٠: هر که چون شيشه به پيمانه رساند خود را
• شماره ٥٠١: باده در لعل لب يار نمايد خود را
• شماره ٥٠٢: حسن کى در دل چون سنگ نمايد خود را؟
• شماره ٥٠٣: راه خوابيده رسانيد به منزل خود را
• شماره ٥٠٤: چشم بگشا، سبک از خواب گران کن خود را
• شماره ٥٠٥: ما که در خم ننموديم فلاطون خود را
• شماره ٥٠٦: نيست انديشه اى از زخم زبان سرکش را
• شماره ٥٠٧: از نظر کرد نهان خط رخ آن مهوش را
• شماره ٥٠٨: تا به حدى است لطافت رخ پرتابش را
• شماره ٥٠٩: شانه گر باز کند زلف گرهگيرش را
• شماره ٥١٠: سخن آن است که از جاى درآرد دل را
• شماره ٥١١: عشق سازد ز هوس پاک دل آدم را
• شماره ٥١٢: فقر بى قدر کند سلطنت عالم را
• شماره ٥١٣: وحشتى داده ز اوضاع جهان دست مرا
• شماره ٥١٤: تلخى عالم ناساز شراب است مرا
• شماره ٥١٥: هر نفس تازه گلى زيب کنارست مرا
• شماره ٥١٦: نفس سوخته روشنگر جان است مرا
• شماره ٥١٧: نوخطى سلسله جنبان جنون است مرا
• شماره ٥١٨: دل پريخانه آن روى چو ماه است مرا
• شماره ٥١٩: گل داغ است اگر تاج زرى هست مرا
• شماره ٥٢٠: چون خم از کوى مغان پاى سفر نيست مرا
• شماره ٥٢١: دل مقيد به شکرزار هوس نيست مرا
• شماره ٥٢٢: رنگى از لاله عذاران جهان نيست مرا
• شماره ٥٢٣: در بيابان طلب، راهبرى نيست مرا
• شماره ٥٢٤: چون گشايد ز چمن خاطر ناشاد مرا؟
• شماره ٥٢٥: آن که سوز جگر و ديده تر داد مرا
• شماره ٥٢٦: آنچنان عشق تو بدخوى برآورد مرا
• شماره ٥٢٧: نخل قد تو هم آغوش بلا کرد مرا
• شماره ٥٢٨: سبک از عقل به يک رطل گران کرد مرا
• شماره ٥٢٩: نيم آن شعله که خاموش توان کرد مرا
• شماره ٥٣٠: عزلت از عالم دلگير برآورد مرا
• شماره ٥٣١: مى کند وقت خوش از عمر برومند مرا
• شماره ٥٣٢: تا دل از روى تو شد مطلع انوار مرا
• شماره ٥٣٣: برسانيد به خاک قدم يار مرا
• شماره ٥٣٤: از گلستان نشود غنچه دل باز مرا
• شماره ٥٣٥: مى کند گرم طلب شعله آواز مرا
• شماره ٥٣٦: چون مى کهنه چه شد گر نبود جوش مرا؟
• شماره ٥٣٧: هوش نگذاشت به سر آن لب مى نوش مرا
• شماره ٥٣٨: دل سيه شد ز سيه خانه افلاک مرا
• شماره ٥٣٩: آشنايى به کسى نيست درين خانه مرا
• شماره ٥٤٠: مى پرد چشم به خال لب جانانه مرا
• شماره ٥٤١: وصل و هجرست يکى چشم و دل حيران را
• شماره ٥٤٢: تازه دارد دل من خار و خس مژگان را
• شماره ٥٤٣: مژه مانع نشود اشک سبک جولان را
• شماره ٥٤٤: ميزبانى که ز جان سير کند مهمان را
• شماره ٥٤٥: شد ز زنجير فزون شور جنون مجنون را
• شماره ٥٤٦: نيست آسودگى از سير و سفر مجنون را
• شماره ٥٤٧: تندى خوى ضرورست سخن آيين را
• شماره ٥٤٨: گل به صد ديده شبنم نگران است او را
• شماره ٥٤٩: غم مردن نبود جان غم اندوخته را
• شماره ٥٥٠: گر به گلزار برى آن رخ افروخته را
• شماره ٥٥١: گريه بسيار بود نو به وجود آمده را
• شماره ٥٥٢: صلح در پرده بود يار به جنگ آمده را
• شماره ٥٥٣: شوق اگر قافله سالار شود قافله را
• شماره ٥٥٤: نشد از روى تو سيراب نظر آينه را
• شماره ٥٥٥: چند بر کوردلان جلوه دهم معنى را؟
• شماره ٥٥٦: لب ميگون تو خمار کند تقوى را
• شماره ٥٥٧: گريه از دل نبرد کلفت روحانى را
• شماره ٥٥٨: خوش کن از لاله رخان زلف پريشانى را
• شماره ٥٥٩: تا به کى در ته زنگار بود خنجر ما؟
• شماره ٥٦٠: هست پيوسته به درياى کرم گوهر ما
• شماره ٥٦١: حلقه هر در باغى نشود ديده ما
• شماره ٥٦٢: گر چه از درد خزانى شده رخساره ما
• شماره ٥٦٣: تا چه گل ريشه دوانيده در انديشه ما؟
• شماره ٥٦٤: هست چون تاک پر از باده رگ و ريشه ما
• شماره ٥٦٥: آب حيوان زند آب در ميخانه ما
• شماره ٥٦٦: سيل را گنج شمارد دل ويرانه ما
• شماره ٥٦٧: روشن است از دل بى کينه ما سينه ما
• شماره ٥٦٨: گرد اندوه پذيرد ز طرب سينه ما
• شماره ٥٦٩: مشرق مهر بود سينه بى کينه ما
• شماره ٥٧٠: چرخ پر گوهر شب تاب شد از گريه ما
• شماره ٥٧١: از بساط فلک آن سوى بود بازى ما
• شماره ٥٧٢: علم نصرت ما آه سحرگاهى ما
• شماره ٥٧٣: دل نگرديد شب وصل تهى از گله ها
• شماره ٥٧٤: کمال حسن کجا، ديده پر آب کجا؟
• شماره ٥٧٥: به مجلسى که کشى از نقاب بند آنجا
• شماره ٥٧٦: به محفل تو که خاموش بود سپند آنجا
• شماره ٥٧٧: نگاه دار سر رشته حساب اينجا
• شماره ٥٧٨: رسيدگى ز مطالب گذشتن است اينجا
• شماره ٥٧٩: به تيغ کج نشود راست هيچ کار اينجا
• شماره ٥٨٠: خوش آن که از دو جهان گشت بى نياز اينجا
• شماره ٥٨١: عيار حسن ز صاحب نظر شود پيدا
• شماره ٥٨٢: عجب که يک دل خوش در جهان شود پيدا
• شماره ٥٨٣: چه مى کنند حريفان عشق صهبا را؟
• شماره ٥٨٤: فکنده ايم به امروز کار فردا را
• شماره ٥٨٥: چه نسبت است به گردنکشى مدارا را؟
• شماره ٥٨٦: کجا نظر به گل و ياسمن بود ما را؟
• شماره ٥٨٧: به شاهراه توکل بود سفر ما را
• شماره ٥٨٨: نداد عشق گريبان به دست کس ما را
• شماره ٥٨٩: مبين ز موج تهيدست خوار دريا را
• شماره ٥٩٠: مبر به جاى اطاعت به کار طاعت را
• شماره ٥٩١: چه حاجت است به افسانه خواب غفلت را؟
• شماره ٥٩٢: مده به چشم و دل خويش راه، غفلت را
• شماره ٥٩٣: چنين که عقل کشيده است زير بند ترا
• شماره ٥٩٤: ز دوزخ است چه پروا نيازمند ترا؟
• شماره ٥٩٥: به صيد شير نر اى بى جگر چه کار ترا؟
• شماره ٥٩٦: اگر به بندگى ارشاد مى کنيم ترا
• شماره ٥٩٧: خمار مى نکند زرد ارغوان ترا
• شماره ٥٩٨: مکن ز ساده دلى خرج چشم بد خود را
• شماره ٥٩٩: چه غم ز آه من آن خط روح پرور را؟
• شماره ٦٠٠: ز درد و داغ چه پرواست دردپرور را؟
• شماره ٦٠١: شکيب نيست ز معشوق، عشق سرکش را
• شماره ٦٠٢: ز آه سرد چه پرواست حسن سرکش را؟
• شماره ٦٠٣: عرق به چهره نشسته است آن پريوش را
• شماره ٦٠٤: ز گريه سرکشى افزود آن پريوش را
• شماره ٦٠٥: گذاشتيم به اغيار زلف پر خم را
• شماره ٦٠٦: مکن به غنچه گره نوبهار عالم را
• شماره ٦٠٧: گداخت ديدن آن روى بى نقاب مرا
• شماره ٦٠٨: به خنده اى بنواز اين دل خراب مرا
• شماره ٦٠٩: چو تار چنگ، فلک چون نمى نواخت مرا
• شماره ٦١٠: ز خاک کوى تو پرواز مشکل است مرا
• شماره ٦١١: گرفتگى دل از چشم روشن است مرا
• شماره ٦١٢: ز عشق، سينه پر داغ گلشنى است مرا
• شماره ٦١٣: به اعتبار جهان هيچ کار نيست مرا
• شماره ٦١٤: اگر چه حوصله وصل يار نيست مرا
• شماره ٦١٥: همان کسى که به دست کرم سرشت مرا
• شماره ٦١٦: ز روى گرم که در جان شرر گرفت مرا؟
• شماره ٦١٧: اگر چه عشق به ظاهر خراب کرد مرا
• شماره ٦١٨: زبان هر هرزه درايى به جان رساند مرا
• شماره ٦١٩: ز درد و داغ محبت سرشته اند مرا
• شماره ٦٢٠: ارگ چه سيل فنا برد هر چه بود مرا
• شماره ٦٢١: شد از رکاب تو پيدا هلال عيد مرا
• شماره ٦٢٢: ز خود برآمده ام، با سفر چه کار مرا؟
• شماره ٦٢٣: نمى توان ز سخن ساختن خموش مرا
• شماره ٦٢٤: کنند تازه خطان مشکسود داغ مرا
• شماره ٦٢٥: کجا به دام کشد سايه نهال مرا
• شماره ٦٢٦: چه احتياج دليل است در رحيل مرا؟
• شماره ٦٢٧: ز خامشى دل روشن شود سياه مرا
• شماره ٦٢٨: نه دل ز عالم پر وحشت آرميده مرا
• شماره ٦٢٩: به خاک و خون نکشد خصمى زمانه مرا
• شماره ٦٣٠: شکست نقش مرادست بورياى مرا
• شماره ٦٣١: به هر که هر چه ضرورست داده اند آن را
• شماره ٦٣٢: احاطه کرد خط آن آفتاب تابان را
• شماره ٦٣٣: بهار شد که ببندند در گلستان را
• شماره ٦٣٤: لبت به خون جگر شسته روى مرجان را
• شماره ٦٣٥: ببين به دور لبش خط عنبرافشان را
• شماره ٦٣٦: بود به حفظ خدا دل قوى ضعيفان را
• شماره ٦٣٧: ز اشک گرم خطر نيست خار مژگان را
• شماره ٦٣٨: گرفت خط تو دلهاى بى قراران را
• شماره ٦٣٩: گل است باده گلرنگ باده خواران را
• شماره ٦٤٠: چه حاجت است به خال آن بياض گردن را؟
• شماره ٦٤١: مکن دلير نگاه آن بياض گردن را
• شماره ٦٤٢: ز هوش برد چنان حيرت تو گلشن را
• شماره ٦٤٣: چه حاجت است به گلگونه، روى گلگون را؟
• شماره ٦٤٤: بس است تيغ تغافل من بلاجو را
• شماره ٦٤٥: ز داغ نيست محابا به درد ساخته را
• شماره ٦٤٦: ز حرف سرد چه پروا روان سوخته را؟
• شماره ٦٤٧: رساند ابر به جايى گهرفشانى را
• شماره ٦٤٨: دوام نيست چو ايام گل جوانى را
• شماره ٦٤٩: به کوى عشق مبر زاهد ريايى را
• شماره ٦٥٠: اگر به لاله شوى هم پياله در صحرا
• شماره ٦٥١: ازان دو سلسله عنبرين گره بگشا
• شماره ٦٥٢: چو ديگران نه به ظاهر بود عبادت ما
• شماره ٦٥٣: رسيده است به آفاق صيت دولت ما
• شماره ٦٥٤: به هر ترنمى از جاى مى رود دل ما
• شماره ٦٥٥: شديم پير و نشد تر دو چشم بى نم ما
• شماره ٦٥٦: چراغ راه ندارد به بزم روشن ما
• شماره ٦٥٧: ز خون شکفته شود چون شراب شيشه ما
• شماره ٦٥٨: ز عمر باج ستاند مى دو ساله ما
• شماره ٦٥٩: حديث خام مجوييد در رساله ما
• شماره ٦٦٠: ز نوبهار شود چون شکفته لاله ما؟
• شماره ٦٦١: ز هم نمى گسلد عيش جاودانه ما
• شماره ٦٦٢: رسيده است به معراج اوج پستى ما
• شماره ٦٦٣: شکست رنگ مى از ترک ميگسارى ما
• شماره ٦٦٤: رسيد صبر به فرياد بينوايى ما
• شماره ٦٦٥: هزار حيف که گل کرد بينوايى ما
• شماره ٦٦٦: مرا ز نشأه مى ساخت کامياب هوا
• شماره ٦٦٧: زهى به غمزه جانسوز برق مذهب ها
• شماره ٦٦٨: چنان که از نمک افزون شود جراحتها
• شماره ٦٦٩: به دور کاکل و زلف تو سنبلستان ها
• شماره ٦٧٠: شکوفه شور فکنده است در گلستان ها
• شماره ٦٧١: اگر چه خوش نبود سير بوستان تنها
• شماره ٦٧٢: غم حساب ندارم ز مى پرستى ها
• شماره ٦٧٣: به خرج رفت حياتم ز هرزه کوشى ها
• شماره ٦٧٤: زهى نقاب جمالت برهنه رويى ها
• شماره ٦٧٥: آن را که نيست وسعت مشرب درين سرا
• شماره ٦٧٦: آسان چسان شود ز وطن ديده ور جدا؟
• شماره ٦٧٧: بلبل نمى شود به قفس از چمن جدا
• شماره ٦٧٨: چشمى که شد ز ديدن حسن آفرين جدا
• شماره ٦٧٩: مى مى کند خيال تنک ظرف آب را
• شماره ٦٨٠: روى تو غنچه ساخت گل آفتاب را
• شماره ٦٨١: هر کس نکرده در گرو مى کتاب را
• شماره ٦٨٢: مى سوزد آرزو دل پراضطراب را
• شماره ٦٨٣: در ششدرست مهره اسير جهات را
• شماره ٦٨٤: دلکوب نيست حادثه دنياپرست را
• شماره ٦٨٥: از دل بپرس نيک و بد هر سرشت را
• شماره ٦٨٦: فصل بهار کرد مصور بهشت را
• شماره ٦٨٧: مى فارغ از جهان مکرر کند ترا
• شماره ٦٨٨: سرگشته چند فکر پريشان کند ترا؟
• شماره ٦٨٩: بى آب ساخت خط، لب جان پرور ترا
• شماره ٦٩٠: هم ناله رباب نباشد کسى چرا؟
• شماره ٦٩١: در جوش گل شراب ننوشد کسى چرا؟
• شماره ٦٩٢: ترجيح مى دهد به پدر اوستاد را
• شماره ٦٩٣: قيد عيال، پست کند راى مرد را
• شماره ٦٩٤: بادام تلخ نيست سزاوار قند را
• شماره ٦٩٥: خط تلخ ساخت آن دهن همچو قند را
• شماره ٦٩٦: عشق است غمگسار دل دردمند را
• شماره ٦٩٧: افسردگى است چاره دل دردمند را
• شماره ٦٩٨: واديد کرده است به من تلخ، ديد را
• شماره ٦٩٩: يک بار بى خبر به شبستان من درآ
• شماره ٧٠٠: روى تو سوخته است دل لاله زار را
• شماره ٧٠١: ديوانه کرد سبزه خطت بهار را
• شماره ٧٠٢: درياب صبح فيض نسيم بهار را
• شماره ٧٠٣: در آتش است نعل، نسيم بهار را
• شماره ٧٠٤: از شرم، حرص دلبرى افزود ناز را
• شماره ٧٠٥: مستى ز خط زياده شد آن دلنواز را
• شماره ٧٠٦: دانسته ام غرور خريدار خويش را
• شماره ٧٠٧: از کينه پاک کن دل افگار خويش را
• شماره ٧٠٨: کوتاه ساز رشته آمال خويش را
• شماره ٧٠٩: پوشيده گر به زلف کنى روى خويش را
• شماره ٧١٠: حاجت به خون گرم جگر نيست داغ را
• شماره ٧١١: پيوسته دل سياه بود خلق تنگ را
• شماره ٧١٢: تيغ زبان لاف نباشد کمال را
• شماره ٧١٣: هست از زوال نعل در آتش کمال را
• شماره ٧١٤: نتوان به خواب کرد مسخر خيال را
• شماره ٧١٥: در کوى عشق ره نبود جبرئيل را
• شماره ٧١٦: عارف متابعت نکند قال و قيل را
• شماره ٧١٧: در گردش آوريد مى لعل فام را
• شماره ٧١٨: پيچيده است دست تو دست کليم را
• شماره ٧١٩: شد استخوان ز دور فلک توتيا مرا
• شماره ٧٢٠: غمگين نيم که خلق شمارند بد مرا
• شماره ٧٢١: مى در پياله خون جگر مى شود مرا
• شماره ٧٢٢: سودا به کوه و دشت صلا مى دهد مرا
• شماره ٧٢٣: دشنام يار جان دگر مى دهد مرا
• شماره ٧٢٤: ابروى او نرفت ز مد نظر مرا
• شماره ٧٢٥: پيچيده درد هجر تو بر يکدگر مرا
• شماره ٧٢٦: از گرد خط، فزود محبت به دل مرا
• شماره ٧٢٧: از بس گرفت تنگى دل در ميان مرا
• شماره ٧٢٨: از بس گرفت تنگى دل در ميان مرا
• شماره ٧٢٩: افسرده دل اگر چه ز واسوختن مرا
• شماره ٧٣٠: گر قابل ملال نيم، شاد کن مرا
• شماره ٧٣١: از کار رفته دست چو دست سبو مرا
• شماره ٧٣٢: سرگشته ساخت خال دلاراى او مرا
• شماره ٧٣٣: از باده چون کند عرق آلود ماه را
• شماره ٧٣٤: رويت ز هاله حلقه کند نام ماه را
• شماره ٧٣٥: طاعت کند سرشک ندامت گناه را
• شماره ٧٣٦: رفتم ز راه دل خس و خار گناه را
• شماره ٧٣٧: مشمر ز عمر خود نفس ناشمرده را
• شماره ٧٣٨: با زلف کار نيست رخ يار ديده را
• شماره ٧٣٩: طاقت کجاست روى عرقناک ديده را؟
• شماره ٧٤٠: خال لب تو راهنمايى است بوسه را
• شماره ٧٤١: گيرم چگونه زان بت طناز بوسه را؟
• شماره ٧٤٢: دل خود به خود شکسته شود عشق پيشه را
• شماره ٧٤٣: دايم ز نازکى است دل افگار شيشه را
• شماره ٧٤٤: مگذار بر زمين دل شبها پياله را
• شماره ٧٤٥: دادم ز شور عشق به سيلاب خانه را
• شماره ٧٤٦: از خصم کجروست چه غم راست خانه را؟
• شماره ٧٤٧: افتادگى برآورد از خاک دانه را
• شماره ٧٤٨: پرواى مرگ نيست گداى برهنه را
• شماره ٧٤٩: روشن ز داغ هاى نهان ساز سينه را
• شماره ٧٥٠: بشنو ز من ترانه غيرت فزاى را
• شماره ٧٥١: چون پاى خم به دست فتادت کمر گشا
• شماره ٧٥٢: شد بى صفا ز خاک سيه کاسه آب ما
• شماره ٧٥٣: پاک است همچو صبح به عالم حساب ما
• شماره ٧٥٤: آماده است از دل پر خون شراب ما
• شماره ٧٥٥: از نان و آب نيست بقا و ثبات ما
• شماره ٧٥٦: در داغ غوطه خورد دل غم سرشت ما
• شماره ٧٥٧: اى جبهه تو آينه سرنوشت ما
• شماره ٧٥٨: بيگانگى شده است ز عالم مراد ما
• شماره ٧٥٩: ياقوت کهربا شود از آه سرد ما
• شماره ٧٦٠: چون نى ز ناله نيست تهى بندبند ما
• شماره ٧٦١: دود از نهاد خلق برآرد گزند ما
• شماره ٧٦٢: داغ است لاله زار دل دردمند ما
• شماره ٧٦٣: عالم ختن شد از قلم مشکسود ما
• شماره ٧٦٤: دايم شکفته است دل داغدار ما
• شماره ٧٦٥: منگر به چشم کم به دل داغدار ما
• شماره ٧٦٦: آميخته است مستى ما با خمار ما
• شماره ٧٦٧: با اختيار حق چه بود اختيار ما؟
• شماره ٧٦٨: دورى ز خلق، باغ و بهارست پيش ما
• شماره ٧٦٩: برق جلال، عين جمال است پيش ما
• شماره ٧٧٠: آشفتگى ز عقل پذيرد دماغ ما
• شماره ٧٧١: در سير و دور مى گذرد ماه و سال ما
• شماره ٧٧٢: دست فلک کبود شد از گوشمال ما
• شماره ٧٧٣: هرگز تهى ز خون جگر نيست جام ما
• شماره ٧٧٤: دل از خدا به صنع خدا بسته ايم ما
• شماره ٧٧٥: دل از قضا به دست رضا داده ايم ما
• شماره ٧٧٦: خون در دل هوا و هوس کرده ايم ما
• شماره ٧٧٧: از جنبش نسيم کرم زنده ايم ما
• شماره ٧٧٨: عمرى است حلقه در ميخانه ايم ما
• شماره ٧٧٩: خجلت ز عشق پاک گهر مى بريم ما
• شماره ٧٨٠: دل را ز قيد جسم رها مى کنيم ما
• شماره ٧٨١: دايم ز خود سفر چو شرر مى کنيم ما
• شماره ٧٨٢: از گريه خاک دام چمن مى کنيم ما
• شماره ٧٨٣: تا چند نقشبند تمنا شويم ما
• شماره ٧٨٤: رنگين تر از حناست بهار و خزان ما
• شماره ٧٨٥: لرزيد بس که دل به تن ناتوان ما
• شماره ٧٨٦: روشن چسان شود به تو سوز نهان ما؟
• شماره ٧٨٧: بر رو چو برگ گل ندويده است خون ما
• شماره ٧٨٨: از بس سترد گرد ملال از جبين ما
• شماره ٧٨٩: رحمت گرفته روى ز گرد گناه ما
• شماره ٧٩٠: صبح جهان بود نفس غم زداى ما
• شماره ٧٩١: رزق ملايک است نواى رساى ما
• شماره ٧٩٢: آمد خزان و تر نشد از مى گلوى ما
• شماره ٧٩٣: دستى که شد به گردش پيمانه آشنا
• شماره ٧٩٤: اى حسن پرده سوز تو برق نقاب ها
• شماره ٧٩٥: وقت است جوش باده زند لاله زارها
• شماره ٧٩٦: اى روشن از فروغ تو چشم چراغ ها
• شماره ٧٩٧: نتوان به بى مثال رسيد از مثال ها
• شماره ٧٩٨: در آتشم ز ديده شوخ ستاره ها
• شماره ٧٩٩: وقت است سربرآورد از خاک، لاله ها
• شماره ٨٠٠: از دست و تيغ عشق فگارند لاله ها

---