غزلستان :: وحشی بافقی

• شماره ١: آه ، تاکى ز سفر باز نيايى ، بازآ
• شماره ٢: کشيده عشق در زنجير، جان ناشکيبا را
• شماره ٣: راندى ز نظر، چشم بلا ديده ما را
• شماره ٤: چند به دل فرو خورم اين تف سينه تاب را
• شماره ٥: تازه شد آوازه خوبى ، گلستان ترا
• شماره ٦: من آن مرغم که افکندم به دام سد بلا خود را
• شماره ٧: طى زمان کن اى فلک ، مژده وصل يار را
• شماره ٨: خيز و به ناز جلوه ده قامت دلنواز را
• شماره ٩: نرخ بالا کن متاع غمزه غماز را
• شماره ١٠: نبود طلوع از برج ما، آن ماه مهر افروز را
• شماره ١١: بار فراق بستم و ، جز پاى خويش را
• شماره ١٢: عزت مبردر کار دل اين لطف بيش از پيش را
• شماره ١٣: منع مهر غير نتوان کرد يار خويش را
• شماره ١٤: چيست قصد خون من آن ترک کافر کيش را
• شماره ١٥: هست اميد قوتى بخت ضعيف حال را
• شماره ١٦: بر سر نکشت درتب غم هيچکس مرا
• شماره ١٧: بر قول مدعى مکش اى فتنه گر مرا
• شماره ١٨: ننموده استخوان ز تن ناتوان مرا
• شماره ١٩: خانه پر بود از متاع صبر اين ديوانه را
• شماره ٢٠: ساکن گلخن شدم تا صاف کردم سينه را
• شماره ٢١: کس نزد هرگز در غمخانه اهل وفا
• شماره ٢٢: سد حيف از محبت بيش از قياس ما
• شماره ٢٣: بسيار گرم پيش منه در هلاک ما
• شماره ٢٤: از کاه ، کهربا بگريزد به بخت ما
• شماره ٢٥: اى سرخ گشته از تو به خون روى زرد ما
• شماره ٢٦: دلم را بود از آن پيمان گسل اميد ياريها
• شماره ٢٧: پاک ساز از غير دل ، وز خود تهى شو چون حباب
• شماره ٢٨: قصه مى خوردن شبها و گشت ماهتاب
• شماره ٢٩: شد يار به اغيار دل آزار مصاحب
• شماره ٣٠: گهى از مهر ياد عاشق شيدا کند يا رب
• شماره ٣١: مژده وصل توام ساخته بيتاب امشب
• شماره ٣٢: ز شبهاى دگر دارم تب غم بيشتر امشب
• شماره ٣٣: کسى خود جان نبرد از شيوه چشم فسون سازت
• شماره ٣٤: اين زمان يارب مه محمل نشين من کجاست
• شماره ٣٥: ياد او کردم ز جان سد آه درد آلود خاست
• شماره ٣٦: لطف پنهانى او در حق من بسيار است
• شماره ٣٧: در ره پر خطر عشق بتان بيم سر است
• شماره ٣٨: بازم از نو خم ابروى کسى در نظر است
• شماره ٣٩: تا مقصد عشاق رهى دور و دراز است
• شماره ٤٠: خوش است بزم ولى پر ز خائن راز است
• شماره ٤١: عتاب اگر چه همان در مقام خونريز است
• شماره ٤٢: طراز سبزه بر گلشن عذار خوش است
• شماره ٤٣: خوار مى کن ، زار مى کش، منتت بر جان ماست
• شماره ٤٤: امروز ناز عذر جفاهاى رفته خواست
• شماره ٤٥: يار ما بى رحم يارى بوده است
• شماره ٤٦: ابر است و اعتدال هواى خزانى است
• شماره ٤٧: در دل همان محبت پيشينه باقى است
• شماره ٤٨: ترک من تيغ به کف ، بر زده دامن برخاست
• شماره ٤٩: به جور، ترک محبت خلاف عادت ماست
• شماره ٥٠: گرد آن خانه بگردم که در او خلوت تست
• شماره ٥١: بهر دلم که درد کش و داغدار تست
• شماره ٥٢: وداع جان و تنم استماع رفتن تست
• شماره ٥٣: بگذشت دور يوسف و دوران حسن تست
• شماره ٥٤: ابروى تو جنبيد و خدنگى ز کمان جست
• شماره ٥٥: بگذران دانسته از ما گر ادايى سرزدست
• شماره ٥٦: از نظر افتاده ياريم مدتها شدست
• شماره ٥٧: هنوز عاشقى و دلرباييى نشدست
• شماره ٥٨: بازم زبان شکر به جنبش درآمدست
• شماره ٥٩: خوش صيد غافلى به سر تير آمدست
• شماره ٦٠: ناتوان مورى به پابوس سليمان آمدست
• شماره ٦١: از تو همين تواضع عامى مرا بس است
• شماره ٦٢: آنکه بى ما ديد بزم عيش و در عشرت نشست
• شماره ٦٣: خود رنجم و خود صلح کنم عادتم اينست
• شماره ٦٤: آنکس که مرا از نظر انداخته اينست
• شماره ٦٥: اى مدعى از طعن تو ما را چه ملالست
• شماره ٦٦: مشورت با غمزه چشمت را پى تسخير کيست
• شماره ٦٧: يارب مه مسافر من همزبان کيست ؟
• شماره ٦٨: بسته بر فتراک و مى پرسد که صياد تو کيست
• شماره ٦٩: اى ديده ، دشتبان نگاهت به راه کيست
• شماره ٧٠: تا قسمتم ز ميکده آرزوى کيست
• شماره ٧١: مريض عشق اگر سد بود علاج يکيست
• شماره ٧٢: اى همنفسان بودن وآسودن ما چيست
• شماره ٧٣: همرهى با غير و از من احتراز از بهر چيست
• شماره ٧٤: کوچنان يارى که داند قدر اهل درد چيست
• شماره ٧٥: قدر اهل درد صاحب درد مى داند که چيست
• شماره ٧٦: باز اين عتاب و شيوه عاشق گداز چيست
• شماره ٧٧: زهر در چشم و چين بر ابرو چيست
• شماره ٧٨: خنده ات برما و بر داغ دل درمانده چيست
• شماره ٧٩: مست آمدى که موجب چندين ملال چيست
• شماره ٨٠: وصلم ميسر است ولى بر مراد نيست
• شماره ٨١: سوز تب فراق تو درمان پذير نيست
• شماره ٨٢: کس به بزم دلبران از دور گردان پيش نيست
• شماره ٨٣: دلتنگم و با هيچکسم ميل سخن نيست
• شماره ٨٤: وقت برقع ز رخ کشيدن نيست
• شماره ٨٥: جز غير کسى همره آن عربده جو نيست
• شماره ٨٦: يک التفات ز فرماندهان نازم نيست
• شماره ٨٧: چه لطفها که در اين شيوه نهانى نيست
• شماره ٨٨: طاير بستان پرستم ليکنم پر باز نيست
• شماره ٨٩: تا به آخر نفسم ترک تو در خاطر نيست
• شماره ٩٠: عاشق يکرنگ را يار وفادار هست
• شماره ٩١: پر گشت دل از راز نهانى که مرا هست
• شماره ٩٢: مى نمايد چند روزى شد که آزاريت هست
• شماره ٩٣: بردرى ز آمد شد بسيار آزاريم هست
• شماره ٩٤: قرعه دولت زدم ، يارى و اقبال هست
• شماره ٩٥: مى توانم بود بى تو ، تاب تنهاييم هست
• شماره ٩٦: شکفتگيش چو هر روز نيست حالى هست
• شماره ٩٧: تو جفاکن که از اينسوى وفادارى هست
• شماره ٩٨: اسير جلوه هر حسن عشقبازى هست
• شماره ٩٩: از عرض نيازم چه بلا بى خبرش داشت
• شماره ١٠٠: از پى بهبود درد ما دوا سودى نداشت
• شماره ١٠١: رسيد و آن خم ابرو بلند کرد و گذشت
• شماره ١٠٢: ز پيش ديده تا جانان من رفت
• شماره ١٠٣: به طوف کعبه من خاکسار خواهم رفت
• شماره ١٠٤: گرم آمد و بر آتش شوقم نشاند و رفت
• شماره ١٠٥: ناز برگيرد کمان در وقت ترکش بستنت
• شماره ١٠٦: گرد سر تو گردم و آن رخش راندنت
• شماره ١٠٧: تو منکرى وليک ، به من مهربانيت
• شماره ١٠٨: نويد آشنايى مى دهد چشم سخنگويت
• شماره ١٠٩: هرگزم يارب از آن ديدار مهجورى مباد
• شماره ١١٠: هجران رفيق بخت زبون کسى مباد
• شماره ١١١: تا ابد دولت نواب ولى سلطان باد
• شماره ١١٢: خوش نيست هرزمان زدن از جور يار داد
• شماره ١١٣: عياذباله از روزى که عشقم در جنون آرد
• شماره ١١٤: باده کو تا خرد اين دعوى بيجا ببرد
• شماره ١١٥: غمزه او حشر فتنه به هر جا ببرد
• شماره ١١٦: شام هجران تو تشريف به هر جا ببرد
• شماره ١١٧: خواهم آن عشق که هستى ز سرما ببرد
• شماره ١١٨: دلم امروز از آن لب هر زمان شکرى دگر دارد
• شماره ١١٩: به زير لب حديق تلخ ، کان بيدادگر دارد
• شماره ١٢٠: به تنگ آمد دلم ، يک خنجر کارى طمع دارد
• شماره ١٢١: چشم او قصد عقل و دين دارد
• شماره ١٢٢: جانان نظرى کو ز وفا داشت ندارد
• شماره ١٢٣: کار خوبى نه بگفت دگران بايد کرد
• شماره ١٢٤: خوش آن نياز که رفع حيا تواند کرد
• شماره ١٢٥: کى ديدمش که قصد دل زار من نکرد
• شماره ١٢٦: چه گويمت که چه با جانم اشتياق نکرد
• شماره ١٢٧: دگر آن شبست امشب که ز پى سحر ندارد
• شماره ١٢٨: تاب رخ او مهر جهانتاب ندارد
• شماره ١٢٩: هر چند ناز کردى ، نيازم زياده شد
• شماره ١٣٠: هلاکم ساز گر بر خاطرت بارى ز من باشد
• شماره ١٣١: مهرم ز حرمان شد فزون شوقى ز حسرت کم نشد
• شماره ١٣٢: ملول از زهد خويشم ساکن ميخانه خواهم شد
• شماره ١٣٣: اينست کزو رخنه به کاشانه من شد
• شماره ١٣٤: خوش آن کو غنچه سان با گلعذارى همنشين باشد
• شماره ١٣٥: گل چيست اگر دل ز غم آزاد نباشد
• شماره ١٣٦: به راز عشق زبان در ميان نمى باشد
• شماره ١٣٧: دوشم از آغاز شب جا ، بر در جانانه بود
• شماره ١٣٨: امروز ناز را به نيازم نظر نبود
• شماره ١٣٩: چو شمع شب همه شب سوز و گريه زانم بود
• شماره ١٤٠: ماه من گفتم که با من مهربان باشد ، نبود
• شماره ١٤١: مرغ ما دوش سراينده بستانى بود
• شماره ١٤٢: آنچه کردى ، آنچه گفتى غايت مطلوب بود
• شماره ١٤٣: بود آن وقتى که دشنام تو خاطر خواه بود
• شماره ١٤٤: آن مستى تو دوش ز پيمانه که بود
• شماره ١٤٥: دوش در کويى عجب بى لطفيى در کار بود
• شماره ١٤٦: با غير دوش اينهمه گرديدنش چه بود
• شماره ١٤٧: چون تو مستغنى ز دل بودى دل آرايى چه بود
• شماره ١٤٨: چندين عنايت از پى چندين جفا چه بود
• شماره ١٤٩: دوش از عربده يک مرتبه باز آمده بود
• شماره ١٥٠: زان عهد ياد باد که از ما به کين نبود
• شماره ١٥١: هر دلى کز عشق جان شعله اندوزش نبود
• شماره ١٥٢: يک ره سؤال کن گنه بى گناه خود
• شماره ١٥٣: مرا وصلى نمى بايد من و هجر و ملال خود
• شماره ١٥٤: نيازى کز هوس خيزد کدامش آبرو باشد
• شماره ١٥٥: ترسم در اين دلهاى شب از سينه آهى سرزند
• شماره ١٥٦: بتان که اهل تعلق به قيد شان بندند
• شماره ١٥٧: لب بجنبان که سر تنگ شکر بگشايد
• شماره ١٥٨: خرم دل آن کس که ز بستان تو آيد
• شماره ١٥٩: نزديک ما سگان درت جا نمى کنند
• شماره ١٦٠: گر ديده به دريوزه ديدار نيايد
• شماره ١٦١: گر چه مى دانم که مى رنجى و مشکل مى شود
• شماره ١٦٢: شهر، بيم است کزين حسن پرآشوب شود
• شماره ١٦٣: شکل مستانه و انکار شرابش نگريد
• شماره ١٦٤: اين دل که دوستى به تو خون خواره مى کند
• شماره ١٦٥: گر ريخت پر عقابى ، فر هما بماند
• شماره ١٦٦: المنة لله که شب هجر سر آمد
• شماره ١٦٧: يار دور افتاده مان حل مراد ما نکرد
• شماره ١٦٨: آنکس که دامن از پى کين تو بر زند
• شماره ١٦٩: بازم غم بيهوده به همخانگى آمد
• شماره ١٧٠: ملک دل را سپه ناز به يغما آمد
• شماره ١٧١: اغيار را آسان کشد عاشق چو ترک جان کند
• شماره ١٧٢: خوش آن روزى که زنجير جنون بر پاى من باشد
• شماره ١٧٣: در اول عشق و جنون آهم ز گردون بگذرد
• شماره ١٧٤: نشانم پيش تيرش کاش تيرش بر نشان آيد
• شماره ١٧٥: هم مگر فيض توام نطق و بيانى بدهد
• شماره ١٧٦: غم هجوم آورده مى دانم که زارم مى کشد
• شماره ١٧٧: کجا در بزم او جاى چو من ديوانه اى باشد
• شماره ١٧٨: باغ ترا نظارگيانى که ديده اند
• شماره ١٧٩: عشق گو بى عزتم کن ، عشق و خوارى گفته اند
• شماره ١٨٠: پى وصلش نخواهم زود يارى در ميان افتد
• شماره ١٨١: کسى کز رشک من محروم از آن پيمان شکن گريد
• شماره ١٨٢: کارى نشد از پيش و ز کف نقد بقا شد
• شماره ١٨٣: پى خدنگ جگر گون به خون مردم کرد
• شماره ١٨٤: غلام عشق حاشا کز جفاى يار بگريزد
• شماره ١٨٥: در آن ديار که هجران بود حيات نباشد
• شماره ١٨٦: هيچکس چشم به سوى من بيمار نکرد
• شماره ١٨٧: آيينه جمال ترا آن صفا نماند
• شماره ١٨٨: هرکه يار ماست ميل کشتن ما مى کند
• شماره ١٨٩: ما را به سوى خود خم موى تو مى کشد
• شماره ١٩٠: دوش اندک شکوه اى از يار مى بايست کرد
• شماره ١٩١: سرخيى کان ز نى تير تو پيدا باشد
• شماره ١٩٢: مى کشم زان تند خو گر صد تغافل مى کند
• شماره ١٩٣: هرگز به غرض عشق من آلوده نگردد
• شماره ١٩٤: آنکه هرگز ياد مشتاقان به مکتوبى نکرد
• شماره ١٩٥: دلى کز عشق گردد گرم، افسردن نمى داند
• شماره ١٩٦: کسى از دور تا کى چين ابروى کسى بيند
• شماره ١٩٧: که جان برد اگر آن مست سرگران بدرآيد
• شماره ١٩٨: شوقم گرفت و از در عقلم برون کشيد
• شماره ١٩٩: ز کار بسته ما عقده حرمان که بگشايد
• شماره ٢٠٠: سد حشر جان ز پى يکه سوارى رسيد
• شماره ٢٠١: مگر من بلبلم کز گفتگوى گل زبان بندد
• شماره ٢٠٢: چرا خود را کسى در دام سد بى نسبت اندازد
• شماره ٢٠٣: در راسته ناز فروشان که بتانند
• شماره ٢٠٤: ما را دو روزه دورى ديدار مى کشد
• شماره ٢٠٥: خونخواره راهى مى روم تا خود به پايان کى رسد
• شماره ٢٠٦: عشق کو تا شحنه حسرت به زندانم کشد
• شماره ٢٠٧: درون دل به غير از يار و فکر يار کى گنجد
• شماره ٢٠٨: دلم خود را به نيش غمزه اى افکار مى خواهد
• شماره ٢٠٩: جنونى داشتم زين پيش بازم آن جنون آمد
• شماره ٢١٠: آه شراره بارم کان از درون برآمد
• شماره ٢١١: کى اهل دل به کام خود از دوستان برند
• شماره ٢١٢: ز عشق من به تو اغيار بدگمان شده اند
• شماره ٢١٣: ياران خداى را به سوى او گذر کنيد
• شماره ٢١٤: سرت از غرور خوبى به کسى فرو نيايد
• شماره ٢١٥: روزها شد تا کسم پيرامن اين در نديد
• شماره ٢١٦: تو خون به کاسه من کن که غيرتاب ندارد
• شماره ٢١٧: به لب بگوى که آن خنده نهان نکند
• شماره ٢١٨: چرا ستمگر من با کسى جفا نکند
• شماره ٢١٩: پرسيدن حال دل ريشم بگذاريد
• شماره ٢٢٠: آيين دستگيرى ز اهل جهان نيايد
• شماره ٢٢١: که جان برد اگر آن مست سرگران بدرآيد
• شماره ٢٢٢: روم به جاى دگر ، دل دهم به يار دگر
• شماره ٢٢٣: دل و طبع خويش را گو که شوند نرم خوتر
• شماره ٢٢٤: آخر اى مغرور گاهى زير پاى خود نگر
• شماره ٢٢٥: گو حرمت خود، ناصح فرزانه نگه دار
• شماره ٢٢٦: جستم از دام ، به دام آر گرفتار دگر
• شماره ٢٢٧: عزلت ما شده سر تاسر دنيا مشهور
• شماره ٢٢٨: شده ام سگ غزالى که نگشته رام هرگز
• شماره ٢٢٩: مست آن ترک به کاشانه من بود امروز
• شماره ٢٣٠: دوش پر عربده اى بود و نه آنست امروز
• شماره ٢٣١: اى دل بى جرم زنداني، تو در بندى هنوز
• شماره ٢٣٢: وه که دامن مى کشد آن سرو ناز از من هنوز
• شماره ٢٣٣: گر چه دورى مى کنم بى صبر و آرامم هنوز
• شماره ٢٣٤: هست از رويت مرا سد گونه حيرانى هنوز
• شماره ٢٣٥: شرح ضعفم از سگان آستان خود بپرس
• شماره ٢٣٦: مغرور کسى به که درت جا نکند کس
• شماره ٢٣٧: اى دل به بند دورى او جاودانه باش
• شماره ٢٣٨: عشق مى فرمايدم مستغنى از ديدار باش
• شماره ٢٣٩: تن اگر نبود ز نزدکان چو شد گو دور باش
• شماره ٢٤٠: ترک ما کردى برو همصحبت اغيار باش
• شماره ٢٤١: روزى اين بيگانگى بيرون کند از خوى خويش
• شماره ٢٤٢: کرديم نامزد به تو نابود و بود خويش
• شماره ٢٤٣: در مانده ام به درد دل بى علاج خويش
• شماره ٢٤٤: بند ديگر دارم از عشقت به هر پيوند خويش
• شماره ٢٤٥: ما در مقام صبر فشرديم گام خويش
• شماره ٢٤٦: تو و هر روز و بزم عشرت خويش
• شماره ٢٤٧: ريخت خونم را و برد از پيش آن بيداد کيش
• شماره ٢٤٨: الاهى از ميان ناپسندان بر کران دارش
• شماره ٢٤٩: مستحق کشتنم خود قائلم زارم بکش
• شماره ٢٥٠: کوهکن بر ياد شيرين و لب جان پرورش
• شماره ٢٥١: با جوانى چند در عين وفا مى بينمش
• شماره ٢٥٢: بست زبان شکوه ام لب به سخن گشادنش
• شماره ٢٥٣: بر ميان دامن زدن بينند و چابک رفتنش
• شماره ٢٥٤: نيستم يک دم ز درد و محنت هجران خلاص
• شماره ٢٥٥: تکيه کردم بر وفاى او غلط کردم ، غلط
• شماره ٢٥٦: بى رخ جان پرور جانان مرا از جان چه حظ
• شماره ٢٥٧: قيمت اهل وفا يار ندانست دريغ
• شماره ٢٥٨: به سوداى تو مشغولم ز غوغاى جهان فارغ
• شماره ٢٥٩: شمع بزم غير شد با روى آتشناک، حيف
• شماره ٢٦٠: مستغنى است از همه عالم گداى عشق
• شماره ٢٦١: مده از خنده فريب و مزن از غمزه خدنگ
• شماره ٢٦٢: تو زمن پرس قدر روز وصال
• شماره ٢٦٣: کى تبسم دور از آن شيرين تکلم مى کنم
• شماره ٢٦٤: دل باز رست از تو ،ز بند زمانه هم
• شماره ٢٦٥: تا چند به غمخانه حسرت بنشينم
• شماره ٢٦٦: برزن اى دل دامن کوشش که کارى کرده ام
• شماره ٢٦٧: هر خون که تو دادى چو مى ناب کشيديم
• شماره ٢٦٨: سحر کجاست که فراش جلوگاه توام
• شماره ٢٦٩: ما چون ز درى پاى کشيديم کشيديم
• شماره ٢٧٠: عشق ما پرتو ندارد ما چراغ مرده ايم
• شماره ٢٧١: من اين کوشش که در تسخير آن خودکام مى کردم
• شماره ٢٧٢: نيستيم از دوريت با داغ حرمان نيستيم
• شماره ٢٧٣: به آنکه بر سرلطفى مکش ز منت خويشم
• شماره ٢٧٤: شد وقت آن ديگر که من ترک شکيبايى کنم
• شماره ٢٧٥: اين بس که تماشايى بستان تو باشم
• شماره ٢٧٦: بخت آن کو که کشم رخش و سوارش سازم
• شماره ٢٧٧: دو هفته رفت که ننواختى به نيم نگاهم
• شماره ٢٧٨: مبادا يارب آن روزى که من از چشم يار افتم
• شماره ٢٧٩: آمدم از سرنو بر سر پيوند قديم
• شماره ٢٨٠: مى توانم که لب از آب خضر تر نکنم
• شماره ٢٨١: ما گل به پاسبان گلستان گذاشتيم
• شماره ٢٨٢: ما چو پيمان با کسى بستيم ديگر نشکنيم
• شماره ٢٨٣: مصلحت ديده چنين صبر که سويش نروم
• شماره ٢٨٤: نفروخته خود را ز غمت باز خريديم
• شماره ٢٨٥: چو خواهم کز ره شوقش دمى بر گرد سر گردم
• شماره ٢٨٦: در آغاز محبت گر وفا کردى چه مى کردم
• شماره ٢٨٧: دارد که چون تو پادشهى بنده ات شوم
• شماره ٢٨٨: ز کوى آن پرى ديوانه رفتم
• شماره ٢٨٩: خوشست آن مه به اغيار آزمودم
• شماره ٢٩٠: از آن تر شد به خون ديده دامانى که دارم
• شماره ٢٩١: انجام حسن او شد پايان عشق من هم
• شماره ٢٩٢: دور از چمن وصل يکى مرغ اسيرم
• شماره ٢٩٣: از تندى خوى تو گهى ياد نکردم
• شماره ٢٩٤: ز کمال ناتوانى به لب آمدست جانم
• شماره ٢٩٥: همخواب رقيبانى و من تاب ندارم
• شماره ٢٩٦: منفعل گشت بسى دوش چو مستش ديدم
• شماره ٢٩٧: چون طفل اشک پرده در راز نيستم
• شماره ٢٩٨: در آن مجلس که او را همدم اغيار مى ديدم
• شماره ٢٩٩: دلى و طاقت سد آه آتشين دارم
• شماره ٣٠٠: در راه عشق با دل شيدا فتاده ايم
• شماره ٣٠١: از بهر چه در مجلس جانانه نباشم
• شماره ٣٠٢: جان رفت و ما به آرزوى دل نمى رسيم
• شماره ٣٠٣: برو که با دل پر درد و روى زرد بيايم
• شماره ٣٠٤: مدتى شد کز گلستانى جدا افتاده ام
• شماره ٣٠٥: صبرم نماند و نيست دگر تاب فرقتم
• شماره ٣٠٦: کى بود کز تو جان فکارى نداشتم
• شماره ٣٠٧: آتش به جگر زان رخ افروخته دارم
• شماره ٣٠٨: چها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم
• شماره ٣٠٩: ديريست که رندانه شرابى نکشيديم
• شماره ٣١٠: جانا چه واقعست بگو تا چه کرده ايم
• شماره ٣١١: من که چون شمع از تف دل جانگدازى مى کنم
• شماره ٣١٢: گو جان ستان از من که من تن در بلاى او دهم
• شماره ٣١٣: سد دشنه بر دل مى خورم و ز خويش پنهان مى کنم
• شماره ٣١٤: آورده اقبالم دگر تا سجده اين در کنم
• شماره ٣١٥: کارى مکن که رخصت آه سحر دهم
• شماره ٣١٦: ما اجنبى ز قاعده کار عالميم
• شماره ٣١٧: به من از تو مهر خواهم نه تو بگذرى ز کين هم
• شماره ٣١٨: دل پر حسرت از کوى تو برگرديدم و رفتم
• شماره ٣١٩: يک همدم و همنفس ندارم
• شماره ٣٢٠: چو ديدم خوار خود را از در آن بيوفا رفتم
• شماره ٣٢١: در بزم وصل اگر چه همين در ميان منم
• شماره ٣٢٢: به دل ديرين بنايى بود کندم
• شماره ٣٢٣: به استغنات ميرم سرو استغنا بلند من
• شماره ٣٢٤: آمد آمد حسن در رخش غرور انگيختن
• شماره ٣٢٥: هست هنوز ماه من چشم و چراغ ديگران
• شماره ٣٢٦: من اگر اين بار رفتم ، رفتم آزارم مکن
• شماره ٣٢٧: اى قامت تو جلوه ده شيوه هاى حسن
• شماره ٣٢٨: مکن مکن لب مارا به شکوه باز مکن
• شماره ٣٢٩: رشک مى بردند شهرى بر من و احوال من
• شماره ٣٣٠: مرا با خار غم بگذار و گشت باغ و گلشن کن
• شماره ٣٣١: اينچنين گر جانب اغيار خواهى داشتن
• شماره ٣٣٢: شد صرف عمرم در وفا بيداد جانان همچنان
• شماره ٣٣٣: تغافلها زد اما شد نگاهى عذر خواه من
• شماره ٣٣٤: چه کم مى گردد از حشمت بلاگردان نازم کن
• شماره ٣٣٥: پيش تو بسى از همه کس خوارترم من
• شماره ٣٣٦: آمدم سر تا قدم در بند سودا همچنان
• شماره ٣٣٧: اى اجل از قيد زندان غمم آزاد کن
• شماره ٣٣٨: نوبهار آمد ولى بى دوستان در بوستان
• شماره ٣٣٩: فراغت بايدت جا در سر کوى قناعت کن
• شماره ٣٤٠: ما را ميازار اينهمه چندين جفا بر ما مکن
• شماره ٣٤١: زينسان که تند مى گذرد خوشخرام من
• شماره ٣٤٢: به دست آور بتى جان بخش و عيش جاودانى کن
• شماره ٣٤٣: گهى از بزم بر مى خيز و طرف بام جا مى کن
• شماره ٣٤٤: مى يابم از خود حسرتى باز از فراق کيست اين
• شماره ٣٤٥: ز کويت رخت بربستم نگاهى زاد راهم کن
• شماره ٣٤٦: اى که دل بردى ز دلدار من آزارش مکن
• شماره ٣٤٧: تو پاک دامن نوگلى من بلبل نالان تو
• شماره ٣٤٨: دلا عزم سفر دارم از آن در گفتم آگه شو
• شماره ٣٤٩: آمده نو به شحنگى در دلم آرزوى تو
• شماره ٣٥٠: يک بار نباشد که نيازرده ام از تو
• شماره ٣٥١: ترسم جنون غالب شود طغيان کند سوداى تو
• شماره ٣٥٢: گر چه کردم ذوقها از آشناييهاى او
• شماره ٣٥٣: ميان مردمانم خوار کردى عزت من کو
• شماره ٣٥٤: دل از عشق کهن بگرفت از نو دلستانى کو
• شماره ٣٥٥: شد بى حساب کشور جانها خراب از او
• شماره ٣٥٦: سد خانه دين سوخت به هر رهگذر از تو
• شماره ٣٥٧: مى روم نزديک و حال خويش مى گويم به او
• شماره ٣٥٨: منفعل دل خودم چند کشد جفاى تو
• شماره ٣٥٩: آتشى خواهم دل افسرده را بريان در او
• شماره ٣٦٠: با مدعى به صلح بدل گشت جنگ تو
• شماره ٣٦١: تند سويم به غضب ديد که برخيز و برو
• شماره ٣٦٢: خوشا در پاى او مردن خدايا بخت آنم ده
• شماره ٣٦٣: گرفته رنگ ز خون دلم چو لاله پياله
• شماره ٣٦٤: هجر خدايا بس است زود وصالى بده
• شماره ٣٦٥: صاف طرب آماده کن ترتيب عشرتخانه ده
• شماره ٣٦٦: لاله اش از سيليت نيلوفرى شد آه آه
• شماره ٣٦٧: گذشتم از درت بر خاک سد جا چشم تر مانده
• شماره ٣٦٨: ناوکت بر سينه اين ناتوان آمد همه
• شماره ٣٦٩: بر آن سرم که نياسايم از مشقت راه
• شماره ٣٧٠: در اين فکرم که خواهى ماند با من مهربان يا نه
• شماره ٣٧١: قلب سپه ماست به يک حمله شکسته
• شماره ٣٧٢: آخر اى بيگانه خو ناآشنايى اينهمه
• شماره ٣٧٣: سوى بزمت نگذرم از بس که خوارم کرده اى
• شماره ٣٧٤: شوقيست غالب بر دلم ازنو، به دل جا کرده اى
• شماره ٣٧٥: خواهد دگر به دامگهى بال بسته اى
• شماره ٣٧٦: مردمى فرموده جا در چشم گريان کرده اى
• شماره ٣٧٧: سبوى باده اى گويا به هر پيمانه اى خوردى
• شماره ٣٧٨: من اندوهگين را قصد جان کردى ، نکو کردى
• شماره ٣٧٩: چه فروشدى به کلفت چه شدت چه حال دارى
• شماره ٣٨٠: جايى روم که جنس وفا را خرد کسى
• شماره ٣٨١: چه شود گرم نوازى به عنايت خطابى
• شماره ٣٨٢: چون کوه غم تاب آورد جسمى بدين فرسودگى
• شماره ٣٨٣: گر طى کنم طريق ادب را چه مى کنى
• شماره ٣٨٤: چه خوش بودى دلا گر روى او هرگز نمى ديدى
• شماره ٣٨٥: چه ديدى اى که هرگز بد نبينى
• شماره ٣٨٦: آتشى در جان ما افروختى
• شماره ٣٨٧: من و از دور تماشاى گلستان کسى
• شماره ٣٨٨: اى از گل عذرات هر مرغ را نوايى
• شماره ٣٨٩: مرا زد راه عشق خردسالى
• شماره ٣٩٠: خوش است چشم به چشم تو و نگاه نهانى
• شماره ٣٩١: کردم از سجده راه تو جبين آرايى
• شماره ٣٩٢: چو پيش نقش شيرين کوهکن عرض بلا کردى
• شماره ٣٩٣: اى جوان ترک وش مير کدامين لشکرى
• شماره ٣٩٤: از براى خاطر اغيار خوارم مى کنى
• شماره ٣٩٥: بکش زارم چه دايم حرف از آزار مى گويى
• شماره ٣٩٦: اى آنکه عرض حال من زار کرده اى
• شماره ٣٩٧: اى مرغ سحر حسرت بستان که دارى

---