غزلستان :: بيدل دهلوی

• شماره ١: دو را زان در چند در هر دشت و در گرداندم
• شماره ٢: دو روزى گو بخون گل کرده باشد چشم نمناکم
• شماره ٣: دور هستى پيش از گامى تمامش کرده ايم
• شماره ٤: دورى بزمت در غم و شادى گر کند اين مى قسمت جامم
• شماره ٥: دوش چون نى سطر دردى ميچکيد از خامه ام
• شماره ٦: دوش کز دود جگر طرح شبستا کرديم
• شماره ٧: دوش کز سير بهار سوختن سر بر زدم
• شماره ٨: دوش گستاخ بنظاره جانان رفتم
• شماره ٩: رفت فرصت زکف اما من حيرت زده هم
• شماره ١٠: رفتم از خويش و ببزم جلوه اش لنگر زدم
• شماره ١١: رفتم زخويش و ياد نگاهيست حاليم
• شماره ١٢: رنگ پر ريخته الفت گلزار توايم
• شماره ١٣: زان بهار ناز حيرانم چه سامان کرده ام
• شماره ١٤: زان پرى چون شيشه تا کى شکوه خالى کنم
• شماره ١٥: زان ناله که شب بيرخت افراخته بودم
• شماره ١٦: زبال نار سابر خويش پيچيده است پروازم
• شماره ١٧: زبس صرف ادب پيمائى عجز است احوالم
• شماره ١٨: زبس ضعيف مزاج جهان تدبيرم
• شماره ١٩: زبسکه حيرت ديدار برده است زهوشم
• شماره ٢٠: زبسکه شور جنون گشت برق کلبه هوشم
• شماره ٢١: زبس گرد وحشت گرفته است تنگم
• شماره ٢٢: زبس لبريز حسرت دارد امشب شوق ديدارم
• شماره ٢٣: زتحقيق نقوش لوح امکان رفع شک کردم
• شماره ٢٤: زچاک سينه آهى مى نويسم
• شماره ٢٥: زحرف راحت اسباب دنيا پنبه در گوشم
• شماره ٢٦: زخمى بدل از دست نگارين تو دارم
• شماره ٢٧: زخود تهى شدم از عالم خراب گذشتم
• شماره ٢٨: زخوددارى چو موج گوهر آخر سنگ گرديدم
• شماره ٢٩: زخورشيد جمالش تا عرق سازد عيان انجم
• شماره ٣٠: زدست عافيت داغم سپند ياس پروردم
• شماره ٣١: زدشت بيخودى مى آيم از وضع ادب دورم
• شماره ٣٢: زدل چون غنچه يکچاک گريبان نگير ميخواهم
• شماره ٣٣: زرنگ ناز چون گل بزم عشرت چيدنت نازم
• شماره ٣٤: زسوداى چشم تو تا کام گيرم
• شماره ٣٥: زسوز و ماتم اين انجمنها کى خبر دارم
• شماره ٣٦: زصد ابرام بيش است انفعال چشم حيرانم
• شماره ٣٧: زعلم و عمل نکته ها گوش کردم
• شماره ٣٨: زفيض گريه سرشار افسردن فراموشم
• شماره ٣٩: زفيض ناتوانى مصرعى در خلق ممتازم
• شماره ٤٠: زندگى را از قد خم عبرت آگه ميکنم
• شماره ٤١: زنور و عالم امکان گر انتخاب گزينم
• شماره ٤٢: زين باغ تا ستمکش نشو و نما شدم
• شماره ٤٣: زين باغ همچو شبنم رنج خيال بردم
• شماره ٤٤: زين سجده خود دار تفاخر چه فروشم
• شماره ٤٥: زين صفر کز عدم در هستى گشوده ايم
• شماره ٤٦: زين گريه اگر باد برد حاصل خاکم
• شماره ٤٧: سايه وار از نارسايان جهان غربتيم
• شماره ٤٨: سراغ عيش زعمر نمانده ميگيرم
• شماره ٤٩: سر اگر بر آسمان يا بر زمين ماليده ام
• شماره ٥٠: سر تمناى پايبوسى بهر در و دشت ميکشيدم
• شماره ٥١: سحر زشرم رخت مطلعى بتاب رساندم
• شماره ٥٢: سحر کيفيت ديدار از آئينه پرسيدم
• شماره ٥٣: سرخط نازيست امشب زخمهاى سينه ام
• شماره ٥٤: سرخوش آن نرگس مستانه ايم
• شماره ٥٥: سرمه شد آخر بخواب بيخوديها پيکرم
• شماره ٥٦: سطرى اگر زوضع جهان وانوشته ايم
• شماره ٥٧: سنگ راهم ميخورد حرصى که دارد احتشام
• شماره ٥٨: سينه چاک يکجهان گرد هوس باليده ام
• شماره ٥٩: شب از رويت سخنهائى بهاراند ده ميفگنم
• شماره ٦٠: شب از ياد خطت سررشته جان بود در دستم
• شماره ٦١: شباب رفت و من از ياس مبتلا ماندم
• شماره ٦٢: شب بزم خيالى بدل سوخته چيدم
• شماره ٦٣: شب چشم امتيازى بر خويش باز کردم
• شماره ٦٤: شب جوش بهارى بدل تنگ شکستم
• شماره ٦٥: شب که در حسرت ديدار کمين ميکردم
• شماره ٦٦: شب که عبرت را دليل اين شبستان يافتم
• شماره ٦٧: شب وصل است از بخت اندکى توقير ميخواهم
• شماره ٦٨: شبى که بى تو جهانرا بياس تنگ برآرم
• شماره ٦٩: شبى کز خيال تو گل چيده بودم
• شماره ٧٠: شبى مشتاق رنگ آميزى تصوير دل گشتم
• شماره ٧١: شبى سير خيال نقش پاى دلربا کردم
• شماره ٧٢: شرار سنگم و در فکر کار خويش ميسوزم
• شماره ٧٣: شرار کاغذ فرصت کمينم
• شماره ٧٤: شرروارى زفرصت رو نماى خويش ميجويم
• شماره ٧٥: شعله بيطاقتى افسرده در خاکسترم
• شماره ٧٦: شعورت خواه مستم وانمايد خواه مخمورم
• شماره ٧٧: شکوه اسباب چند دل برميدن دهيم
• شماره ٧٨: شکوه فقر ملک بى نيازى کرد تسليمم
• شماره ٧٩: شمع سان چشمى کز اشک آتشين تر ميکنم
• شماره ٨٠: شمعى از وحشت نگاهى انجمن گم کرده ام
• شماره ٨١: شور آفاقست جوشى از دل ديوانه ام
• شماره ٨٢: صبح است و ما دماغ تمنا رسانده ايم
• شماره ٨٣: صبح تمنا دميد دل چمنستان کنيم
• شماره ٨٤: صد بيابان جنون آنطرف هوش خودم
• شماره ٨٥: صد شکر که جز عجز گياهى ندميديم
• شماره ٨٦: صفحه هستى شرر تاراج آهى ميکنم
• شماره ٨٧: صورت خود زتو نشناخته ام
• شماره ٨٨: صيد کمند شوقيست از مهر تا بماهم
• شماره ٨٩: عافيتها در مزاج پرفشان دزديده ام
• شماره ٩٠: عبرت انجمن جائيست ما منى که من دارم
• شماره ٩١: عبث خود را چو آتش تهمت آلود غضب کردم
• شماره ٩٢: عزت کلاه بى سر و سامانى خوديم
• شماره ٩٣: عشق هوئى زد بصد مستى جنون باز آمديم
• شماره ٩٤: عمرها شد از ادب موج گهر در دامنم
• شماره ٩٥: عمرها شد عرق از هستى مبهم داريم
• شماره ٩٦: عمرها شد نقد دل بر چشم حيرانست وام
• شماره ٩٧: عمريست بصحراى طلب عجز درائيم
• شماره ٩٨: عمريست در نظرها اشک عرق نقابيم
• شماره ٩٩: عمريست زاسباب غنا هيچ ندارم
• شماره ١٠٠: عمريست قيامتکده گردش حالم
• شماره ١٠١: عمريست چون نفس بطپيدن فسانه ام
• شماره ١٠٢: عروج همتى در کار دارم
• شماره ١٠٣: غبار عجز پروزاى مقيم دامن خويشم
• شماره ١٠٤: غار ياسم بهر طپيدن هزار بيداد مينگارم
• شماره ١٠٥: فرصت کمين پرواز چون ناله سپنديم
• شماره ١٠٦: فرياد کز توهم نامحرم حضوريم
• شماره ١٠٧: فسردن نيست ممکن دست بردارد زپهلويم
• شماره ١٠٨: فسرده در غبار دهر چون آينه زنگارم
• شماره ١٠٩: فغان گل ميکند هر گه بوحشت گام بردارم
• شماره ١١٠: فهم حقيقت من و ما را بهانه ام
• شماره ١١١: قابل بار امانتها مگو آسان شديم
• شماره ١١٢: قصه ديوانگان دارد سراسر نامه ام
• شماره ١١٣: قفاى زانوى پيرى مقيم خلوت خويشم
• شماره ١١٤: قيامت کرد گل در پيرهن باليدنت نازم
• شماره ١١٥: قيامت ميکند حسرت مپرس از طبع ناشادم
• شماره ١١٦: کاش يک نم گردش چشم ترى ميداشتم
• شماره ١١٧: کام از جهان گرفتم و ناکام هم شدم
• شماره ١١٨: گاه خرد جوهرم گاه جنون خودم
• شماره ١١٩: گاهى بناله گه بطپش گرد ميکنم
• شماره ١٢٠: کباب عافيتم بيدماغ افسر جاهم
• شماره ١٢١: گذشت عمر و شکست دل آشکار نکردم
• شماره ١٢٢: گر از سايه يک نقش پا برترم
• شماره ١٢٣: گر بپرواز و گر از سعى طپيدن رفتم
• شماره ١٢٤: گر چراغ از نفس سوخته بر ميکردم
• شماره ١٢٥: گر در هواى او قدمى پيش رفته ايم
• شماره ١٢٦: کر شدم تا چند شور حق و باطل بشنوم
• شماره ١٢٧: گر لبى را بهوس ناله کمين ميکردم
• شماره ١٢٨: گر ما گوئيم ما کجائيم
• شماره ١٢٩: گرنه شرابم چرا ساقى خون خودم
• شماره ١٣٠: کف خاکسترى ميجوشم از خود پاک ميگردم
• شماره ١٣١: کف خاکم چسان مقبول جستجوى او گردم
• شماره ١٣٢: کند هر جا عرق زانماه تابان گلفشان انجم
• شماره ١٣٣: کو جهد که چون بوى گل از هوش خود افتم
• شماره ١٣٤: کو شور دماغى که بسوداى تو افتم
• شماره ١٣٥: کو فضائى که نفس رازد ل آزاد کنم
• شماره ١٣٦: گهى بر صبح پچيدم گهى با گل جنون کردم
• شماره ١٣٧: گهى حجاب و گه آينه جمال توام
• شماره ١٣٨: گهى در شعله مى غلطم گهى با آب ميجوشم
• شماره ١٣٩: کى در قفس و دام هوا و هوس افتم
• شماره ١٤٠: مپرسيد از معاش خنده عنوانى که من دارم
• شماره ١٤١: محو دلم مپرس زتحقيق عنصرم
• شماره ١٤٢: مرده ام اما همان خجلت طراز هستيم
• شماره ١٤٣: مزرع تسليم ادب حاصلم
• شماره ١٤٤: مژه خواباندم و دلرا بجمعيت علم کردم
• شماره ١٤٥: مسلمان گشتم و هيچ از ميان نکسست زنارم
• شماره ١٤٦: مشت عرق زجبهه بهر باب ريختم
• شماره ١٤٧: مقيم وحدتم هر چند در کثرت وطن دارم
• شماره ١٤٨: من درين بحر نه کشتى نه کدو مى آرم
• شماره ١٤٩: من خاکسار گردن زکجا بلند کردم
• شماره ١٥٠: منم آن نشه فطرت که خمستان قديم
• شماره ١٥١: موج ما را شرم درياى کرم
• شماره ١٥٢: مى پرست ايجادم نشه ازل دام
• شماره ١٥٣: ميدهد زيب عمارت از خرابى خانه ام
• شماره ١٥٤: ميرسد گويند باز آن آفتاب صبحدم
• شماره ١٥٥: ميم بساغر اگر خشکشد خمار ندارم
• شماره ١٥٦: ناله عجز نواى لب خاموش خودم
• شماره ١٥٧: نه بر صحرا نظر دارم نه در گلزار ميگردم
• شماره ١٥٨: نبرى گمان فسردگى بغبار بى سروپائيم
• شماره ١٥٩: ندارد آنقدر قطع از جهان غفلت اسبابم
• شماره ١٦٠: ندارم رشته ديگر که آئين طلب بندم
• شماره ١٦١: ندانم مژده وصل که شد برق افگن هوشم
• شماره ١٦٢: ندانم مژده آواز پاى کيست در گوشم
• شماره ١٦٣: نسخه هيچيم وهمى از عدم آورده ايم
• شماره ١٦٤: نشد از سعى تمکين وحشتى آسودگى رامم
• شماره ١٦٥: نشنيده حرف چند که ما گوش کرده ايم
• شماره ١٦٦: نفس را بعد ازين در سوختن افسانه ميسازم
• شماره ١٦٧: نفسى چند جدا از نظرت ميگردم
• شماره ١٦٨: نگه وارى بسست از جيب عبرت سر برآوردم
• شماره ١٦٩: نميباشد تهى يک پرده از آهنگ تسخيرم
• شماره ١٧٠: نميدانم هجوم آباد سوداى چه نيرنگم
• شماره ١٧١: ننمود غنچه ات آنقدر ادب اقتضاى تأملم
• شماره ١٧٢: نور جان در ظلمت آباد بدن گم کرده ام
• شماره ١٧٣: تا کجا يارب نوى دوزد گريبان مرا
• شماره ١٧٤: نه تعين نه ناز ميرسدم
• شماره ١٧٥: نه تنها نااميد وصل يادم دورم از دل هم
• شماره ١٧٦: نه خط شناس اميدم نه درس محرم بيم
• شماره ١٧٧: نه دنيا ديدم و نى سوى عقبى چشم واکردم
• شماره ١٧٨: نه عبادت نه رياضت کردم
• شماره ١٧٩: نه فکر غنچه بى انديشه گل ميکند شبنم
• شماره ١٨٠: نه لفظ از پرده ميجوشد نه معنى ميدهم رويم
• شماره ١٨١: نه گردون بلندى نى زمين پستى خويشم
• شماره ١٨٢: نه مضمون نقش مى بندم نه لفظ از پرده ميجوشم
• شماره ١٨٣: نه وحدت سرايم نه کثرت نوايم
• شماره ١٨٤: نيست در ميدان عبرت باکى از نيک و بدم
• شماره ١٨٥: نى سر تعمير دل دارم نه تن مى پرورم
• شماره ١٨٦: نيرنگ جلوه که بدل نقش بسته ام
• شماره ١٨٧: نى قابل سودم نه سزاوار زيانم
• شماره ١٨٨: واکرد صبح آهى بر دل در تبسم
• شماره ١٨٩: وحشتى کوتا وداع اينهمه غوغا کنم
• شماره ١٩٠: وداع دور گرد عرضه آرام رم کردم
• شماره ١٩١: وقتست کنم شور جنون عام و بگريم
• شماره ١٩٢: وقتيست کنيم گريه با هم
• شماره ١٩٣: هر چند درين مرحله بيتاب و توانم
• شماره ١٩٤: هر گه ببرگ و ساز معشيت گريستم
• شماره ١٩٥: هزار آئينه با خود دچار کردم و ديدم
• شماره ١٩٦: هستى نياز ديده نمناک کرده ام
• شماره ١٩٧: چون آتش چند با هر خشک مغزى مشتعل گردم
• شماره ١٩٨: همچو آينه تحير سفرم
• شماره ١٩٩: همچو شمع از خويش برد انداز وحشت برترم
• شماره ٢٠٠: هنرها عرضه دادم با صفاى دل حسد کردم
• شماره ٢٠١: هيچ ميدانى مآل خود چرا نشناختيم
• شماره ٢٠٢: هيهات تا که از نظرم رفت دلبرم
• شماره ٢٠٣: ياد آنفرصت که عيش رايگانى داشتيم
• شماره ٢٠٤: باد آن فرصت که ما هم عذر لنگى داشتيم
• شماره ٢٠٥: ياد من کردى بسامان گشت ناز هستيم
• شماره ٢٠٦: ياران نه در چمن نه بباغى رسيده ايم
• شماره ٢٠٧: يک چشم حيرتست زسر تا بپا لبم
• شماره ٢٠٨: يکدم آسايش بصدا برام پيدا کرده ايم
• شماره ٢٠٩: آخر از بار تعلق هاى اسباب جهان
• شماره ٢١٠: آزادى آخر بد باخت با من
• شماره ٢١١: آسان مکن تصور بار مغان کشيدن
• شماره ٢١٢: آفتست اينجا مباش ايمن زسر برداشتن
• شماره ٢١٣: آگهى تا کى کند روشن چراغ خويشتن
• شماره ٢١٤: آن عجز شهيدم که بصد رنگ طپيدن
• شماره ٢١٥: آه با مقصد تسليم نه پوستم من
• شماره ٢١٦: آه ناکام چه مقدار توان خون خوردن
• شماره ٢١٧: آينه وصل چيست حيرتى آراستن
• شماره ٢١٨: از تب شوق که دارد اينقدر تاب استخوان
• شماره ٢١٩: از جوان حسن سلوک پير نتوان يافتن
• شماره ٢٢٠: از خاک يکدو پايه فروتر نزول کن
• شماره ٢٢١: از خودآرائى بجنس جاودان لنگر مکن
• شماره ٢٢٢: از خودسرى مچينيد ادبار تا بگردن
• شماره ٢٢٣: از سعى ما نيامد جز زور در گريبان
• شماره ٢٢٤: از ديده سراغ دل ديوانه طلب کن
• شماره ٢٢٥: از ناله دل ما تا کى رميده رفتن
• شماره ٢٢٦: اشکم زبيقرارى زد بر در چکيدن
• شماره ٢٢٧: انفعال باطن خاموش دارد بوى خون
• شماره ٢٢٨: اگر حسرت پرستى خدمت ترک تمنا کن
• شماره ٢٢٩: اگر مشت غبار خود پريشان ميتوان کردن
• شماره ٢٣٠: اى اثرهاى خرامت چشم حيران در کمين
• شماره ٢٣١: اى التفات نام تو گيرائى زبان
• شماره ٢٣٢: اى بعشرت متهم سامان درد سر مکن
• شماره ٢٣٣: اى حاجتت دليل باد بار زيستن
• شماره ٢٣٤: ايخواجه خودستائى اقبال سرمکن
• شماره ٢٣٥: اى رنگ طرب تاخته خون در طبقى کن
• شماره ٢٣٦: اى عجز سجده کار طلب کن جبين زمن
• شماره ٢٣٧: اى هرزه درا ناله بلب دزد گره کن
• شماره ٢٣٨: باز چون جاده بپائى که ندارد رفتن
• شماره ٢٣٩: با ما نساخت آخر ذوق شراب خوردن
• شماره ٢٤٠: باين حيرت اگر باشد خروشى ناگزير من
• شماره ٢٤١: بتماشاى اين چمن در مژگان واز کن
• شماره ٢٤٢: بخود پيچيده ام ناليدنم نتوان گمان بردن
• شماره ٢٤٣: بخوددارى فسردن گرم کردى جاى بگذشتن
• شماره ٢٤٤: بدل گر يکشرر شوق تو پنهان ميتوان کردن
• شماره ٢٤٥: بر آن سرم کز مجنون نمايم بلند و پست خيال يکسان
• شماره ٢٤٦: بر حيرت اوضاع جهان يکمژه خم زن
• شماره ٢٤٧: بر خط ترک طلب گر راه خواهى يافتن
• شماره ٢٤٨: بر شيشه خانه دل افسرده سنگ زن
• شماره ٢٤٩: پر ملاف از جوهر باريک بينى داشتن
• شماره ٢٥٠: پريشان کرد چون خاموشيم آواز گرديدن
• شماره ٢٥١: بسته ام چشم اميد از الفت اهل جهان
• شماره ٢٥٢: بسعى بى نشانى آنسوى امکان رهى واکن
• شماره ٢٥٣: بسکه ناموس وفا دارد کمين حال من
• شماره ٢٥٤: بعد مردن از غبارم کيست تا يابد نشان
• شماره ٢٥٥: بعد مردن گر همين داغست وحشت زاى من
• شماره ٢٥٦: بگذشت زخاکم بت گل پيرهن من
• شماره ٢٥٧: بکنج ابروى دلدار خال فتنه کمين
• شماره ٢٥٨: بمطلب ميرساند وحشت از آفاق ورزيدن
• شماره ٢٥٩: بوادئى که فروشد غبار ما ننشستن
• شماره ٢٦٠: بوهم اين و آن خونشد دل غفلت پرست من
• شماره ٢٦١: از چرخ بار منت تا کى توان کشيدن
• شماره ٢٦٢: به پهلو ناوک درد که دارد گوشه گير من
• شماره ٢٦٣: بهر جا پرتو حسنت برافروزد چراغ من
• شماره ٢٦٤: بيا اى گرد راهت خرمن حسن
• شماره ٢٦٥: پير کشتم چند رنج آب و گل برداشتن
• شماره ٢٦٦: بى سراغى نيست گرد هستى وحشت کمين
• شماره ٢٦٧: بى سير عبرتى نيست ترک حيا نکردن
• شماره ٢٦٨: بى نشان حسنى که درس جلوه ميخواند زمن
• شماره ٢٦٩: ببينم تا کيم آرد جنون زين دامگه بيرون
• شماره ٢٧٠: تا بکى باشى قفس فرسوده شان نگين
• شماره ٢٧١: تا بکى چون شمع بايد تاج زر برداشتن
• شماره ٢٧٢: تا بگذرم بصد سر و گردن زآسمان
• شماره ٢٧٣: تا تب عشق آتشم را داد سر در سوختن
• شماره ٢٧٤: تا چند بعيب من و ما چشم گشودن
• شماره ٢٧٥: تا فلک بر باد ناکامى دهد تسکين من
• شماره ٢٧٦: تا کى غرور انجمن آرائى زبان
• شماره ٢٧٧: تب و تاب اشک چکيده ام که رسد بمعنى راز من
• شماره ٢٧٨: ترشح ما به ناز دلى را محو احسان کن
• شماره ٢٧٩: تغافل دارد از اسباب امکان اقتدار من
• شماره ٢٨٠: تمثال فنايم چه نشان کو اثر من
• شماره ٢٨١: جانکنيها چيده هستى تا عدم بنياد من
• شماره ٢٨٢: جائى که بود پيش برى پيش نبردن
• شماره ٢٨٣: چقدر بهار دارد سوى دل نگاه کردن
• شماره ٢٨٤: جنون ما بيابانهاست از آوارگى بيرون
• شماره ٢٨٥: چنين کشته حسرت کيستم من
• شماره ٢٨٦: چو موج گوهرازين بحر بى تعب نگذشتن
• شماره ٢٨٧: چون ريشه درين باغ بافسون دميدن
• شماره ٢٨٨: چون شمع تا چکيدن اشکست ساز من
• شماره ٢٨٩: چون صبح نخندد زقبايم غم دامن
• شماره ٢٩٠: چون گهر هر چند بر دريا تند غوغاى من
• شماره ٢٩١: چون هلالم بى خم تسليم آن اختر جبين
• شماره ٢٩٢: چه بود سر و کار غلط سبقان در علم و عمل بفسانه زدن
• شماره ٢٩٣: چه دارد اين گير و در هستى گداز صد نام و ننگ خوردن
• شماره ٢٩٤: حيا را دستگاه خودپسنديهاى طاقت کن
• شماره ٢٩٥: حيرت آهنگم که مى فهمد زبان راز من
• شماره ٢٩٦: خار خارکيست در طبع الم تخمير من
• شماره ٢٩٧: خداست حاصل خدمت گزين درويشان
• شماره ٢٩٨: خلقيست غافل اينجا از کشتن و درودن
• شماره ٢٩٩: خم قامت نبرد ابرام طبع سخت کوش من
• شماره ٣٠٠: خوش عشرتست دمبدم از غم گريستن
• شماره ٣٠١: خواه غفلت پيشکى کن خواه آگاهى گزين
• شماره ٣٠٢: خوشا ذوق فنا و وحشت ساز شرر کردن
• شماره ٣٠٣: داغم ز ابر ديده بشبنم گريستن
• شماره ٣٠٤: در جنون جوش سويدا تنگ دارد جاى من
• شماره ٣٠٥: در خور گل کردن فقرست استغناى من
• شماره ٣٠٦: درين وادى که مى يابد سراغ اعتبار من
• شماره ٣٠٧: درس کمال خود گير از ناله سر کشيدن
• شماره ٣٠٨: زشکوه صافدل ندهد رخصت زبان
• شماره ٣٠٩: درين محفل ندارد يمن راحت چشم واکردن
• شماره ٣١٠: دست جرأت ديدم آخر مغتنم در آستين
• شماره ٣١١: دل پيش نظر گير سر و برگ نمو کن

---